Η φοιτήτρια Έλεν Λάιλ γράφει διατριβή πάνω στους αστικούς μύθους. Έτσι μαθαίνει και για τον Κάντιμαν, έναν μονόχειρα δολοφόνο με γάντζο που εμφανίζεται αν πεις το όνομα του πέντε φορές μπροστά σε καθρέφτη. Η Έλεν είναι δύσπιστη, αλλά καθώς διερευνά το θέμα βρίσκεται εμπρός αιματηρών αποδείξεων.

Σκηνοθεσία:

Bernard Rose

Κύριοι Ρόλοι:

Virginia Madsen … Helen Lyle

Tony Todd … Daniel Robitaille/Candyman

Xander Berkeley … Trevor Lyle

Kasi Lemmons … Bernadette ‘Bernie’ Walsh

Vanessa Williams … Anne-Marie McCoy

Gilbert Lewis … ντετέκτιβ Frank Valento

Ted Raimi … Billy

Michael Culkin … καθηγητής Philip Purcell

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Bernard Rose

Παραγωγή: Steve Golin, Alan Poul, Sigurjon Sighvatsson

Μουσική: Philip Glass

Φωτογραφία: Anthony B. Richmond

Μοντάζ: Dan Rae

Σκηνικά: Jane Ann Stewart

Κοστούμια: Leonard Pollack

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Candyman
  • Ελληνικός Τίτλος: Candyman
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Clive Barker’s Candyman

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Candyman: Αποχαιρετισμός στη Σάρκα (1995)
  • Candyman 3: Η Μέρα των Νεκρών (1999)
  • Candyman (2021)

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: The Forbidden του Clive Barker.

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Αβοριάζ.

Παραλειπόμενα

  • Ο Κάντιμαν προέρχεται από ένα διήγημα του Clive Barker από το 1985, που συμπεριλαμβάνονταν στο Volume Five της σειράς Books of Blood. Εκεί αναφέρεται ως αστικός μύθος, και πολλοί είναι αυτοί που τον εκλαμβάνουν ως έναν, αλλά στην πραγματικότητα βασίζεται με τη σειρά του στον παλιό αστικό μύθο της Bloody Mary.
  • Το φιλμ προέκυψε από μια τυχαία συνάντηση του Bernard Rose με τον Clive Barker, με τον συγγραφέα να συμφωνεί εύκολα να του παραχωρήσει τα δικαιώματα.
  • Το διήγημα τοποθετείται στο Λίβερπουλ, αλλά ο σκηνοθέτης είχε σοκαριστεί παρατηρώντας τη δυναμική αρχιτεκτονική του Σικάγου, αλλά και την αρνητική προκατάληψη επί της συγκεκριμένης πόλης.
  • Οι μέλισσες ήταν υπό την ευθύνη του ειδικού Norman Gary, που είχε παρόμοιες δουλειές στον κινηματογράφο και προηγουμένως. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 200 χιλιάδες αληθινές μέλισσες.
  • Ο Eddie Murphy έχασε τον κεντρικό ρόλο επειδή ήταν αρκετά πιο κοντός από αυτό που έψαχναν.
  • Ο Tony Todd είχε πετύχει σε διαπραγμάτευση να έχει ένα μπόνους χιλίων δολαρίων για κάθε τσίμπημα από μέλισσα. Εντέλει, το σύνολο των τσιμπημάτων στον ηθοποιό ήταν 23.
  • Το φιλμ προκάλεσε έντονα σχόλια για την τυποποιημένη εικόνα επί των μαύρων.
  • Αρχική Έλεν ήταν η τότε σύζυγος του σκηνοθέτη, Alexandra Pigg, αλλά προτιμήθηκε κάποια με διασημότερο όνομα.
  • Η Virginia Madsen υποστήριξε ότι υπνωτίστηκε στην πραγματικότητα για κάποιες σκηνές.
  • Με κόστος 9 εκατομμύρια δολάρια, πέτυχε να εισπράξει 25,8 μόνο στις ΗΠΑ. Στη χώρα μας κυκλοφόρησε κατευθείαν σε βίντεο.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 22/8/2010

Το πιο σημαντικό στο σενάριο που έγραψε ο ίδιος ο βρετανός σκηνοθέτης, στηριζόμενος σε νουβέλα του συμπατριώτη του, Κλάιβ Μπάρκερ, είναι ότι μια φανταστική οντότητα ενός μύθου μπορεί να εισέλθει στην πραγματική ζωή, σχεδόν να ενσαρκωθεί, αν μια κοινωνική ομάδα πιστεύει σε αυτήν. Κατά έναν τρόπο και κατά στοχαστές όπως ο Γιούνγκ, και οι θεοί λειτουργούν κάπως έτσι. Υπάρχουν και επιδρούν επειδή τους πιστεύουμε όλοι μαζί, ενσαρκώνονται ως «υπερεγώ». Σε επίπεδο κινηματογραφίας, ο Ρόουζ έξυπνα επιλέγει το περιβάλλον των εργατικών, συχνά εγκαταλελειμμένων, πολυκατοικιών που «παράγουν» ατμοσφαιρικά τον αστικό μύθο του Candyman, ενός μαύρου που κάποτε είχε βρει μαρτυρικό θάνατο από πλούσιο  ρατσιστή -του έκοψαν το χέρι, το άλειψαν με μέλι και άφησαν τις μέλισσες να τον αποτελειώσουν. Σε επίπεδο πλοκής και σασπένς, εντείνεται το ενδιαφέρον με χιτσκοκικό τρόπο όταν η ηρωίδα ενοχοποιείται και καλείται να βρει τη λύση σε δυο ταμπλό. Θρίλερ με σοβαρό στοχασμό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *