Ο Ερρίκος ο Δ’, σφετεριστής του θρόνου της Αγγλίας, προσπαθεί να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ευγενών που στρέφονται κατά της εξουσίας του. Ο γιος του, Χαλ, προτιμά την παρέα του Φάλσταφ, ενός εύθυμου, αρχιψευταρά γερο-γλεντζέ που ζει σε πορνείο, ο οποίος παραμυθιάζει τους πάντες, διασκεδάζει μαζί τους και χαίρεται τη ζωή. Όταν όμως ο νεαρός Χαλ ανεβαίνει στον θρόνο της Αγγλίας, ως Ερρίκος ο Ε’, απαρνείται τον πνευματικό του πατέρα και τον εξορίζει από την αυλή προδίδοντας τη φιλία τους…
Σκηνοθεσία:
Orson Welles
Κύριοι Ρόλοι:
Orson Welles … Σερ John Falstaff
Keith Baxter … πρίγκιπας Hal
John Gielgud … βασιλιάς Henry IV
Jeanne Moreau … Doll Tearsheet
Margaret Rutherford … Nell Quickly
Alan Webb … δικαστής Shallow
Walter Chiari … δικαστής Silence
Norman Rodway … Henry ‘Hotspur’ Percy
Fernando Rey … κόμης Worcester
Marina Vlady … Kate Percy
Ralph Richardson … αφηγητής (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Orson Welles
Παραγωγή: Angel Escolano, Emiliano Piedra, Harry Saltzman
Μουσική: Angelo Francesco Lavagnino
Φωτογραφία: Edmond Richard
Μοντάζ: Elena Jaumandreu, Frederick Muller, Peter Parasheles
Σκηνικά: Mariano Erdoiza
Κοστούμια: Orson Welles
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Campanadas a Medianoche
- Ελληνικός Τίτλος: Φάλσταφ [αυθεντικός]
- Διεθνής Τίτλος: Falstaff (Chimes at Midnight)
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Chimes at Midnight
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Falstaff
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Φάλσταφ: Οι Καμπάνες του Μεσονυκτίου [επανέκδοσης]
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Οι Καμπάνες του Μεσονυχτίου [επανέκδοσης]
Σεναριακή Πηγή
- Χαρακτήρας θεατρικών: Falstaff του William Shakespeare.
- Σειρά έργων: Holinshed’s Chronicles του Raphael Holinshed.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta ξένου ηθοποιού (Orson Welles).
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Μέγα τεχνικό βραβείο και βραβείο 20ης επετείου.
Παραλειπόμενα
- Πρόκειται για συρραφή αποσπασμάτων των έργων του Σαίξπηρ: Ερρίκος ο 4ος, Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ, Ερρίκος ο 5ος και Ριχάρδος ο 2ος. Εμπλέκονται ιστορικά πρόσωπα, αλλά συγκεκριμένα ο χαρακτήρας του Σερ Φάλσταφ είναι καμωμένος από τον βρετανό δραματουργό.
- Η αφήγηση του Ralph Richardson έρχεται κατευθείαν από τα έργα του χρονικογράφου Raphael Holinshed.
- Ο Welles είχε ανεβάσει το 1939 μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, με τίτλο Five Kings, όπου αναμειγνύονταν 9 διαφορετικά έργα του Σαίξπηρ, και όπου ο ίδιος ερμήνευε τον Φάλσταφ. Ακολούθησαν και οι κινηματογραφικές του διασκευές των Μάκβεθ (1948) και Οθέλλος (1952). Το 1960, μετέφερε το ίδιο θεατρικό στην Ιρλανδία ως Chimes at Midnight, όπου και ήταν η έσχατη θεατρική του παρουσία. Δεν είχαν επιτυχία καμία από τις δύο εκδοχές, αλλά για τον Welles ήταν φιλοδοξία ζωής, και αποφάσισε να ενσαρκώσει τον Φάλσταφ και σε ταινία.
- Για να μπορέσει να βρει χρηματοδότηση, ο δημιουργός είπε ψέματα στον παραγωγό Emiliano Piedra ότι σκόπευε να κάνει μια διασκευή του κλασικού Νησιού του Θησαυρού. Η ειρωνεία ήθελε το 1972 ο Welles να ερμηνεύσει τον Τζον Σίλβερ σε μια αποτυχημένη κινηματογραφική εκδοχή του έργου.
- Ο Welles γύρισε το φιλμ ανά την Ισπανία, ανάμεσα στο 1964 και το 1965.
- Η περίφημη Ingrid Pitt έκανε εδώ κινηματογραφικό ντεμπούτο ως κυρία της αυλής.
- Κατά το στάδιο του μοντάζ, ο Welles παρουσίασε μια πρόχειρη εκδοχή σε απεσταλμένο του φεστιβάλ των Κανών, κι εκείνος τού ζήτησε να συμπεριληφθεί η ταινία στο πρόγραμμα. Για αυτόν όμως τον λόγο, το μοντάζ ολοκληρώθηκε γρηγορότερα από ό,τι επιθυμούσε ο δημιουργός.
- Παρότι οι αρχικές κριτικές δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικές, πλέον θεωρείται ως η καλύτερη απόδοση του διάσημου σκηνοθέτη πάνω στον Σαίξπηρ, και ένα από τα καλύτερά του φιλμ. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως «Αν ήθελα να μπω στον Παράδεισο με μια ταινία, τότε θα ήταν αυτή».
- Το 2015 έγινε αποκατάσταση για το DVD και το Blu-ray, κάτι όμως που πραγματοποιήθηκε εκ νέου την επόμενη χρονιά με καλύτερα ακόμα αποτελέσματα.
Γκαλερι φωτογραφιων
