Η Μνηστή του Φρανκενστάιν

Ο Χένρι Φρανκενστάιν και το δημιούργημά του είναι ακόμη ζωντανοί. Ενώ το Τέρας συνεχίζει το δολοφονικό του έργο, ο Φρανκενστάιν ανακαλύπτει πως ο πρώην μέντοράς του, ο παρανοϊκός Δρ Πρετόριους, σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα ακόμη «ανθρώπινο» πλάσμα, αυτή τη φορά μια γυναίκα που θα κρατάει συντροφιά στο Τέρας. Το ηλεκτρικό ρεύμα μπαίνει σε ισχύ, οι επίδεσμοι ξετυλίγονται και η Μνηστή του Τέρατος σηκώνεται όρθια…

Σκηνοθεσία:

James Whale

Κύριοι Ρόλοι:

Boris Karloff … το Τέρας

Colin Clive … Henry Frankenstein

Valerie Hobson … Elizabeth Frankenstein

Ernest Thesiger … Δρ Pretorius

Elsa Lanchester … Mary Wollstonecraft Shelley/η Νύφη

Gavin Gordon … λόρδος Byron

Douglas Walton … Percy Bysshe Shelley

Una O’Connor … Minnie

E.E. Clive … ο δήμαρχος

O.P. Heggie … ο ερημίτης

Dwight Frye … Karl

Reginald Barlow … Hans

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: William Hurlbut

Στόρι: William Hurlbut, John L. Balderston

Παραγωγή: Carl Laemmle Jr.

Μουσική: Franz Waxman

Φωτογραφία: John J. Mescall

Μοντάζ: Ted J. Kent

Σκηνικά: Charles D. Hall

Κοστούμια: Vera West

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Bride of Frankenstein
• Ελληνικός Τίτλος: Η Μνηστή του Φρανκενστάιν
• Εναλλακτικός Τίτλος: The Bride of Frankenstein
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Νύφη του Φρανκενστάιν [επανέκδοση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Φρανκενστάιν (1931)
• Ο Υιός του Φρανκενστάιν (1939)
• Το Φάντασμα του Φρανκενστάιν (1942)
• Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκάνθρωπου (1943)
• Το Σπίτι του Φρανκενστάιν (1944)
• Το Σπίτι του Καπετάν Δράκουλα (1945)
• Οι Άμποτ και Κοστέλλο Συναντούν τα Τέρατα (1948)
• Η Μάσκα του Φρανκενστάιν (1957)
• Φρανκενστάιν Τζούνιορ (1974)
• Η Νύφη (1985)
• Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ (1994)
• Φρανκενστάιν (2014)
• Victor Frankenstein (2015)
• Φρανκενστάιν (2015)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα (μέρος): Frankenstein; or, The Modern Prometheus της Mary Shelley.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ ήχου.

Παραλειπόμενα

• Πρώτο από τα πολλά σίκουελ του Φρανκενστάιν (1931), τοποθετημένο αμέσως μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, και με τους ίδιους βασικούς συντελεστές.
• Η Νύφη υπάρχει και στο κλασικό έργο της Mary Shelley, απλά αφορά ένα μικρό του σημείο, και έχει διαφορετική εξέλιξη.
• Η Universal είχε αποφασίσει να δοθεί συνέχεια ήδη από τις δοκιμαστικές προβολές του ορίτζιναλ μέρους, κάτι που είχε ωθήσει στην αλλαγή του φινάλε του. Ο James Whale όμως δεν δέχονταν να το αναλάβει, θεωρώντας ότι η ιδέα είχε ήδη “ξεζουμιστεί”. Ο Kurt Neumann που καλέστηκε να τον αντικαταστήσει, προτίμησε εντέλει άλλη ταινία. Μετά την επιτυχία του Αόρατου Άνθρωπου, ο παραγωγός Carl Laemmle, Jr. συνειδητοποίησε πως μόνο ο Whale έπρεπε να αναλάβει το σίκουελ. Και ο σκηνοθέτης το είδε αυτό ως ευκαιρία για “αρπαχτή”, μην πιστεύοντας ότι θα έβγαινε κάτι καλό, κάνοντας συμφωνία με το στούντιο και για μια άλλη ταινία.
• Από τις αρχές του 1932 και με πρώτο τον Robert Florey, τα σενάρια απορρίπτονταν το ένα μετά το άλλο. Το τελικό όμως κείμενο εμπεριείχε στοιχεία από όλα αυτά τα σενάρια.
• Κάποιες πηγές θέλουν τους Bela Lugosi και Claude Rains υποψήφιους για τον μέντορα του Φρανκενστάιν, κάποιες λένε ότι ο ρόλος γράφτηκε ειδικά για τον Ernest Thesiger.
• Η Mae Clarke δεν επέστρεψε τον ρόλο της Ελίζαμπεθ λόγω προβλημάτων υγείας.
• Ο Whale είχε αποφασίσει εξαρχής η Νύφη και η Mary Shelley να ερμηνεύονται από την ίδια ηθοποιό, για καθαρά συμβολικούς λόγους. Πριν την τελική του επιλογή, είχε σκέψεις για τις Brigitte Helm και Phyllis Brooks. Η Elsa Lanchester είχε συνοδέψει τον σύζυγο της Charles Laughton στο Χόλιγουντ, αλλά εκείνη δεν είχε καμία τύχη στα πρώτα της βήματα, επιστρέφοντας μόνη στο Λονδίνο. Από εκεί δέχτηκε κλήση από τον Whale για τον ρόλο.
• Ο αλκοολισμός του Colin Clive είχε φτάσει στο ζενίθ του, αλλά ο σκηνοθέτης το βρήκε αυτό βοηθητικό για την ερμηνεία του και δεν τον αντικατέστησε.
• Στους τίτλους ο ρόλος της Νύφης αναγράφεται με ένα απλό ερωτηματικό, όπως είχε γίνει στην πρώτη ταινία με το Τέρας.
• Η εικονική κόμμωση της Νύφης προήλθε από τη βασίλισσα Νεφερτίτη, κάτι που είχε υποδείξει ο σκηνοθέτης στον εξπέρ μακιγιέρ του στούντιο Jack Pierce.
• Τόσο ο Karloff όσο και ο Colin Clive έσπασαν γοφό και πόδι αντίστοιχα κατά τα γυρίσματα.
• Η αρχική μορφή της ταινίας ήταν στα 90 λεπτά. Όπως όμως είχε συμβεί και στο πρώτο μέρος, έγιναν ξανά επαναληπτικά γυρίσματα ώστε στο φινάλε να μην πεθαίνει ο Φρανκενστάιν. Δέκα μόλις ημέρες πριν την πρεμιέρα, ο Whale αποφάσισε να τη μοντάρει ξανά, μειώνοντας δραστικά τη διάρκεια.
• Το διαβόητο γραφείο Χέιζ επέβαλε έντονη λογοκρισία σε σημεία που παρέπεμπαν σε θρησκευτικά ζητήματα. Παρά όμως την αρχική άρνηση, πέρασε η σκηνή του “σταυρώματος” του τέρατος. Ακόμα κι έτσι, μετά την πρεμιέρα του δέχτηκε εξίσου ισχυρή περαιτέρω λογοκρισία, αρχικά από την πολιτεία του Οχάιο, και έπειτα από μεγάλο αριθμό κρατών ανά τον κόσμο.
• Οι αρχικές κριτικές ήταν θετικές (είχε και κάποια κέρδη στα ταμεία), αλλά κυρίως επικεντρώνονταν στο είδος του τρόμου. Με το πέρασμα των χρόνων, το φιλμ απέκτησε μυθική αξία, αναγνωρισμένο ευρέως ως γοτθικό αριστούργημα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Franz Waxman συνέθεσε ατομικά θέματα για τον Φρανκενστάιν, το Τέρας και τον μέντορα, ενώ για το φινάλε επέλεξε κάτι που θα το “αισθάνονταν δυνατά όλη η αίθουσα”.