Η Ρέτζι Λάμπερτ είναι έτοιμη να χωρίσει τον σύζυγο της, όταν πληροφορείται πως αυτός δολοφονήθηκε. Μαζί όμως πρόλαβε να ρευστοποιήσει την περιουσία τους, η οποία έχει εξαφανιστεί. Στην κηδεία θα γνωρίσει τον πράκτορα Χάμιλτον Μπαρθόλομιου, που την πληροφορεί πως η περιουσία τους είναι κλεμμένη από τον αμερικανικό στρατό. Τότε, επανεμφανίζεται ο μυστήριος Πίτερ Τζόσουα, τον οποίο είχε γνωρίσει στις διακοπές της. Αυτός θα της προσφέρει χείρα βοηθείας, όταν κάποιοι συνεργάτες του συζύγου της την αναζητούν με φονικές προθέσεις. Κανείς όμως δεν είναι σίγουρο πως είναι αυτός που δηλώνει.

Σκηνοθεσία:

Stanley Donen

Κύριοι Ρόλοι:

Audrey Hepburn … Regina ‘Reggie’ Lampert

Cary Grant … Peter Joshua/Brian Cruikshank

Walter Matthau … Hamilton Bartholomew/Carson Dyle

James Coburn … Tex Panthollow

George Kennedy … Herman Scobie

Dominique Minot … Sylvie Gaudet

Ned Glass … Leopold W. Gideon

Jacques Marin … επιθεωρητής Edouard Grandpierre

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Peter Stone

Παραγωγή: Stanley Donen

Μουσική: Henry Mancini

Φωτογραφία: Charles Lang

Μοντάζ: Jim Clark

Σκηνικά: Jean d’Eaubonne

Κοστούμια: Hubert de Givenchy

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Charade
  • Ελληνικός Τίτλος: Ραντεβού στο Παρίσι
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Γρίφος [τηλεόραση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: The Unsuspecting Wife των Peter Stone, Marc Behm.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Charade).
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Cary Grant) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Audrey Hepburn), αμφότεροι για κωμωδία/μιούζικαλ.
  • Χρυσή Σφαίρα βρετανίδας ηθοποιού (Audrey Hepburn). Υποψήφιο για ξένο ηθοποιό (Cary Grant).

Παραλειπόμενα

  • Μια κριτική περιγραφή ήθελε να είναι “η καλύτερη χιτσκοκική ταινία που ο Hitchcock δεν γύρισε ποτέ”.
  • Αρχικά, οι Peter Stone και Marc Behm δεν έβρισκαν κανέναν στο Χόλιγουντ να δέχεται να κάνει το The Unsuspecting Wife ταινία. Κατάφερε όμως, υπό τον τίτλο Charade, να βρει πρόσβαση ως συγγραφικό σίριαλ στο περιοδικό Redbook, κάτι το συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Αυτό όμως τράβηξε αυτή τη φορά την προσοχή αρκετών στο Χόλιγουντ, με τον Stanley Donen να αποκτά άμεσα τα δικαιώματα.
  • Μόλις τελείωσε το Καυτό Παρίσι (Paris: When It Sizzles), η Audrey Hepburn ξεκίνησε απευθείας τα γυρίσματα αυτής της ταινίας, χρησιμοποιώντας πολλές κοινές τοποθεσίες στην Πόλη του Φωτός. Παρόλα αυτά, δυσκολίες στην παραγωγή οδήγησαν το Καυτό Παρίσι στις αίθουσες αργότερα από την παρούσα ταινία.
  • Σε κάποιο σημείο, η ηρωίδα της Hepburn λέει “οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να δολοφονηθούμε”. Επειδή όμως είχε προηγηθεί της πρεμιέρας η δολοφονία του John F. Kennedy, η λέξη “δολοφονηθούμε” ντουμπλαρίστηκε σε “εξοντωθούμε”. Κι επειδή αυτό έγινε πρόχειρα και φαίνεται επί του φιλμ, αρκετές μελλοντικές εκδόσεις προτίμησαν να το αντικαταστήσουν με την αρχική του εκδοχή.
  • Ο Cary Grant ένιωθε άβολα με το φιλμικό ειδύλλιο με την Audrey Hepburn, μια και μεταξύ τους υπήρχαν 25 χρόνια διαφοράς ηλικίας. Για να ικανοποιήσουν τον ενδοιασμό του, οι δημιουργοί έκαναν τον δικό της χαρακτήρα να είναι ο “κυνηγός” στη σχέση τους, αλλά και πρόσθεσαν χιουμοριστικούς υπαινιγμούς πάνω στη διαφορά ηλικίας.
  • Επειδή η Universal αμέλησε να συμπληρώσει τη φίρμα της με ένα επίσημο “Copyright”, “Copr.”, ή το σύμβολο “©”, το 1978 έχασε τα δικαιώματα της πάνω στο φιλμ, κι αυτό βρέθηκε ελεύθερο προς χρήση.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Henry Mancini στη μουσική και ο Johnny Mercer στους στίχους έγραψαν το επιτυχημένο τραγούδι Charade, που στην ταινία ακούγεται από χορωδία. Το τραγούδι αργότερα ηχογραφήθηκε και από τους Andy Williams, Sammy Kaye και Blossom Dearies.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 24/6/2010

Από την μία λες ότι δεν είναι κάτι παραπάνω από μια καλή ταινία. Από την άλλη, έχει το χαρακτηριστικό να αποτυπώνεται σαν ένα μικρό γραμματόσημο στη μνήμη (δεν υπονοώ κάτι…), ως ένα πολύ ευχάριστο διάλλειμα από το άγχος. Δεν είναι ξέφρενη κωμωδία, αλλά μοιάζει περισσότερο να έχει ξεφύγει από τη φιλμογραφία του Hitchcock των 1950. Ένα περίτεχνο αστυνομικό μυστήριο, με νουάρ αποχρώσεις και κατάληξη αλά Agatha Christie. Μπερδευτήκατε; Αν έχετε εντρυφήσει στις κομεντί περιπέτειες των 1960, θα απαντήσετε αντιφατικά…

Το άψογο ζευγάρωμα του στιλάτου Cary Grant και της «ημίθεας» Hepburn (η κωμική βάση του έργου) βοηθάει στο να είναι η ταινία σικ. Πολύχρωμη, αεράτη και μοντέρνα για την εποχή της. Οι παρουσίες των Matthau, Coburn, Kennedy βοηθάνε σε μια κρυφή σατιρική διάσταση της ταινίας επί των σοβαρών προτύπων της. Το χιούμορ είναι λεκτικό κι κυρίως λειτουργεί κάτω από την επιφάνια. Κι ενώ ο Donen πρωτεύει σε αυτό, χάνει τη συνοχή της πλοκής, που στα χέρια του μετρ (ξέρετε ποιου) θα ήταν ένα αξεπέραστο αριστούργημα. Αφήνει την αίσθηση της διασκέδασης, αλλά όχι του απόλυτα κλασικού. Και το «διασκέδαση» με κεφαλαίο!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

31 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *