
Καυτό Απόρρητο
- Burn After Reading
- 2008
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Κατασκοπική, Κωμωδία, Μαύρη Κωμωδία
- 25 Σεπτεμβρίου 2008
Ο Όζμπορν Κοξ είναι υπάλληλος της ΣΙΑ και αποτυχημένος σε όλους τους τομείς της ζωής του: πίνει, η δουλειά του είναι χάλια και η γυναίκα του έχει εραστή τον Χάρι Φάρερ. Όταν ο Όζι απολύεται από τη δουλειά του, αποφασίζει να γράψει ένα μνημόνιο με μυστικά της επαγγελματικής του ζωής, που περιέργως φτάνει στα χέρια της άλλης ερωμένης του Χάρι, της Λίντα και του συναδέλφου της, Τσαντ. Πεπεισμένοι ότι αυτή είναι η ευκαιρία τους για να βγάλουν καμιά πεντάρα, πηγαίνουν την «ανακάλυψή» τους κατευθείαν στους Ρώσους. Σχέσεις και φιλίες ανατρέπονται και κανένας δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί.
Σκηνοθεσία:
Ethan Coen
Joel Coen
Κύριοι Ρόλοι:
George Clooney … Harry Pfarrer
Frances McDormand … Linda Litzke
Brad Pitt … Chad Feldheimer
John Malkovich … Osborne Cox
Tilda Swinton … Katie Cox
Richard Jenkins … Ted Treffon
Elizabeth Marvel … Sandra ‘Sandy’ Pfarrer
David Rasche … Palmer DeBakey Smith
J.K. Simmons … επικεφαλής της ΣΙΑ
Olek Krupa … Krapotkin
Michael Countryman … Alan
Jeffrey DeMunn … πλαστικός χειρούργος
Dermot Mulroney … ηθοποιός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ethan Coen, Joel Coen
Παραγωγή: Ethan Coen, Joel Coen
Μουσική: Carter Burwell
Φωτογραφία: Emmanuel Lubezki
Μοντάζ: Ethan Coen, Joel Coen
Σκηνικά: Jess Gonchor
Κοστούμια: Mary Zophres
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Burn After Reading
- Ελληνικός Τίτλος: Καυτό Απόρρητο
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Frances McDormand) στην ίδια κατηγορία.
- Υποψήφιο για Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Brad Pitt), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Tilda Swinton) και σεναρίου.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία των αδελφών Coen από το 1990 χωρίς τον διευθυντή φωτογραφίας Roger Deakins. Ο λόγος ήταν καθαρά τυπικός, μια και ο Deakins έπρεπε να τιμήσει το συμβόλαιο που είχε για το Ο Δρόμος της Επανάστασης.
- Ο Joel Coen είχε δηλώσει πως δεν υπήρχε ποτέ στις προθέσεις να σατιριστεί ή καν να σχολιαστεί η κυβέρνηση.
- Μέρος του σεναρίου είχε γραφτεί από την εποχή των γυρισμάτων του Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (2007), με το συγκεκριμένο κεντρικό καστ ήδη κατά νου (με εξαίρεση την Tilda Swinton).
- Επί έναν χρόνο δεν είχε ξεκαθαριστεί online δημοσίευμα που επέμενε πως επρόκειτο για διασκευή του βιβλίου Burn Before Reading: Presidents, CIA Directors, and Secret Intelligence του διευθυντή της εθνικής ασφάλειας Stansfield Turner. Φυσικά και ήταν απλά μια φήμη.
- Η λέξη “fuck” και παράγωγα της ακούγεται 62 φορές επί της ταινίας. Οι 6 από αυτές είναι μόλις στα δύο πρώτα λεπτά.
- Το φιλμ άνοιξε εκτός συναγωνισμού το 65ο φεστιβάλ Βενετίας.
- Από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες για τους Coen, το φιλμ εισέπραξε 163,7 εκατομμύρια δολάρια έναντι μπάτζετ των 37.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/9/2008
Οι τρομεροί αδελφοί Joel και Ethan Coen βάλλονται και πάλι εναντίον του -λογικά- μεγαλύτερου τους εχθρού. Είναι ο ίδιος εχθρός που είχαν ήδη από το Αριζόνα Τζούνιορ. Ο ίδιος εχθρός που τους έστειλε να παραλάβουν τον Χρυσό Φοίνικα, με το Μπάρτον Φινκ. Σίγουρα πάλι ο ίδιος όταν έκαναν το Ο Κύριος Χούλα-Χουπ, το Φάργκο, το Ω Αδελφέ που Είσαι και το Ο Άνθρωπος που δεν Ήταν Εκεί. Ποιος είναι αυτός; Η απέραντη ανθρώπινη βλακεία!
Το Καυτό Απόρρητο είναι ένα χορευτικού ύφους γαϊτανάκι από ανθρώπους. Από τα υψηλά κλιμάκια της ΣΙΑ, έως τους υπαλλήλους ενός γυμναστηρίου. Κανείς, επί της ουσίας, δεν είναι στα καλά του και ακόμα και αν διαρρηγνύει τα ιμάτια του για το αντίθετο, ανήκει σε έναν κύκλο παραφροσύνης και απύθμενης βλακείας. Όλα μοιάζουν με ανέκδοτο. Μην περιμένετε δαιδαλώδεις υποθέσεις ή περίτεχνες υποπλοκές, μην περιμένετε ξεδίπλωμα χαρακτήρων, ακόμα και αν τελειώνοντας η ταινία νιώθετε ότι πλέον γνωρίζεστε καλά με τους ήρωες. Ό,τι θα δείτε είναι μια μικρή ιστορία καθημερινής τρέλας, που μόνο στην επιφάνεια μοιάζει με ολοκληρωμένη ταινία. Όχι πολύ μακριά από την παλιά καλή comedia all’ italiana.
Οι αδελφοί Coen μετά το Καμιά Προσευχή για τους Μελλοθάνατους δεν είχαν όρεξη για μεγάλη στιγμή καριέρας. Μοιάζει με το πολυδάπανο διάλειμμα που είχαν κάνει και μετά το Μπάρτον Φινκ, με τον Κύριο Χούλα-Χουπ. Δεν θα παραξενευόμουν αν μάθαινα πως το σενάριο γράφτηκε μέσα σε μία εβδομάδα και πως τα γυρίσματα πήραν άλλη μία. Ας το λάβουμε πλέον και ως κανόνα τους. Τα τρομερά αδέλφια κάνουν ταινίες τόσο για δόξα, όσο και για τον χαβαλέ τους.
Βασιλιάς του συγκεκριμένου χαβαλέ αναδεικνύεται επάξια ο Brad Pitt και προσωπικά θα τον πρότεινα για Όσκαρ β’ ρόλου. Το έχει ξανακάνει αυτό το αυτο-παρωδικό (Η Αρπαχτή, Ο Μεξικάνος), αλλά όχι σε τόσο καλό επίπεδο. Μαζί με τις εμφανίσεις του σε 12 Πίθηκους και Τζέσε Τζέιμς φανερώνει έναν ολοκληρωμένο ηθοποιό, που έχει κρυφτεί πίσω από το παρεξηγήσιμο, ερμηνευτικά, σούπερ-σταρ προσωπείο του. Απολαυστικός και ο George Clooney (περίπου τα ίδια με τον Brad Pitt ισχύουν και για αυτόν), απίθανη η Frances McDormand, γνωστή στην κοενική ψυχοσύνθεση, στα γνωστά του καλά ο John Malkovich, πετυχημένα -όπως πάντα- ψυχρή η Tilda Swinton.
Συνοψίζοντας, μένει μονάχα ένα «just for fun»! Αυτό λογικά θα απαντούσαν με τιμιότητα οι αδελφοί Coen στην ερώτηση «γιατί κάνατε αυτή τη ταινία». Βέβαια αυτό που είναι μέτριο για τους Coen, είναι υψηλό για τους υπόλοιπους και η ταινία είναι ένα καλοστημένο πανηγύρι της βλακείας του σύγχρονου ανθρώπου. Πολύ καλές ερμηνείες, πάντα στο μέτρο του χαβαλέ, και έξυπνο μοντάζ σκηνών, απόρροια σκηνοθετικής εμπειρίας. Γιατί ακόμα κι αν το στιφάδο δεν έχει το άψογο αλάτι που χρειάζεται, είναι πάντα ένα στιφάδο…
Βαθμολογία: