Ο Μπρους, ρεπόρτερ σε τηλεοπτικό σταθμό στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, ζει μια ήρεμη ζωή δίπλα στη γλυκιά αρραβωνιαστικιά του, Γκρέις. Ο φιλότιμος νεαρός φιλοδοξεί να κερδίσει μια υψηλότερη θέση στο δίκτυο του καναλιού, αλλά όταν χάνει την προαγωγή από άλλον συνάδελφό του, εξοργίζεται και τα βάζει με τον Θεό, εκτοξεύοντας απειλές και κατάρες εναντίον του. Για κακή του τύχη, ειδοποιείται στον βομβητή του και καλεί το νούμερο. Από την άλλη γραμμή τού δίνονται οδηγίες για να επισκεφθεί το επίγειο αρχηγείο του Θεού στη Γη. Πηγαίνοντας εκεί, συναντά τον Θεό, ο οποίος έχει να του κάνει μια δελεαστική πρόταση: του παραχωρεί τις θεϊκές δυνάμεις του για μία εβδομάδα. Όμως, η δουλειά του Θεού δεν είναι εύκολη, κι ο Μπρους σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως με το να ικανοποιεί όλες τις επιθυμίες των “πιστών” του, μπορεί να φέρει τη Γη σε μεγάλους μπελάδες.
Σκηνοθεσία:
Tom Shadyac
Κύριοι Ρόλοι:
Jim Carrey … Bruce Nolan
Morgan Freeman … ο Θεός
Jennifer Aniston … Grace Connelly
Philip Baker Hall … Jack Baylor
Catherine Bell … Susan Ortega
Lisa Ann Walter … Debbie Connelly
Steve Carell … Evan Baxter
Nora Dunn … Ally Loman
Sally Kirkland … Anita Mann
Tony Bennett … Tony Bennett
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Steve Koren, Mark O’Keefe, Steve Oedekerk
Στόρι: Steve Koren, Mark O’Keefe
Παραγωγή: Michael Bostick, James D. Brubaker, Jim Carrey, Steve Koren, Mark O’Keefe, Tom Shadyac
Μουσική: John Debney
Φωτογραφία: Dean Semler
Μοντάζ: Scott Hill
Σκηνικά: Linda DeScenna
Κοστούμια: Judy L. Ruskin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bruce Almighty
- Ελληνικός Τίτλος: Θεός για μία Εβδομάδα
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Νώε για μία Βδομάδα (2007)
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο έχει ως πηγή έμπνευσης ένα βιβλίο του 1991, το Almighty Me από τον Robert Bausch. Η Hollywood Films, κομμάτι των Disney Studios, είχε αγοράσει τα δικαιώματα ακόμα κι αν δεν ήταν άμεση διασκευή, και ο συγγραφέας αναγράφεται επί της ταινίας.
- Παρότι ερμηνεύει τον Θεό, ο Morgan Freeman δηλώνει στην πραγματικότητα αγνωστικιστής.
- Αρχικά τον Θεό ήταν να τον ερμηνεύσει ο Robert De Niro. Τον ρόλο έπειτα αρνήθηκε ο Jack Nicholson.
- Η Eva Mendes ήταν η αρχική Σούζαν, αλλά δεν συμβιβάζονταν το πρόγραμμα της.
- Αντί να χρησιμοποιηθεί ο κωδικός 555 που δεν υπάρχει πουθενά και έχουν συνήθως οι ταινίες, το τηλέφωνο του Θεού ήταν κάποιο που αντιστοιχούσε σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ. Αυτό επέφερε διαμαρτυρίες από τους κατόχους του αριθμού, μια και τους έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο λόγω της ταινίας. Έτσι, για το Home Cinema ο αριθμός άλλαξε σε 555-0123. Ένας άλλος αριθμός που παίρνει αργότερα στην ταινία ο Μπρους, άνηκε στην πραγματικότητα σε έναν ραδιοσταθμό του Κολοράντο και σε μια γυναίκα στη Φλόριντα. Για να σταματήσει κι αυτών η ενόχληση από όσους προσπαθούσαν να έρθουν έτσι σε επαφή με τον Θεό (!), η εταιρία παραγωγής αγόρασε αμφότερους τους αριθμούς.
- Ο Jim Carrey επέμενε σε κάποιες σκηνές να ξεπερνιόνται ακόμα και οι τριάντα λήψεις.
- Μετά από μεγάλη εμπορική επιτυχία (κέρδη 484,6, έναντι μπάτζετ των 81), η Universal Pictures μετέτρεψε ως σίκουελ ένα σενάριο με τίτλο The Passion of the Ark. Ο Jim Carrey όμως αρνήθηκε να επιστρέψει στον ρόλο, κι ανέλαβε ως πρωταγωνιστής ο δεύτερος εδώ χαρακτήρας του Steve Carell.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/1/2009
Αυτή ήταν μια πολύ έξυπνη ιδέα, που υπέβοσκε σε αρκετές δημιουργίες από την εποχή του Φρανκ Κάπρα (άμεσες οι αναφορές και συγκεκριμένα στο «Μια Υπέροχη Ζωή») και μετά. Η συγκεκριμένη όμως ταινία αντιμετωπίζει το έξυπνο εύρημα όπως ο Μπρους αντιμετωπίζει τη νέα του «εργασία», δηλαδή με ελαφρύ πνεύμα. Τα ειδικά εφέ, το μοντέρνο και γρήγορο χιούμορ, η διχασμένη ερμηνεία του Τζιμ Κάρεϊ και η ανάλαφρη, ως αόρατη, σκηνοθετική θεώρηση αποστερούν από την ταινία την επιβολή των υψηλών νοημάτων της. Αντί αυτού, δεν είναι καθόλου κακή η παραβολή, που μπορεί να θεωρηθεί, πέρα από το θρησκευτικό, μια άμεση κριτική επί του μέσου ανθρώπου και της μισαλλοδοξίας του. Έξυπνη η συμμετοχή του έγχρωμου Μόργκαν Φρίμαν στον ρόλο του Θεού (σε βάζει σε σκέψεις το πόσο του ταιριάζει, κάτι που χτίζεται μέσα από το σύνολο της πορείας του σαν ηθοποιός) και η τοποθέτηση του πεδίου δράσης σε μια απλή κωμόπολη με ένα απλό ζευγάρι, αντί να «ξαμοληθεί» σε παγκόσμια ή παναμερικανικά χωράφια. Ευχάριστη, πρωτότυπα κωμική σε κάποια σημεία, συγκροτημένη ως σύνολο. Το σενάριο, πιστεύω ακράδαντα, θα έπρεπε να δοθεί στους αδελφούς Κοέν δίχως δεύτερη σκέψη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
