Η φοιτήτρια Έλεν Λάιλ γράφει διατριβή πάνω στους αστικούς μύθους. Έτσι μαθαίνει και για τον Κάντιμαν, έναν μονόχειρα δολοφόνο με γάντζο που εμφανίζεται αν πεις το όνομα του πέντε φορές μπροστά σε καθρέφτη. Η Έλεν είναι δύσπιστη, αλλά καθώς διερευνά το θέμα βρίσκεται εμπρός αιματηρών αποδείξεων.
Σκηνοθεσία:
Bernard Rose
Κύριοι Ρόλοι:
Virginia Madsen … Helen Lyle
Tony Todd … Daniel Robitaille/Candyman
Xander Berkeley … Trevor Lyle
Kasi Lemmons … Bernadette ‘Bernie’ Walsh
Vanessa Williams … Anne-Marie McCoy
Gilbert Lewis … ντετέκτιβ Frank Valento
Ted Raimi … Billy
Michael Culkin … καθηγητής Philip Purcell
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bernard Rose
Παραγωγή: Steve Golin, Alan Poul, Sigurjon Sighvatsson
Μουσική: Philip Glass
Φωτογραφία: Anthony B. Richmond
Μοντάζ: Dan Rae
Σκηνικά: Jane Ann Stewart
Κοστούμια: Leonard Pollack
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Candyman
Ελληνικός Τίτλος: Candyman
Εναλλακτικός Τίτλος: Clive Barker’s Candyman
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Candyman: Αποχαιρετισμός στη Σάρκα (1995)
Candyman 3: Η Μέρα των Νεκρών (1999)
Candyman (2021)
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: The Forbidden του Clive Barker.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Αβοριάζ.
Παραλειπόμενα
- Ο Κάντιμαν προέρχεται από ένα διήγημα του Clive Barker από το 1985, που συμπεριλαμβάνονταν στο Volume Five της σειράς Books of Blood. Εκεί αναφέρεται ως αστικός μύθος, και πολλοί είναι αυτοί που τον εκλαμβάνουν ως έναν, αλλά στην πραγματικότητα βασίζεται με τη σειρά του στον παλιό αστικό μύθο της Bloody Mary.
- Το διήγημα τοποθετείται στο Λίβερπουλ, αλλά ο σκηνοθέτης είχε σοκαριστεί παρατηρώντας τη δυναμική αρχιτεκτονική του Σικάγου, αλλά και την αρνητική προκατάληψη επί της συγκεκριμένης πόλης.
- Το φιλμ προέκυψε από μια τυχαία συνάντηση του Rose με τον Clive Barker, με τον συγγραφέα να συμφωνεί εύκολα να του παραχωρήσει τα δικαιώματα.
- Οι μέλισσες ήταν υπό την ευθύνη του ειδικού Norman Gary, που είχε παρόμοιες δουλειές στον κινηματογράφο και προηγουμένως. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 200 χιλιάδες αληθινές μέλισσες.
- Ο Tony Todd είχε πετύχει σε διαπραγμάτευση να έχει ένα μπόνους χιλίων δολαρίων και κάθε τσίμπημα από μέλισσα. Εντέλει, το σύνολο των τσιμπημάτων στον ηθοποιό ήταν 23.
- Το φιλμ προκάλεσε έντονα σχόλια για την τυποποιημένη εικόνα επί των εγχρώμων.
- Ο Eddie Murphy έχασε τον κεντρικό ρόλο επειδή ήταν αρκετά πιο κοντός από ό,τι έψαχναν.
- Η Virginia Madsen υποστήριξε ότι υπνωτίστηκε στην πραγματικότητα για κάποιες σκηνές.
- Αρχική Έλεν ήταν η τότε σύζυγος του σκηνοθέτη, Alexandra Pigg, αλλά προτιμήθηκε κάποια με διασημότερο όνομα.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 22/8/2010
Το πιο σημαντικό στο σενάριο που έγραψε ο ίδιος ο βρετανός σκηνοθέτης, στηριζόμενος σε νουβέλα του συμπατριώτη του, Κλάιβ Μπάρκερ, είναι ότι μια φανταστική οντότητα ενός μύθου μπορεί να εισέλθει στην πραγματική ζωή, σχεδόν να ενσαρκωθεί, αν μια κοινωνική ομάδα πιστεύει σε αυτήν. Κατά έναν τρόπο και κατά στοχαστές όπως ο Γιούνγκ, και οι θεοί λειτουργούν κάπως έτσι. Υπάρχουν και επιδρούν επειδή τους πιστεύουμε όλοι μαζί, ενσαρκώνονται ως «υπερεγώ». Σε επίπεδο κινηματογραφίας, ο Ρόουζ έξυπνα επιλέγει το περιβάλλον των εργατικών, συχνά εγκαταλελειμμένων, πολυκατοικιών που «παράγουν» ατμοσφαιρικά τον αστικό μύθο του Candyman, ενός μαύρου που κάποτε είχε βρει μαρτυρικό θάνατο από πλούσιο ρατσιστή -του έκοψαν το χέρι, το άλειψαν με μέλι και άφησαν τις μέλισσες να τον αποτελειώσουν. Σε επίπεδο πλοκής και σασπένς, εντείνεται το ενδιαφέρον με χιτσκοκικό τρόπο όταν η ηρωίδα ενοχοποιείται και καλείται να βρει τη λύση σε δυο ταμπλό. Θρίλερ με σοβαρό στοχασμό.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
