Ο Καρλίτο Μπριγκάντε, Πορτορικανός στην καταγωγή, είναι μεγαλέμπορος ναρκωτικών στη Νέα Υόρκη. Όταν κάποια στιγμή συλλαμβάνεται, το δικαστήριο τον καταδικάζει σε τριάντα χρόνια κάθειρξη. Πέντε χρόνια μετά, όμως, αποφυλακίζεται χάρη στην πανουργία του δικηγόρου του, Ντέιβιντ Κλάινφελντ, που εκμεταλλεύεται ένα “παραθυράκι” του νόμου. Τα χρόνια που πέρασε στη «στενή» ώθησαν τον Καρλίτο να σκεφτεί και τελικά να αποφασίσει να βαδίσει πια στον ίσιο δρόμο. Έτσι, δέχεται την πρόταση ενός φίλου του να γίνει συνεταίρος σ’ ένα γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτων στις Μπαχάμες. Προκειμένου όμως να μαζέψει το απαραίτητο χρηματικό ποσό για την επένδυση, πιάνει δουλειά σε ένα νυχτερινό κέντρο. Εκεί, για μία ακόμη φορά, δεν αργεί να έρθει σ’ επαφή με όλους εκείνους τους ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να αποφύγει.

Σκηνοθεσία:

Brian De Palma

Κύριοι Ρόλοι:

Al Pacino … Carlito Brigante

Sean Penn … David Kleinfeld

Penelope Ann Miller … Gail

John Leguizamo … Benny Blanco

Luis Guzman … Pachanga

Jorge Porcel … Saso (Ron)

James Rebhorn … εισαγγελέας Norwalk

Joseph Siravo … Vinnie Taglialucci

Viggo Mortensen … Lalin

John Ortiz … Guajiro

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Koepp

Παραγωγή: Martin Bregman, Michael Bregman, Willi Bar

Μουσική: Patrick Doyle

Φωτογραφία: Stephen H. Burum

Μοντάζ: Kristina Boden, Bill Pankow

Σκηνικά: Richard Sylbert

Κοστούμια: Aude Bronson-Howard

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Carlito’s Way
  • Ελληνικός Τίτλος: Υπόθεση Καρλίτο
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Ο Νόμος του Καρλίτο [VHS]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Carlito’s Way: Rise to Power (2005)

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστορήματα: Carlito’s Way και After Hours του Edwin Torres.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Sean Penn) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Penelope Ann Miller).

Παραλειπόμενα

  • Από τα δύο βιβλία στα οποία βασίζεται, τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από το After Hours. Δεν ονομάστηκε η ταινία όμως από αυτό, για να αποφευχθεί η σύγχυση με την αντίστοιχη του Martin Scorsese από το 1985.
  • Ο Pacino είχε γνώση για τον Καρλίτο από τη δεκαετία του 1970, όταν και γνώρισε κι από κοντά τον δικαστή Edwin Torres, συγγραφέα των δύο βιβλίων. Έκτοτε προσπάθησε να κάνει την ιστορία του ταινία, έχοντας σκεφτεί τον Marlon Brando για τον ρόλο του δικηγόρου. Σε κάποιο σημείο που ήταν να γίνουν και τα δύο βιβλία ταινίες, ο John Mackenzie ήταν ο πιθανότερος να τα σκηνοθετήσει, με τον Abel Ferrara υποψήφιο.
  • Ο De Palma ξεκίνησε να διαβάζει διστακτικά το σενάριο, με τον φόβο να μην ξαναγυρίσει από την αρχή τον Σημαδεμένο, μια επίσης γκανγκστερική ταινία του με λατίνο ήρωα. Όταν το τελείωσε όμως, οι δισταγμοί του είχαν όλοι περάσει.
  • Οι κριτικές όσο και τα ταμεία έδειξαν μεσοβέζικα σήματα στον De Palma, αλλά το φιλμ απέκτησε cult χαρακτήρα.
  • Το 2005, βγήκε ένα πρίκουελ με τίτλο Carlito’s Way: Rise to Power, αλλά ήταν αποκλειστικά για διάθεση σε βίντεο. Μόνο ο Luis Guzman επέστρεψε από το καστ, αλλά κι αυτός σε διαφορετικό ρόλο.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 1/3/2009

Η έσχατη μεγάλη ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα είναι ένα γκανγκστερικό θρίλερ, άνετα τοποθετήσιμο δίπλα στα σημαντικά του είδους. Ο Αλ Πατσίνο, σε έναν ρόλο γάντι, είναι ένας πολυδιάστατος χαρακτήρας, με φοβερές μεταπτώσεις και ξεσπάσματα, ενώ ο Σον Πεν, αγνώριστος εμφανισιακά και ερμηνευτικά (ως τότε), είναι η άλλη όψη του νομίσματος, της «νόμιμης» απάτης. Πάνω τους ο Ντε Πάλμα, με την πολύ σημαντική βοήθεια του σεναριογράφου Ντέιβιντ Κεπ, χτίζει ένα ρεαλιστικό και σκληροτράχηλο διάκοσμο, «στρίβει» το έργο του ανανεώνοντας συνεχώς το ενδιαφέρον και κινηματογραφεί με την ίδια ουσία που διάβασε και τον Σημαδεμένο. Μάλιστα, οι δύο αυτές ταινίες είναι άρρηκτα και συγγενικά δεμένες για πολλούς λόγους.

Εδώ βέβαια ο ΝτεΠάλμα δεν έχει κάτι το πρωτόγνωρο από πλευράς θεματικής (ειδικά η σκιά του Σημαδεμένου πέφτει κάπως βαριά απάνω του), και αυτό μπορεί να μην του κοστίζει στο να γίνει αγαπητό από το κοινό, αλλά αφήνει λίγο έκθετο το φιλμ μπροστά σε ένα είδος που είχε ήδη συμπληρώσει τα μεγαλεία του. Κάποια συγκεκριμένα σημεία, δε, εύκολα μπορεί από μνήμη να τα αναζητήσεις σε παλιότερες δουλειές, με τους χαρακτήρες να μένουν ως αντίβαρο αληθινής ποιότητας. Όπως και να ‘χει, όμως, δεν σε κουράζει ποτέ, έχει καταπληκτική αφήγηση ακόμα κι αν αλλάζει ρυθμούς, μοιράζει εύστοχα το θρίλερ με το δράμα, ενώ είναι ένας ΝτεΠάλμα με τα όλα του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *