Μπρίτζετ Τζόουνς: Η Επόμενη Σελίδα (2004)

ΣΥΝΟΨΗ

Έχοντας τελικά βρει τον τέλειο άντρα στο πρόσωπο του όμορφου δικηγόρου Μαρκ Ντάρσι, η 30άρα πρώην γεροντοκόρη Μπρίτζετ Τζόουνς έρχεται αντιμέτωπη με μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση… να τον κρατήσει. Όταν οι αμφιβολίες για τον εαυτό της επιστρέφουν κι ο γυναικάς πρώην εραστής της Ντάνιελ Κλίβερ επανεμφανίζεται απροσκάλεστος, η Μπρίτζετ μπερδεύεται σε μια κωμική σειρά από κακές συμβουλές, παρεξηγήσεις και ολικές καταστροφές που μόνο σε αυτήν θα μπορούσαν να συμβούν.

Σκηνοθεσία:

Beeban Kidron

Κύριοι Ρόλοι:

Renee Zellweger … Bridget Jones

Colin Firth … Mark Darcy

Hugh Grant … Daniel Cleaver

Jim Broadbent … Colin Jones

Gemma Jones … Pamela Jones

Celia Imrie … Una Alconbury

James Faulkner … θείος Geoffrey

Jacinda Barrett … Rebecca Gillies

Sally Phillips … Shazza

Shirley Henderson … Jude

James Callis … Tom

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Andrew Davies, Helen Fielding, Richard Curtis, Adam Brooks

Παραγωγή: Tim Bevan, Jonathan Cavendish, Eric Fellner

Μουσική: Harry Gregson-Williams, Stuart Roslyn

Φωτογραφία: Adrian Biddle

Μοντάζ: Greg Hayden

Σκηνικά: Gemma Jackson

Κοστούμια: Jany Temime

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Bridget Jones: The Edge of Reason
Ελληνικός Τίτλος: Μπρίτζετ Τζόουνς: Η Επόμενη Σελίδα
Εναλλακτικός Τίτλος: Bridget Jones 2 [ανεπίσημος]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Bridget Jones: The Edge of Reason της Helen Fielding.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Renee Zellweger) στην κατηγορία κωμωδία/μιούζικαλ.

Παραλειπόμενα

Βασική διαφορά με το μυθιστόρημα είναι ότι εδώ δεν υπάρχει αναφορά για την εμμονή της Μπρίτζετ με τη μίνι σειρά Περηφάνια και Προκατάληψη του 1995, στην οποία και πρωταγωνιστούσε… ο Colin Firth.
Η σκηνή της πάλης ανάμεσα στον Μαρκ και τον Ντάνιελ δεν είναι χορογραφημένη, απλά η σκηνοθέτιδα ζήτησε από τους ηθοποιούς να παλέψουν με όποιο τρόπο ήθελαν.
Υπήρχε σχέδιο για κάμεο του George Clooney, αλλά εγκαταλείφθηκε.
Η πιο ακριβή από τις τρεις ταινίες του franchise, 40 εκατομμύρια δολάρια κόστος, αλλά και εμπορική επιτυχία (τα κέρδη έφτασαν τα 262,5), παρά τη χλιαρή αντίδραση της κριτικής.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009

Όσο χαριτωμένο και ευχάριστο ήταν το πρώτο μέρος, τόσο προς το «χαζό» οδεύει αυτό το δεύτερο. Η κωμωδία έχει πέσει κάτω από τον μέσο όρο και το μόνο που απομένει είναι η συμπάθεια που έχουμε, προκαταβολικά, προς τους χαρακτήρες. Κι όμως η συγγραφέας Έλεν Φίλντινγκ μπήκε στον «χρυσοφόρο» κόπο να ασχοληθεί και με αυτό το σίκουελ, αποδεικνύοντας απλά ότι δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι. Πλέον οι καταστάσεις μοιάζουν κλισέ (ούτε καν με το πρώτο δεν είχαμε παρθενογένεση), το σενάριο δεν έχει πρωτότυπες ιδέες και δεν ξαφνιάζει πουθενά. Αν ψάχνουμε για κύριο «ένοχο» μάλλον θα τον βρούμε στους παραγωγούς, που προτίμησαν την Μπίμπαν Κίντρον, σκηνοθέτιδα του ανεκδιήγητου «To Wong Foo», από την ορίτζιναλ σκηνοθέτιδα Σάρον Μαγκουάιρ, που κοιτούσε το θέμα από πιο καθαρά βρετανική σκοπιά. Παρόλα αυτά, μέσα σε έναν κυκεώνα κακών κομεντί εντός των ’00, ακόμα κι αυτή η Μπρίτζετ προτιμάται από πολλά συναφή. Τουλάχιστον, όπως προείπαμε άλλωστε, οι χαρακτήρες, αν το δεις με την οπτική ενός σίριαλ, είναι μούρλια.

Βαθμολογία: