Carrie

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Carrie

Ελληνικός Τίτλος: Carrie

Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Κάρι

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κάρι, Έκρηξη Οργής (1976)

Η Μανία: Κάρι 2 (1999)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Carrie του Stephen King.

Παραλειπόμενα

• Ο Stephen King είχε προτείνει τη Lindsay Lohan για τον πρώτο ρόλο, λέγοντας ότι «θα είχε αληθινή πλάκα να παίξει». Όμως, και η Sissy Spacek δήλωσε με θετικά σχόλια ένα τέτοιο ενδεχόμενο, λέγοντας: «Ω, Θεέ μου, είναι ένα πραγματικά όμορφο κορίτσι και είμαι πολύ κολακευμένη που βρήκαν κάποια να μοιάζει σε μένα, αντί για την Κάρι όπως περιγράφεται στο βιβλίο. Θα είναι αληθινά ενδιαφέρον». Τον Μάρτιο του 2012, ο ρόλος άλλαξε χέρια. Πρώτα τον απόρριψε η Shailene Woodley, ενώ πέρασαν από οντισιόν οι: Haley Bennett, Dakota Fanning, Emily Browning, Lily Collins και Bella Heathcote.
• Για τον ρόλο της μητέρας υποψήφια ήταν η Jodie Foster.
• Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο της, η σκηνοθέτιδα έστειλε τη Moretz σε καταφύγια αστέγων, ώστε να γνωρίσει ανθρώπους που έζησαν σκληρή ζωή.
• Υπήρξαν μαρτυρίες που εξελίχθηκαν σε έντονες φήμες ότι η αρχική εκδοχή της ταινίας ήταν τελείως διαφορετική από αυτή που έφτασε στο πανί. Και η αλήθεια είναι ότι ενώ το φιλμ ήταν να βγει τον Μάρτιο του 2013, μπήκε ξανά σε διαδικασία γυρισμάτων, για να κάνει εντέλει πρεμιέρα τον Οκτώβρη. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι ήθελε να πέσει πάνω στο Χάλογουιν.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 29/11/2013

Πάντα επιμένω πως σε μια ταινία το Α και το Ω είναι ο σκηνοθέτης. Μικρή αλλά καλή η πορεία ως σήμερα της Kimberly Peirce, αλλά όταν συγκρίνεται με έναν Brian De Palma σε μία από τις πλέον κλασικές του στιγμές, αποτέλεσμα είναι να επιβεβαιώνεται ο κανόνας. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι ήθελε να κάνει η σκηνοθέτιδα από την Πενσιλβανία. Ήθελε να κοπιάρει επακριβώς το φιλμ του 1976 ή να προτείνει κάτι καινό πάνω στο βιβλίο του Stephen King; Μάλλον αυτό που βγήκε είναι ένα υβρίδιο ανάμεσα και στα δύο, με υπερβολικά πολλές χάρες υπέρ του νεανικού κοινού ή απλούστερα… της εταιρίας παραγωγής. Μπορεί κανείς να το δει αυτόνομα, χωρίς να λογίζεται τη δουλειά του De Palma; Φοβάμαι πως τέτοια χάρη δεν θα μπορούσα εγώ να την κάνω…

Φιλότιμες οι ερμηνείες από το νεανικό καστ, η Julianne Moore μοιάζει περισσότερο εκτός τόπου, ίσως η χειρότερη της εμφάνιση μέσα σε μια περίλαμπρη πορεία, από ακόμη κι όταν έπαιζε σε χαμηλής ποιότητας έργα. Σκηνοθετική γραμμή μην αποζητάτε, είναι η κλασική αφήγηση ενός σύγχρονου νεανικού θρίλερ, με σέξι στιγμιότυπα, αρκετό gore αλά μοντέρνο Χόλιγουντ και τα ειδικά εφέ να διεισδύουν εις βάρος της συνολικής ατμόσφαιρας. Μικρά, δε, σεναριακά ατοπήματα εμφανίζονται εδώ κι εκεί, αλλά μπορεί και να περάσουν απαρατήρητα. Ούτε αυτόνομα θα του έδινα κάποια ιδιαίτερη έγκριση, αλλά αν δεν έχεις δει το παλιό, μπορείς να βρεις ενδιαφέρουσα την όλη σπουδή επί της εκδίκησης του διαφορετικού. Επειδή όμως πιστεύω ότι ακόμα και η νέα γενιά έχει ήδη μπει στη διαδικασία να δει το φιλμ του 1976, οι συγκρίσεις είναι καταδικαστικές. Κυρίως, επί της παντελούς έλλειψης ατμόσφαιρας και ταυτότητας, που όταν λείπουν από ένα θρίλερ, το ρίχνουν εκεί όπου έπρεπε εξαρχής να καταλήξει: στην αγορά του DVD…

Βαθμολογία: