Κάσπερ, το Φαντασματάκι (1995)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο “θεραπευτής φαντασμάτων” Δρ. Τζέιμς Χάρβεϊ μαζί με την κόρη του, Κατ, φτάνουν στην παμπάλαιη έπαυλη Γουίπσταφ. Η ιδιοκτήτριά του, Κάριγκαν Κρίτεντεν, έχει προσλάβει τον Δρ. Χάρβεϊ για να εξορκίσει το σπίτι από τις παρουσίες που το στοιχειώνουν: ένα φιλικό αλλά μοναχικό νεαρό φάντασμα με το όνομα Κάσπερ, το οποίο ψάχνει απλά για έναν φίλο, και τους εξωφρενικούς, ζημιάρηδες θείους του, Στρετς, Στίνκι και Φάτσο. Αν το σχέδιο πετύχει και τα φαντάσματα απομακρυνθούν, τότε η Κάριγκαν με τον Ντιμπς, τον απατεώνα σύντροφό της, θα μπορέσουν να βάλουν στο χέρι τους θησαυρούς που κρύβει το παλιό σπίτι.

Σκηνοθεσία:

Brad Silberling

Κύριοι Ρόλοι:

Christina Ricci … Kathleen ‘Kat’ Harvey

Bill Pullman … Δρ James Harvey

Malachi Pearson … Casper McFadden (φωνή)

Cathy Moriarty … Catherine ‘Carrigan’ Crittenden

Eric Idle … Paul ‘Dibs’ Plutzker

Joe Nipote … Stretch (φωνή)

Joe Alaskey … Stinkie (φωνή)

Brad Garrett … Fatso (φωνή)

Garette Ratliff Henson … Vic DePhillippi

Jessica Wesson … Amber Whitmire

Amy Brenneman … Amelia Harvey

Ben Stein … Rugg

Wesley Thompson … Κος Curtis

Devon Sawa … Casper McFadden

Dan Aykroyd … Δρ Raymond Stantz

Rodney Dangerfield … Rodney Dangerfield

Clint Eastwood … Clint Eastwood

Mel Gibson … Mel Gibson

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sherri Stoner, Deanna Oliver

Παραγωγή: Colin Wilson

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Dean Cundey

Μοντάζ: Michael Kahn

Σκηνικά: Leslie Dilley

Κοστούμια: Rosanna Norton

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Casper
Ελληνικός Τίτλος: Κάσπερ, το Φαντασματάκι

Σεναριακή Πηγή

Σειρά καρτούν (χαρακτήρες): Casper the Friendly Ghost των Joseph Oriolo.

Παραλειπόμενα

Ο Κάσπερ και οι τρεις θείοι του γεννήθηκαν από τους Seymour Reit και Joe Oriolo το 1945, αρχικά υπό τον γενικό τίτλο The Friendly Ghost. Από το 1945 έως το 1959 είχαν κυκλοφορήσει στις μεγάλες οθόνες 55 καρτούν. Από το 1952 συνυπάρχουν και ως σειρά κόμικς από τη Harvey Comics. Αυτή είναι η πρώτη τους μεγάλου μήκους παρουσία, ενώ ακολούθησαν κάποιες ταινίες και σειρές κινουμένων σχεδίων για το βίντεο και την τηλεόραση.
Σκηνοθετικό ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη για τον Brad Silberling.
Ο Κάσπερ έγινε ο πρώτος πρωταγωνιστής ταινίας που κατασκευάστηκε εξολοκλήρου μέσω CGI.
Ιδέα του Steven Spielberg ήταν ο σχεδιασμός μιας ζωντανής ταινίας με τον Κάσπερ, και παρακολουθώντας ένα επεισόδιο του Brooklyn Bridge είδε τη δουλειά του Brad Silberling, και τον θεώρησε ικανό για τη σκηνοθετική καρέκλα. Πριν από αυτόν, ήταν ο Alex Proyas που είχε υπογράψει για το πόστο, αλλά δημιουργικές διαφορές τον απομάκρυναν από το σχέδιο. Όπως ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα, ήθελε να κάνει κάτι πιο σκοτεινό, στο ύφος του Μάγου του Οζ (1939).
Ο J.J. Abrams συνείσφερε στο σενάριο, δίχως να μπει στους τίτλους.
Η έπαυλη της ταινίας κατασκευάστηκε ολόκληρη μέσα σε πλατό στούντιο.
Ο Spielberg αρχικά υπολογίζονταν να έχει κι ένα κάμεο ως μία από τις μεταμορφώσεις του Δρ Χάρβεϊ, αλλά ανακουφίστηκε όταν αποφασίστηκε να μη συμπεριληφθεί.
Μεγάλη η επιτυχία στα ταμεία, μια και με κόστος 55 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 287,9.
Ο Simon Wells έγραψε άμεσα σενάριο για ένα σίκουελ, σκοπεύοντας να το σκηνοθετήσει ο ίδιος, αλλά το 2000 η Universal Pictures το ακύρωσε από τον προγραμματισμό, μια και οι ταινίες του Κάσπερ στο βίντεο δεν είχαν πάει καθόλου καλά, αλλά και η Christina Ricci ήταν διστακτική στο να επαναλάβει τον ρόλο της.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η Jordan Hill ερμηνεύει για την ταινία το Remember Me This Way. Το δε Casper The Friendly Ghost ακούγεται με τη φωνή του Little Richard.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 30/12/2023

Το Casper υπάρχει μέσα στο μυαλό μου μαζί με το Jumanji και το Space Jam (με τον Μάικλ Τζόρνταν, μην μπερδεύεστε με το πρόσφατο…). Είναι ταινίες που βγήκαν την ίδια περίοδο. Το 1995 τα δύο πρώτα κι ένα χρόνο μετά το τελευταίο. Τα έχω λοιπόν σε μια σχεδόν κοινή θέση μέσα στο μυαλό μου, ενώ πάντα εκεί κοντά έρχεται και η ανάμνηση του The Lion King και του The Mask. Δεν έχουν απόλυτη σχέση οι ταινίες μεταξύ τους, ούτε τις θεωρώ εξίσου καλές, αλλά ξυπνούν μια νοσταλγία εκείνης της εποχής, που έρχεται πάντα την περίοδο των γιορτών. Σε μια λοιπόν από τις κλασικές μου βόλτες σε λίστες ταινιών, ψάχνοντας κάτι, έπεσα πάνω σε κάτι άλλο και κατέληξα να παρακολουθώ το Casper μετά από πάρα πολλά χρόνια.

Η ιστορία μας ακολουθεί τον Δόκτορ Χάρβεϊ, ψυχολόγο, ο οποίος αυτοαποκαλείται “θεραπευτής πνευμάτων”. Η πρόσφατη απώλεια της συζύγου του οδήγησε τον Χάρβεϊ σε έρευνες που τον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποια πνεύματα παραμένουν μεταξύ αυτού του κόσμου και του… επόμενου, όταν έχουν αφήσει πίσω τους εκκρεμότητες που αφορούν κυρίως δικούς τους ανθρώπους. Ελπίζοντας ότι κάπως θα μπορέσει να ξαναβρεί για λίγο τηνσύζυγό του και να την αποχαιρετήσει, ο Χάρβεϊ επισκέπτεται στοιχειωμένα σπίτια αναζητώντας σύνδεση με τον άλλο κόσμο. Αυτή τη φορά βρίσκεται μαζί την κόρη του σε μια έπαυλη, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Μια πλούσια κληρονόμος θέλει να γκρεμίσει το μέρος και να φτιάξει ένα μοντέρνο παλάτι, αλλά τα φαντάσματα που κατοικούν εκεί δεν την αφήνουν να προχωρήσει. Ελπίζει ότι ο Δόκτορ Χάρβεϊ θα μπορέσει να λύσει το θέμα!

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ταινία για όλη την οικογένεια, από αυτές που δύσκολα θα γυρίζονταν σήμερα και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί. Ο Κάσπερ, όπως ανακαλύπτει στην πορεία ο Χάρβεϊ, ήταν ένα δωδεκάχρονο παιδί το οποίο πέθανε από πνευμονία πριν από αρκετά χρόνια. Αυτή η εξήγηση μπορεί να προκαλέσει αρκετή αναταραχή κυρίως σε ένα γονιό και κατά -πολύ- δεύτερο λόγο σε ένα παιδί, που θα παρακολουθήσει το φιλμ σήμερα. Νομίζω ότι γενικότερα οι αγωνίες βαραίνουν τους γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις και πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ωστόσο κατανοώ ότι η εποχή είναι πλέον διαφορετική. Η προσέγγιση όμως της ταινίας δεν “βαραίνει” ποτέ το κλίμα και όλα κυλάνε σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς. Γενικότερα έχω την άποψη ότι τα παιδιά μπορούν πολύ πιο εύκολα από όσο νομίζουμε να χειριστούν κάποια θέματα που δεν κατανοούν απόλυτα, αλλά ας μην προχωρήσουμε σε ψυχολογικές αναλύσεις χωρίς να είμαστε οι κατάλληλοι.

Τα θετικά στοιχεία της ταινίας είναι πάρα πολλά. Η ατμόσφαιρα, τα σκηνικά, τα πρωτοποριακά για την εποχή ψηφιακά εφέ, οι ερμηνείες και το χιούμορ ανήκουν σε αυτά. Ο συνδυασμός των ψηφιακών φαντασμάτων με τους ηθοποιούς και τα σκηνικά δείχνει ακόμα και σήμερα εξαιρετικός. Η μεγάλη έπαυλη, χτισμένη από την αρχή μέσα σε κινηματογραφικό πλατό, είναι από τα πράγματα που σήμερα, την εποχή της απόλυτης ψηφιοποίησης των πάντων, λείπουν πάρα πολύ.

Το επιτελείο των ηθοποιών είναι επίσης εξαιρετικό. Μπιλ Πούλμαν, Κριστίνα Ρίτσι, Έρικ Άιντλ, η Κάθι Μοριάριτι στον ρόλο της στρίγγλας, οι φωνητικές ερμηνείες των φαντασμάτων από τους Μαλάτσι Πίρσον, Τζο Νιπόουτ, Μπραντ Γκάρετ, Τζο Αλάσκεϊ, αλλά και ένα σωρό σύντομα περάσματα από πρώτα ονόματα του Χόλιγουντ γεμίζουν την οθόνη. Ο Νταν Ακρόιντ εμφανίζεται για δευτερόλεπτα ως Ρέι Σταντζ, από τους Γκόστμπαστερς, ενώ στην ίδια σκηνή θα δεις τον έναν μετά τον άλλο τον Μελ Γκίμπσον, τον Κλιντ Ίστγουντ και τον Ρόντνεϊ Ντέιντζερφιλντ.

Σε γενικές γραμμές, το Casper είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη οικογενειακή ταινία, με εύκολο αλλά καλό χιούμορ για τα παιδιά και μερικές σεναριακές αναλαμπές, που δείχνουν διάθεση να σκάψουν και λίγο βαθύτερα γύρω από την έννοια της μοναχικότητας, της φιλίας αλλά και της απώλειας, χωρίς αυτό να πρέπει να σας τρομάζει, καθώς γίνεται αρκετά προσεκτικά. Τα καρτουνίστικα ψηφιακά εφέ και το σλάπστικ χιούμορ δεν αφήνει το θέαμα να ξεφύγει σε κάτι σκληρό για τα παιδιά. Θεωρώ ότι αξίζει κανείς να την ανακαλύψει ξανά.

Βαθμολογία: