
Σύντομη Συνάντηση
- Brief Encounter
- 1945
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραματική
- 13 Δεκεμβρίου 1948
Η Λόρα ζει στην επαρχία της Αγγλίας με τον σύζυγό της. Μία φορά την εβδομάδα παίρνει το τρένο και επισκέπτεται την κοντινή πόλη Μίλφορντ για τα ψώνια της εβδομάδας, και για να παρακολουθήσει την απογευματινή παράσταση στον κινηματογράφο. Μια μέρα επιστρέφοντας από το Μίλφορντ σπίτι της, ένα κομμάτι άμμου μπαίνει στο μάτι της, ένα τυχαίο γεγονός που θα οδηγήσει στη γνωριμία της με τον γιατρό Άλεκ Χάρβεϊ. Ο Άλεκ επίσης επισκέπτεται με το ίδιο τρένο το Μίλφορντ μία φορά την εβδομάδα, όπου εργάζεται ως σύμβουλος στο τοπικό νοσοκομείο. Τόσο η Λόρα όσο και ο Άλεκ είναι και οι δύο στα τριάντα τους, παντρεμένοι και έχουν από δύο παιδιά. Απολαμβάνοντας ο ένας την συντροφιά του άλλου, συναντιούνται κάθε Πέμπτη στο μικρό καφέ του σταθμού. Σταδιακά, όμως, η αμοιβαία συμπάθεια γίνεται έρωτας…
Σκηνοθεσία:
David Lean
Κύριοι Ρόλοι:
Celia Johnson … Laura Jesson
Trevor Howard … Δρ Alec Harvey
Stanley Holloway … Albert Godby
Joyce Carey … Myrtle Bagot
Cyril Raymond … Fred Jesson
Everley Gregg … Dolly Messiter
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Noel Coward, Anthony Havelock-Allan, David Lean, Ronald Neame
Παραγωγή: Noel Coward, Anthony Havelock-Allan, Ronald Neame
Φωτογραφία: Robert Krasker
Μοντάζ: Jack Harris
Σκηνικά: Lawrence P. Williams
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Brief Encounter
- Ελληνικός Τίτλος: Σύντομη Συνάντηση
- Εναλλακτικός Τίτλος: Noel Coward’s Brief Encounter
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Παρένθεση (1968)
- Σύντομη Συνάντηση (1974)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Still Life του Noel Coward.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Celia Johnson) και διασκευασμένου σεναρίου.
- Μέγα βραβείο στο φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Μία από τις πλέον κλασικές ταινίες του David Lean, που έγραψε ιστορία στο αισθηματικό και ρεαλιστικό σινεμά. Το 1999, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την αναγνώρισε ως τη δεύτερη καλύτερη βρετανική όλων των εποχών.
- Το Still Life είναι ένα σύντομο σε διάρκεια θεατρικό του 1936, που ο Noel Coward συμπεριέλαβε στον κύκλο 10 έργων με γενικό τίτλο Tonight at 8.30, υπολογισμένα να παίζονται μέσα σε τρεις συνεχόμενες βραδιές.
- Ο Roger Livesey ήταν η πρώτη επιλογή για τον Δρ. Χάρβεϊ, μέχρι που ο Lean είδε τον Trevor Howard στο Ο Δρόμος προς τ’ Άστρα (The Way to the Stars).
- Ο σταθμός Carnforth επιλέχτηκε, εν μέρει, επειδή ήταν τόσο μακριά από το νοτιοανατολικό σημείο της Αγγλίας, ώστε να μπορεί να λαμβάνει επαρκή προειδοποίηση για αεροπορική επιδρομή, έτσι ώστε υπήρχε χρόνος να διακοπεί η παροχή ρεύματος για την υπακοή στους εν καιρώ πολέμου περιορισμούς συσκότισης.
- Στην αρχική προβολή, η ταινία απαγορεύθηκε από τη λογοκρισία στην Ιρλανδία, λόγω του ότι απεικόνισε έναν μοιχό με μια συμπονετική διάθεση.
- Σύμφωνα με εκδόσεις της εποχής, η ταινία πήγε καλά στα ταμεία και ήταν η 21η πιο εμπορική ταινία της Βρετανίας για τη χρονιά της.
- Το σενάριο διασκευάστηκε για το ραδιόφωνο αρκετές φορές, είναι η πηγή του σίριαλ Tonight at 8.30 (1991), ενώ κυριότερα έγινε τηλεταινία το 1974, με τους Richard Burton, Sophia Loren. Και στη χώρα μας, όμως, είναι η πηγή για την Παρένθεση (1968) του Τάκη Κανελλόπουλου.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αντί για αυθεντική μουσική, γίνεται εκτεταμένη χρήση του Piano Concerto No. 2 του Sergei Rachmaninoff, ερμηνευμένο από την αυστραλή Eileen Joyce.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 25/6/2008
Στο όνομα του βρετανικού Brief Encounter έχει χυθεί μέχρι σήμερα αρκετό μελάνι. Η ταινία που περιλαμβάνεται σχεδόν πάντα σε λίστες που αφορούν τις καλύτερες ταινίες από καταβολής κινηματογράφου, αποτελεί ίσως ένα από τα μεγαλύτερα ερωτικά μελοδράματα της μεγάλης οθόνης.
Ο David Lean, πριν φέρει σε πέρας τα μεγαλεπήβολα σχέδια του, πριν μας προσφέρει κάποια από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά έπη όλων των εποχών, καταπιάνεται με μια ιστορία ενός καταδικασμένου έρωτα και ασχολείται με τον άνθρωπο και τα συναισθήματά του. Και όλα αυτά εκμεταλλευόμενος τις νέες κινηματογραφικές τεχνικές εικόνας και ήχου. Ανθρωποκεντρική η ταινία του αυτή, περιγράφει τη σύντομη συνάντηση σε ένα καφέ σιδηροδρομικού σταθμού ενός άντρα και μιας γυναίκας, σύζυγοι και γονείς αμφότεροι, οι οποίοι ερωτεύονται αμέσως και σχεδόν πλατωνικά. Η Laura, μια γυναίκα που ασφυκτιά πίσω από το προσωπείο της συζύγου και μητέρας, επιζητεί την ευτυχία στα απλά καθημερινά πράγματα και προσπαθεί να γεμίσει σχεδόν ανόητα τον ελεύθερο χρόνο της. Ο Δρ. Alec Harve είναι γιατρός, σύζυγος και πατέρας, ζει μια καθημερινή ρουτίνα, αφήνοντας τον ημερήσιο του χρόνο να εξαντλείται κυρίως στον χώρο εργασίας, προσπερνώντας τις απολαύσεις της ζωής. Τυχαία θα συναντηθούν, και εκεί θα ερωτευτούν. Τα τρένα έρχονται και φεύγουν, και αυτά θα καθορίσουν τη διάρκεια της ερωτικής τους συνάντησης.
Με δυνατά χαρτιά τα μεγάλα εκφραστικά μελαγχολικά μάτια της Celia Johnson και τη συγκρατημένη αρρενωπή γοητεία του Trevor Howard, ο Lean περιγράφει έναν έρωτα που γεννιέται και πεθαίνει, καταδικασμένος από τη συμπεριφορά των φοβισμένων ηρώων του. Με έντονα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας του 1940, η ταινία δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι διαχρονική. Τι κι αν μοιάζει όμως ξεπερασμένη και γλυκανάλατη. Εντούτοις αποτελεί μια γλυκιά ερωτική ιστορία, και καταφέρνει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να αφυπνίσει αναμνήσεις συγκινώντας τους παλιούς, και να αποτελέσει ένα υπέροχο ρομάντζο για τους νεότερους. Σίγουρα οι τελευταίοι θα το βρουν ενδιαφέρον σε λίγα χρόνια, ακόμα και αν σήμερα (με όλα όσα βιώνουν από επιλογή) θεωρούν αυτά που διαδραματίζονται ανάμεσα στους ήρωες του Lean ξεπερασμένα και γεμάτα συντηρητισμό.
Η Laura ως τυπική γυναίκα κάθε εποχής επιζητεί αγάπη και έρωτα. Και όταν τον βρίσκει, τον ζει με παιδική αφέλεια. Ονειρεύεται και πετάει στα σύννεφα. Θεωρεί φυσιολογικό το γεγονός να αγαπήσει, όμως ενδιαφέρεται και για την αξιοπρέπεια της, αγαθό κατακτημένο, χαρακτηριστικό της τότε βρετανικής κοινωνίας. Αξιοπρέπεια την οποία προστατεύει με κάθε τρόπο. Ο Δρ. Alec Harvey από την άλλη βρίσκει στο πρόσωπό της εκείνα που στερείται από τη γυναίκα του. Δεν εκμεταλλεύεται την αθωότητα και την ειλικρίνεια της, την προστατεύει από την κατακραυγή και απολαμβάνει μαζί της τις βόλτες στα λιβάδια, τις προβολές στο σινεμά, ένα απλό άγγιγμα, ένα φιλί και πάνω απ’ όλα την αναζωογόνηση που του προσφέρει η κάθε στιγμή στο πλάι της. Όλα αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να μοιραστούν οι καταδικασμένοι εραστές.
Όμως, για τον Lean, αρκετά μισαλλόδοξος εδώ, όλα τα ωραία τελειώνουν σύντομα. Και αυτός ο έρωτας γεννήθηκε και έσβησε στις ράγες των τρένων. Υπό τον ήχο αυτών… Η αδυναμία τους να ρισκάρουν γι’ αυτό που επιθυμούν και υπό το φόβο ενός αβέβαιου μέλλοντος, επαναπαύονται στη σχεδόν αδιάφορη ζωή τους, προτάσσοντας τη λογική πάνω από το συναίσθημα. Αντιλαμβάνονται ως λάθος τη γνωριμία τους και στο τέλος επιλέγουν να την καταστήσουν ως μια απλή ανάμνηση. Πιο λιτός από ποτέ, ο σκηνοθέτης γεμίζει τις εικόνες του με συναίσθημα, και προβάλλει μέσα σε λίγα λεπτά όλα εκείνα που κάποιος ζει στη διάρκεια ενός έρωτα. Όπως ήδη ειπώθηκε, όμως, όλα αυτά αντιπροσωπεύουν μια εποχή διαφορετική από τη σημερινή, πολύ μακριά από τη νοοτροπία του δικού μας αιώνα. Πόσο ικανή όμως μπορεί να καταστεί αυτή η χρονική διαφορά, ώστε να επηρεάσει την επιθυμία μας να απολαύσουμε μια απλή, μικρή ερωτική ιστορία; Καθόλου θα έλεγε κανείς…
Βαθμολογία: