
Η Ανταλλαγή
- Changeling
- 2008
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Βιογραφία, Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Ιστορική, Μυστηρίου
- 04 Δεκεμβρίου 2008
Λος Άντζελες, 1928. Ένα συνηθισμένο πρωινό Σαββάτου, η Κριστίν Κόλινς φεύγει για τη δουλειά της, αποχαιρετώντας τον γιο της, Γουόλτερ. Ο μικρός όμως εξαφανίζεται και οι πολύμηνες έρευνες φέρνουν στην πόρτα της ένα αγοράκι που μοιάζει με αυτόν. Η επίμονη στάση της να εντοπιστούν τα ίχνη του πραγματικού της γιου αποκαλύπτει έναν κόσμο διαφθοράς και σήψης στους κόλπους της αστυνομίας.
Σκηνοθεσία:
Clint Eastwood
Κύριοι Ρόλοι:
Angelina Jolie … Christine Collins
John Malkovich … αιδεσιμότατος Gustav Briegleb
Jeffrey Donovan … αστυνόμος J.J. Jones
Gattlin Griffith … Walter Collins
Michael Kelly … ντετέκτιβ Lester Ybarra
Colm Feore … αρχηγός αστυνομίας James E. Davis
Jason Butler Harner … Gordon Stewart Northcott
Eddie Alderson … Sanford Wesley Clark
Amy Ryan … Carol Dexter
Geoff Pierson … Sammy ‘S.S.’ Hahn
Denis O’Hare … Δρ Jonathan Steele
Frank Wood … Ben Harris
Peter Gerety … Δρ Earl W. Tarr
Reed Birney … δήμαρχος George E. Cryer
Dale Dickey … ασθενής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: J. Michael Straczynski
Παραγωγή: Clint Eastwood, Brian Grazer, Ron Howard, Robert Lorenz
Μουσική: Clint Eastwood
Φωτογραφία: Tom Stern
Μοντάζ: Joel Cox, Gary Roach
Σκηνικά: James J. Murakami
Κοστούμια: Deborah Hopper
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Changeling
- Ελληνικός Τίτλος: Η Ανταλλαγή
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Angelina Jolie), φωτογραφίας και σκηνικών.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Angelina Jolie) σε δράμα, και μουσικής.
- Υποψήφιο για Bafta σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Angelina Jolie), σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και ήχου.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Ο J. Michael Straczynski είχε έρθει από το 1983 σε επαφή με την αληθινή ιστορία, μέσω μιας γνωριμίας του μέσα από το δημαρχείο του Λος Άντζελες, αλλά επί χρόνια διερευνούσε για αυτήν, χωρίς να αισθάνεται έτοιμος να την καταγράψει. Αφού έχασε τη δουλειά του στην τηλεόραση, και θεωρούμενος δύσκολος προς συνεργασία ώστε να βρει κάποια άλλη, αφοσιώθηκε στη συγκεκριμένη έρευνα και μόλις το 2006 έγραψε το σενάριο. Το μεγαλύτερο μέρος του αφορούσε χιλιάδες σελίδες καταγραφής ντοκουμέντων.
- Ήταν να το σκηνοθετήσει ο Ron Howard, αλλά τα προβλήματα με τον προγραμματισμό του έφεραν στο τιμόνι τον Eastwood.
- Το μεγαλύτερο μέρος του σκηνικού εποχής επιτεύχθηκε ψηφιακά μέσω του κομπιούτερ. Προστέθηκαν ακόμα και “κομπάρσοι”.
- Ανάμεσα στις υποψήφιες για τον πρώτο ρόλο ήταν οι Reese Witherspoon και Hilary Swank. Ο Eastwood όμως αποφάσισε ότι το πρόσωπο της Angelina Jolie ήταν που ταίριαζε με το σκηνικό εποχής.
- Η Jolie ήταν αρχικά διστακτική για τον ρόλο, μια κι ως μητέρα ενοχλούνταν από το θέμα. Η ερμηνεία της εντέλει βασίστηκε στη μητέρα της, η οποία έφυγε από τη ζωή το 2007.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2008
Ο Clint Eastwood κατάφερε όχι μονάχα ό,τι καλύτερο μας έχει παρουσιάσει, αλλά ένα αυθεντικό σύγχρονο διαμάντι, άξια τοποθετημένο δίπλα στις πιο χρυσές σελίδες του Χόλιγουντ!
Και ξεκινάω με τον κύριο υπεύθυνο της επιτυχίας, δηλαδή τον κύριο Eastwood. Κάποιοι μπορεί να μιλήσουν για το εμπορικό παρελθόν του ως ηθοποιός. Μάλλον ξεχνάνε ότι μαθήτευσε δίπλα σε Sergio Leone, Don Siegel. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι δεν είναι πάντα εύστοχος στις σκηνοθετικές του δουλειές. Σε αυτό όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά θα εκφράσω και τις τεράστιες μου απορίες, όπως το πώς χωράει μέσα στην ίδια χρονιά ένα Γράμματα από την Ίβο Τζίμα με ένα Οι Σημαίες των Προγόνων μας. Όμως ο Eastwood, έστω και με αυτή την «αφαιρετική ασυνέχεια», από το 1988 (Bird) και μετά, αποδεικνύει ότι είναι από τους ελάχιστους “γεμάτους” auteur που διαθέτουν οι ΗΠΑ. Ένας ολοκληρωμένος δημιουργός, με προσωπικό ύφος, άψογη επιλογή σεναρίων, ζηλευτή διακριτικότητα και ένας θεός ξέρει τι μπορεί να δούμε την επαύριον από αυτόν. Είναι ολοφάνερο ότι ο άνθρωπος ωριμάζει, διαμορφώνοντας μια νιτσεϊκή προσωπικότητα, με τεράστιο βάθος.
Πάμε και στην Ανταλλαγή. Αυτό που ζήλευα πάντα στις μεγάλες παραγωγές του παλιού Χόλιγουντ είναι πως είχαν το χάρισμα να σε «κρατάνε». Ο Eastwood σαν καλός μαθητής του John Ford παρουσιάζει χαρακτήρες ελαφρώς αναλυμένους, με τέτοιον όμως τρόπο που δεν θέλεις να μάθεις τίποτα παραπάνω. Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για δράμα που ρέει, δεν υπάρχουν στατικά σημεία για να αισθανθείς του ήρωες. Είναι μια ιστορία έξω από σένα, μακριά από τα καθημερινά σου στερεότυπα. Αυθεντικός κινηματογράφος ουσιαστικής ψυχαγωγίας, με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης. Έτσι κι εδώ, το τραγικό δεν γίνεται ποτέ επιτηδευμένο, παρά τους λυγμούς της πρωταγωνίστριας. Ο Eastwood επιβάλει, ως κύριος του έργου του, μια απαθή ψυχραιμία, αφήνοντας το συγκλονιστικό θέμα του και το άψογα δομημένο σενάριο να δουλέψουν για τα πιο βαθιά μας συναισθήματα. Τα γεγονότα χτυπάνε ως πληγές πάνω στα ανυποψίαστα βλέμματα μας: η ουσία στον αμερικανικό κινηματογράφο δεν ήταν ποτέ τόσο «μαστίγιο» στις αισθήσεις μας.
Μα και τι παραγωγή! Χαίρεσαι για τα καλά του πλούτου του σύγχρονου σινεμά. Η μουντή φωτογραφία απλώνεται σαν πέπλο πάνω στη σκηνοθετική γραφή του Eastwood. Η αναπαράσταση της εποχής εκείνης άψογη και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Το μοντάζ με συνέπεια χρόνου. Η επιλογή του σκηνοθέτη να μην έχει πάνω από δύο γνωστούς ηθοποιούς, ώστε να την κάνει πιο οικεία στα πρωτογενή μας ένστικτα. Και τι ερμηνείες! Θα προσπεράσω τον θαυμασμό μου για την Angelina Jolie, απλά επειδή είμαι σίγουρος ότι θα πάρει την αναγνώριση που η ίδια είχε στερήσει από τον εαυτό της τόσα χρόνια. Οι υπόλοιποι όχι μόνο είναι σχετικά άγνωστοι, αλλά μέσα σε μια κόμικ περιβολή καταφέρνουν, ως σύνολο, το τέλειο. Είναι ένα με την παραγωγή, όργανα και όχι αυτεξούσιοι, δείγματα του πλήρη ελέγχου του σκηνοθέτη πάνω τους. Ένας από αυτούς, ο Jason Butler Harner, αξίζει όχι για υποψηφιότητα Όσκαρ, αλλά για νίκη δεύτερου ρόλου. Ένας από τους ρεαλιστικότερους ψυχοπαθείς δολοφόνους του σύγχρονου σινεμά, ισάξιος με τον Bardem της περσινής ταινίας των Coen.
Συνοψίζοντας, θέλω να το ξαναπώ: συγκλονιστικό! Αυτή είναι η καταλληλότερη λέξη για το μικρό αριστούργημα του Clint Eastwood. Ολοκληρωμένο ως σκηνοθετική αφήγηση, αψεγάδιαστο ως παραγωγή, ιδανικός απόγονος του κλασικού Χόλιγουντ των Ford, Huston, Welles. Δεν είναι το πρώτο φαβορί για το φετινό Όσκαρ, και για να είμαι απόλυτα δίκαιος πρέπει να δω και τις υπόλοιπες ταινίες, αλλά πιστεύω ότι η απόλυτη αρτιότητα του είναι αυτή που σε αφήνει με την υποψία του ότι κάπου θα υπάρχει ελάττωμα. Ακόμα κι αν ορκίζεστε ότι μαντεύετε τη συνέχεια του στόρι, κρατήστε ψυχικά αποθέματα, γιατί μία από τις χάρες της ταινίας είναι ότι σε χτυπάει με τη δύναμη της στιγμής. Όλοι ξέρουμε, πχ, ότι αυτός ο άνθρωπος θα κρεμαστεί, άλλο είναι όμως να το βλέπεις (θυμηθείτε και το Χορεύοντας στο Σκοτάδι). Τέλος η κατάθεση ψυχής μου, γιατί κάτι τέτοιο νιώθω γράφοντας, απλά μη χάσετε μία από τις πιο περήφανες στιγμές του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου…
Βαθμολογία:
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 29/12/2008
Οσκαρικών και πάλι προδιαγραφών αλλά με περισσότερο mainstream και glamour ύφος, η νέα ταινία του Clint Eastwood φαίνεται να χάνει μόνο ως προς τη μεταφορά των χαρακτήρων στο πανί. Το αρκετά δραματοποιημένο σενάριο του Straczynski, αναγκάζει τους χαρακτήρες του Eastwood να ξεδιπλώνονται νωθρά και η συμμετοχή τους στα γεγονότα αν και καταλυτική να παρουσιάζεται αρκετά επιφανειακά, πολλές φορές δρώντας πίσω από το πλάνο. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η καταλυτική παρουσία της Angelina Jolie, θεωρώ στον πιο αληθινό υποκριτικό ρόλο της καριέρας της, η οποία στέκεται τίμια απέναντι από το φακό του Eastwood.
Και συμμετέχει σε αυτό το εσκεμμένα πολυδαίδαλο και τμηματικά δομημένο σεναριακά και σκηνοθετικά δημιούργημα, που μπορεί εύκολα να δώσει λαβές για αρνητική κριτική, όμως είναι αρκετά στιλιζαρισμένο, προσεγμένο σε όλα τα σημεία του και το οποίο καταφέρνει τελικά να συμπεριλάβει μέσα του πολλές χρονικές περιόδους μαζί με αρκετά διαφορετικά, αλλά αλληλένδετα μεταξύ τους γεγονότα. Και όλα αυτά χάρη στην αποδεδειγμένη ικανότητα του 78χρονου αμερικανού σκηνοθέτη.
Βαθμολογία:
Ταινιάρα και κριτικάρα!