Είναι θέμα άποψης. Η Κάρι Πίγκμπι είτε έχει πρόβλημα, είτε είναι το πρόβλημα η ίδια. Πρόκειται για μια πολύ έξυπνη κοπέλα στα 19 της, απόφοιτη του Χάρβαρντ, που ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα του Μανχάταν, πληρωμένο από τα χρήματα του πατέρα της από το Λονδίνο. Η Κάρι όμως δεν έχει δουλειά, δεν έχει σκοπό και δεν έχει φίλους επειδή αντιπαθεί τους πάντες. Η μόνη της συχνή επαφή είναι ο ψυχολόγος του πατέρα της, ο Δρ Πέτροφ, που μετά από άκαρπες επισκέψεις της καταφέρνει επιτέλους να της βάλει μια δουλειά: ένα πλάνο πέντε θέσεων για να βάλει τη ζωή της σε μια ισιάδα. Χωρίς όρεξη, η Κάρι συμφωνεί να ακολουθήσει τη λίστα.
Σκηνοθεσία:
Susan Johnson
Κύριοι Ρόλοι:
Bel Powley … Carrie Pilby
Nathan Lane … Δρ Petrov
Gabriel Byrne … Κος Pilby
Jason Ritter … Matt
William Moseley … Cy
Vanessa Bayer … Tara
Colin O’Donoghue … καθηγητής Harrison
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kara Holden
Παραγωγή: Susan Cartsonis, Brent Emery, Suzanne McNeill Farwell, Susan Johnson, Lisa Wolofsky
Μουσική: Michael Penn
Φωτογραφία: Gonzalo Amat
Μοντάζ: Phillip J. Bartell
Σκηνικά: Curt Beech
Κοστούμια: Leslie Yarmo
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Carrie Pilby
Ελληνικός Τίτλος: Κάρι Πίλμπι: Ένα Διαφορετικό Κορίτσι
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Carrie Pilby της Caren Lissner.
Παραλειπόμενα
- Για τον πρώτο ρόλο, η πρώτη προσέγγιση είχε γίνει με τη Hailee Steinfeld, αλλά δεν βόλευε το πρόγραμμα της.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/11/2017
Αν κάτι δεν μπορεί κανείς να επισυνάψει αρνητικά στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της παραγωγού Σούζαν Τζόνσον, είναι ότι πετυχαίνει να κάνει ένα τον χαρακτήρα της ηρωίδας του με αυτόν ολόκληρης της ταινίας. Το πρόβλημα είναι ότι ο χαρακτήρας της θαυμάσιας ερμηνευτικά Μπελ Πάουλι έχει ελαττώματα, μεταφέροντας τα όπως είναι φυσιολογικό σε όλο το φιλμ, σαν να είναι ιός. Ένα φιλμ προσωπογραφία, που ενώ θα μπορούσε να φέρει αντίστοιχα μια ξεχωριστή προσωπικότητα, «κουτουλάει» πάνω στην τετριμμένη της ηρωίδας. Και παρότι προδίδεται διάθεση να σπάσει κανόνες της εφηβικής δραμεντί, εντέλει πηγαίνει με τη λογική των πολλών. Οι δεύτεροι χαρακτήρες δεν μπαίνουν στη μάχη της ψυχολογίας του φιλμ ποτέ, ενώ ο διδακτισμός που αποπνέεται σαμποτάρει ακόμα περισσότερο το ζητούμενο. Στον αντίποδα, οι διάλογοι είναι μια χαρά, κι εντέλει καταφέρνουν να οδηγήσουν με μια ασφάλεια τον θεατή ως το φινάλε.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
