Τυχερό Αστέρι

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 15/3/2023

Στο σινεμά του Χιροκάζου Κόρε-έντα δεν υπάρχουν απροσπέλαστες ηθικές γραμμές, ούτε διατυπώνονται αποδοκιμαστικές ή αποθεωτικές κρίσεις για τις επιλογές των χαρακτήρων. Οι ενέργειές τους τελούνται υπό το ασήκωτο βάρος μιας ανάγκης που πρέπει να εξυπηρετηθεί, συχνά βιοποριστικής, και ξετυλίγουν ένα κουβάρι συνεπειών με τις οποίες όλοι μαθαίνουν να πορεύονται. Οι δεσμοί του αίματος δεν είναι ισχυρότεροι από αυτούς που οι άνθρωποι δημιουργούν χωρίς την επιβολή της συγγένειας, το σπίτι συνήθως είναι ο χώρος που μπορεί να βρει κανείς την αγάπη. Πρόκειται για σινεμά ανθρωποκεντρικό, αφειδώς προικισμένο με συναίσθημα, το οποίο αφουγκράζεται βωβούς σπαραγμούς και αδιέξοδα, αναζητώντας λύσεις που δεν απαντούν στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, αλλά αποτελούν ένα στοργικό καταφύγιο για τους κάθε λογής ταλαιπωρημένους ανθρώπους.

Το Broker αποτελεί τη δεύτερη συναπτή απόπειρα του δημιουργού εκτός Ιαπωνίας, αλλά και την επιστροφή σε πιο γνώριμα αφηγηματικά μονοπάτια, μετά το γαλλόφωνο La Vérité. Είναι γυρισμένο στη Νότια Κορέα, με ένα αποτελεσματικότατο καστ του οποίου ηγείται ο εγνωσμένου κύρους Σονγκ Κανγκ-χο, και αντλεί την ιστορία του από ένα τρομακτικό κοινωνικό φαινόμενο: τα baby boxes. Νεαροί γονείς που αδυνατούν να φροντίσουν τα νεογέννητά τους, τα εναποθέτουν σε κουτιά με την ασφαλή ελπίδα ότι αυτά θα γνωρίσουν ένα καλύτερο μέλλον στην οικογένεια κάποιου που διαθέτει τους πόρους να τα φροντίσει, προορισμό στον οποίο θα φτάσουν χάρη στη μεσιτεία ανθρώπων που κατ’ επάγγελμα και με το αζημίωτο μεριμνούν για αυτό.

Στη δεύτερη δουλειά του μετά το Κλέφτες Καταστημάτων, με το οποίο απέσπασε και το ιερό δισκοπότηρο του art-house κινηματογραφικού στερεώματος στις Κάννες, ο Κόρε-έντα δεν κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις, ούτε επεμβαίνει σημαντικά στην υφολογική πεπατημένη του. Οι προβληματισμοί περί βιολογικής και πραγματικής οικογένειας κάνουν άμεσα την εμφάνισή τους, ενώ στο κέντρο της αφήγησης τοποθετούνται οι γνωστοί του outsiders, άνθρωποι που κινούνται αναμφίβολα εκτός των νόμιμων ορίων, αλλά διατηρούν την καρδιά τους ζεστή, έχοντας αποφασίσει σχεδόν ακουσίως να μη θυσιάσουν κάθε ανθρωπιά προς όφελος της επιβίωσής τους. Η ικανότητά του να καταργεί μέσω ενός αφοπλιστικού συναισθηματισμού τις αυστηρές μανιχαϊστικές γραμμές παραμένει απαράμιλλη, ακόμα και αν δεν φτάνει σε συγκινησιακές κορυφώσεις που συναντούμε σε προηγούμενα μέρη της συμπαγούς φιλμογραφίας του.

Χωρίς, λοιπόν, να στερείται σεναριακών διευκολύνσεων που εκθέτουν την αφηγηματική του στιβαρότητα, το γλυκόπικρο road movie του Κόρε-έντα θέτει τους απρόθυμους χαρακτήρες του σε ένα ταξίδι ενσυναίσθησης, αξιοπρέπειας και ακατανίκητης συμπόνοιας, με αμφίβολο προορισμό και συνεχώς μεταβαλλόμενο σκοπό. Συγκινεί αβίαστα, με το τρόπο που υπενθυμίζει μια σπάνια δεξιότητα του συγκεκριμένου δημιουργού, ο οποίος δύναται να φλερτάρει αδιαλείπτως με το μελό στοιχείο, χωρίς ποτέ να αφήνεται ολοσχερώς στα χέρια του. Η αβίαστη ροή του, η αφηγηματική του οικονομία και η ευφάνταστη διαχείριση των τραγελαφικών απιθανοτήτων που οι περιθωριακοί διαβάτες συναντούν συμβάλλουν ώστε το «Τυχερό Αστέρι» να αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του κοινού, οδηγώντας το πιθανώς και στη μεγάλη εμπορική επιτυχία που σημείωσε στην αγορά της Νότιας Κορέας.

Βαθμολογία: