Ο Ντέιβιντ Χάξλεϊ είναι ένας κλασικός, αφηρημένος επιστήμονας, ένας παλαιοντολόγος που χρόνια συναρμολογεί τον σκελετό ενός βροντόσαυρου στο μουσείο που εργάζεται. Έχει σχεδόν τελειώσει το έργο του, μόνο που του λείπει… ένα τελευταίο κόκκαλο. Ταυτόχρονα, το μουσείο του περνά οικονομικές δυσκολίες και ο ίδιος ετοιμάζεται να παντρευτεί την αυστηρή συνάδελφο Άλις. Γι’ αυτό, ο Ντέιβιντ αποφασίζει να συναντήσει μια πολύ πλούσια κυρία της υψηλής κοινωνίας, την κυρία Ράντομ, η οποία σκέφτεται να δωρίσει ένα εκατομμύριο δολάρια στο μουσείο. Πριν όμως τη συναντήσει, πέφτει πάνω στην ανιψιά της κας Ράντομ, τη νεαρή και όμορφη Σούζαν, η οποία είναι το αντίθετο από αυτόν: γεμάτη τρέλα, ζωντάνια κι αυθορμητισμό, η καλοαναθρεμμένη πλουσιοκόρη έχει μάθει να κάνει ό,τι της έρθει στο κεφάλι και παρασέρνει τον Ντέιβιντ στις δικά της καπρίτσια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Σούζαν μόλις έχει παραλάβει από το εξωτερικό ένα πολύ εξωτικό κατοικίδιο: μια εξημερωμένη λεοπάρδαλη!
Σκηνοθεσία:
Howard Hawks
Κύριοι Ρόλοι:
Cary Grant … Δρ David Huxley
Katharine Hepburn … Susan Vance
May Robson … Elizabeth Carlton Random
Charles Ruggles … ταγματάρχης Horace Applegate
Walter Catlett … Constable Slocum
Barry Fitzgerald … Aloysius Gogarty
Fritz Feld … Δρ Fritz Lehman
Tala Birell … Κα Lehman
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dudley Nichols, Hagar Wilde
Στόρι: Hagar Wilde
Παραγωγή: Howard Hawks
Μουσική: Roy Webb
Φωτογραφία: Russell Metty
Μοντάζ: George Hively
Σκηνικά: Van Nest Polglase
Κοστούμια: Howard Greer
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bringing Up Baby
- Ελληνικός Τίτλος: Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ξύπνα, Μωρό μου [επανέκδοσης]
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: Bringing Up Baby της Hagar Wilde.
Παραλειπόμενα
- Έχοντας υπογράψει συμβόλαιο με την RKO, ο Howard Hawks έμεινε δίχως ταινία, όταν αναβλήθηκε η διασκευή του έργου του Rudyard Kipling, Gunga Din. Αναζητώντας κάτι νέο, έτυχε να διαβάσει στο περιοδικό Collier’s το εν λόγω διήγημα της Hagar Wilde, και άμεσα θέλησε να το κάνει ταινία, μια και δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει διαβάζοντας το. Η RKO συμφώνησε και αγόρασε τα δικαιώματα, με το σενάριο όμως να διαφέρει πολύ σε σχέση με την αρχική του πηγή.
- Το σενάριο γράφτηκε ειδικά για τη Hepburn, και πατροναρίστηκε πάνω της. Η ηθοποιός προέρχονταν από επιτυχία στο πλάι του John Ford, και ο διάσημος σκηνοθέτης έπαιξε ρόλο και σε αυτή την παραγωγή, όντας στενός φίλος του Hawks. Σύμφωνα με τη βιογράφο Barbara Leaming, αυτό δεν ήταν ο μόνος λόγος, μια και ο Ford με τη Hepburn διατηρούσαν δεσμό εκείνη την εποχή, με στοιχεία του σκηνοθέτη να επιβιώνουν μέσω του χαρακτήρα που ερμήνευσε ο Grant. Γεγονός επίσης είναι ότι η Hepburn ήταν επιλογή των παραγωγών, με τον Hawks να έχει κατά νου την ξαδέλφη του, Carole Lombard.
- Για τον ρόλο του Ντέιβιντ, ο Hawks ήθελε τον Harold Lloyd που ήταν σε πτώση μετά την πάροδο του βωβού σινεμά, αλλά ο παραγωγός Pandro S. Berman πρόσφερε τον ρόλο στους Robert Montgomery, Fredric March και Ray Milland, όπου όμως όλοι τους τον απέρριψαν. Ο Cary Grant προέκυψε μετά από πρόταση του Howard Hughes, αν και ο ηθοποιός το σκέφτονταν επί δύο εβδομάδες αν έπρεπε να δεχτεί. Για να του θωρακίσει την αυτοπεποίθηση, ο σκηνοθέτης τον έβαλε και παρακολούθησε τις ταινίες του Harold Lloyd.
- Η λεοπάρδαλη ήταν δαμασμένη και δεν υπήρχε τρικ στη ζωντανή της συμμετοχή στην ταινία. Παρόλα αυτά, ο δαμαστής της ήταν πάντα δίπλα εκτός πλάνου, κρατώντας το μαστίγιο στο χέρι.
- Η RKO πλήρωσε χίλια δολάρια για να δανειστεί από σειρά κόμικ (το Professor Dinglehoofer and his Dog) το στιγμιότυπο όπου ο σκύλος κουβαλάει στο στόμα του ένα σπάνιο οστό δεινοσαύρου.
- Το γύρισμα ήταν μια περιπέτεια, και όταν τελείωσε είχε ήδη περάσει το χρονοδιάγραμμα και το διαθέσιμο μπάτζετ. Κύριος λόγος της καθυστέρησης ήταν τα ασυγκράτητα γέλια ανάμεσα σε Hepburn και Grant…
- Μεγάλη συζήτηση υπάρχει περί του αν μια φράση που ξεστομίζει ο Ντέιβιντ (Because I just went gay all of a sudden!) είναι η πρώτη ομοφυλοφιλική αναφορά στον κινηματογράφο. Ο όρος “gay” δεν ήταν καν διαδεδομένος μέχρι κάποια σημαντικά γεγονότα του 1969. Έτσι, η διαφωνία έγκειται στον τρόπο που η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε επί της ταινίας, με τους υποστηρικτές να θυμίζουν ότι ο όρος χρησιμοποιήθηκε, αν και όχι ευρέως, με την έννοια της ομοφυλοφιλίας από το 1933.
- Παρότι το φιλμ είναι γεμάτο σεξουαλικά υπονοούμενα και αναφορές, το διαβόητο γραφείο λογοκρισίας του Will H. Hays εντόπισε μόνο ένα σημείο που σκίζεται το φόρεμα της πρωταγωνίστριας, και κάποιες αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα.
- Μεγάλη εμπορική αποτυχία στην πρώτη της προβολή (κάτι που στοίχησε τότε στο όνομα της Hepburn), την οποία συμμάζεψε λίγο στην επανέκδοση της λίγα χρόνια αργότερα. Κι όμως, οι κριτικές του κοινού στις δοκιμαστικές προβολές ήταν υψηλότατες, με την RKO να τρίβει από νωρίς τα χέρια της για μια επιτυχία. Η cult φήμη της ταινίας εντέλει αποκατέστησε τα πράγματα, ερχόμενη από τη δεκαετία του 1950 και μετά, οπότε κι άρχισε να προβάλλεται στη μικρή οθόνη. Πλέον θεωρείται μία από τις πλέον κλασικές σκρούμπολ κωμωδίες.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 3/8/2011
Πράγματι, το φιλμ του Howard Hawks, αν και υποτιμήθηκε στην εποχή του (για να αναγνωρισθεί αργότερα), αποτελεί την επιτομή της σκρούμπολ κωμωδίας. Κι είναι ένα σενάριο (των Dudley Nichols και Hagar Wilde) που ηθελημένα ή αθέλητα, προσφέρει πάμπολλες αναγνώσεις με πιο ενδιαφέρουσα την ψυχαναλυτική. Ο Δρ. Ντέιβιντ Χάξλεϊ (Cary Grant), παλαιοντολόγος, είναι η περίπτωση του αρσενικού που η λίμπιντο του έχει εξιδανικευθεί και έχει περάσει στο πεδίο της επιστημονικής κατάκτησης. Ο ήρωας έχει σπαταλήσει 4-5 χρόνια προσπαθώντας να συναρμολογήσει έναν δεινόσαυρο. Ο δεινόσαυρος είναι η άγρια φύση σε μια μεγαλειώδη εκδοχή της αλλά μια φύση πλέον ακίνδυνη, νεκρή, δαμασμένη. Ο Ντέιβιντ, δαμάζοντας με την συναρμολόγηση τον δεινόσαυρο, δαμάζει τον ίδιο το εαυτό του, υποτάσσεται στην επιστημονική λογική, αυτοευνουχίζεται.
Και ξαφνικά εισβάλλει στη ζωή του η Άνιμα, η θηλυκή ψυχή στο πρόσωπο της αντισυμβατικής, «τρελής» Σούζαν (Katharine Hepburn) που δεν καταλαβαίνει Χριστό από κοινωνικές συμβάσεις, παραβαίνοντας ελαφρά τη καρδία κάθε κανόνα και έχοντας βάλει στόχο να τον αποκτήσει. Η Σούζαν, παρά το αστικό της επικάλυμμα, συμβολίζει την άγρια φύση και μάλιστα ο συμβολισμός επεκτείνεται και στην λεοπάρδαλη-κατοικίδιο, όπως κάθε θεά-θεός εκφράζεται και με ένα ζώο (η Αθηνά με την κουκουβάγια, ο Απόλλων με το κοράκι κ.λπ.). Ακόμη περισσότερο, η Σούζαν τον παρασύρει έξω από το αστικό περιβάλλον, στη εξοχή του Κονέκτικατ, τον μπλέκει ανάμεσα από δέντρα (ένα αρχέγονο στοιχείο του ιερού), τον εμβαπτίζει στα ύδατα του ρέματος (στο θηλυκό στοιχείο), τον αναγκάζει να φορέσει γυναικεία ρόμπα (η έσχατη φαντασίωση στη συνουσία είναι η βίωση του άλλου σώματος-φύλου) και εντέλει, μέσα από τον διπλασιασμό της λεοπάρδαλης (μια άλλης άγριας που η ίδια απελευθερώνει), τον αφυπνίζει και τον ωθεί στη θέση του θηριοδαμαστή γιατί και η ίδια η Σούζαν, ή θηλυκή ψυχή, θέλει να δαμαστεί από το αρσενικό. Και μόνο όταν στο τέλος καταρρεύσει ο δεινόσαυρος του μουσείου, μόνο όταν η Σούζαν συντρίψει τελείως την λογική περιχαράκωση του Ντέιβιντ, επέρχεται η πολυπόθητη ένωση αρσενικού-θηλυκού.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
