Η Χόλι Γκολάιτλι περιφέρεται στη Νέα Υόρκη, και συντηρείται από πλούσιους άντρες, ελπίζοντας ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ. Γνωρίζει έναν ταλαντούχο συγγραφέα, τον Πολ Βάρτζακ, και ένας πλατωνικός έρωτας θα ξεκινήσει. Ο τρόπος ζωής της βοηθά τον Πολ να ξεφύγει από το συγγραφικό του μπλόκο και να δημιουργήσει ξανά, αλλά είναι πλέον αιχμάλωτος στα συναισθήματα του, και ίσως θέλει κάτι περισσότερο από τη Χόλι.

Σκηνοθεσία:

Blake Edwards

Κύριοι Ρόλοι:

Audrey Hepburn … Holly Golightly

George Peppard … Paul Varjak

Patricia Neal … Emily Eustace ‘Tooley’ Failenson

Buddy Ebsen … Doc Golightly

Martin Balsam … O.J. Berman

Jose Luis de Vilallonga … Jose da Silva Pereira

Alan Reed … Sally Tomato

John McGiver … ο πωλητής

Stanley Adams … Rutherford ‘Rusty’ Trawler

Mickey Rooney … I.Y. Yunioshi

Claude Stroud … Sid Arbuck

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: George Axelrod

Παραγωγή: Martin Jurow, Richard Shepherd

Μουσική: Henry Mancini

Φωτογραφία: Franz Planer, Philip H. Lathrop

Μοντάζ: Howard A. Smith

Σκηνικά: Roland Anderson, Hal Pereira

Κοστούμια: Edith Head

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Breakfast at Tiffany’s
  • Ελληνικός Τίτλος: Τίποτε Δεν Είναι Πιο Ωραίο από την Αγάπη [αυθεντικός]
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Πρόγευμα στο Τίφανις [επανέκδοσης]

Σεναριακή Πηγή

  • Νουβέλα: Breakfast at Tiffany’s του Truman Capote.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ μουσικής και τραγουδιού (Moon River). Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Audrey Hepburn), διασκευασμένο σενάριο και σκηνικά.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Audrey Hepburn) στην ίδια κατηγορία.

Παραλειπόμενα

  • Ο ίδιος ο Capote ήθελε η Marilyn Monroe να παίξει τη Χόλι, την οποία στην ουσία φαντάζονταν όταν έγραφε τη νουβέλα. Όταν προσλήφθηκε ο σεναριογράφος George Axelrod, η εντολή ήταν να το “κόψει και το ράψει πάνω στη Monroe”. Αλλά η διάσημη σταρ αρνήθηκε τον ρόλο, μια και θεώρησε πως θα της δημιουργούσε κακή εικόνα το να παίξει μια ηρωίδα τόσο ελευθέρων ηθών. Παρόλα αυτά, όταν εντέλει προσλήφθηκε η Hepburn, ο Capote δήλωσε ότι η Paramount τον πρόδωσε σε κάθε επίπεδο. Ο ρόλος είχε προταθεί τόσο στη Shirley MacLaine όσο και την Kim Novak, αμφότερες όμως τον προσπέρασαν.
  • Ο Steve McQueen δεν μπόρεσε να πει το ναι για τον Πολ λόγω του στουντιακού συμβολαίου του.
  • Η πρώτη επιλογή για τη σκηνοθεσία ήταν ο John Frankenheimer, και επί τρεις μήνες ο δημιουργός όντως εργάστηκε πάνω στο κείμενο. Αλλά η Hepburn είπε ότι “πρώτη φορά τον ακούω αυτόν” και αμέσως απομακρύνθηκε.
  • Η Hepburn είχε δηλώσει πως αυτός ήταν ένας από τους πλέον δύσκολους ρόλους της, αφού αντίθετα με την ηρωίδα, η σταρ ήταν εσωστρεφής χαρακτήρας.
  • Τα γυρίσματα ξεκίνησαν με τη σκηνή στο εικονικό κατάστημα Tiffany & Co. Όλα τα εσωτερικά, πλην αυτών στο Tiffany, γυρίστηκαν στα Paramount Studios του Χόλιγουντ, αλλά τα εξωτερικά πλάνα είναι στη Νέα Υόρκη.
  • Λεπτομέρειες της ταινίας, από τον κότσο της Hepburn ως τα μακριά τσιγάρα και τα γυαλιά (που παρερμηνεύονται ως Ray-Ban), έγιναν αντικείμενο λατρείας και μόδας. Χαρακτηριστικά, ένα από τα τρία φορέματα που σχεδίασε για την ταινία ο οίκος Givenchy πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Christie’s το 2006 σε ποσό σχεδόν ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
  • Αρνητικό παράδειγμα χολιγουντιανών στερεοτύπων αποτελεί η καρικατουρίστικη εμφάνιση του μακιγιαρισμένου Mickey Rooney ως Ιάπωνα. Διόλου τυχαία, αναφορά σε αυτό γίνεται στην ταινία Ντράγκον: Η Ζωή του Μπρους Λι (1993). Ο παραγωγός Richard Shepherd και ο Blake Edwards, σε μεταγενέστερες δηλώσεις τους, απολογήθηκαν επί του γεγονότος, θεωρώντας ότι ήταν ένα μεγάλο λάθος που στιγμάτισε την ταινία.
  • Με κόστος 2,4 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία πέτυχε κέρδη 14ων.
  • Το 2004, το σενάριο μετατράπηκε για πρώτη αλλά όχι τελευταία φορά σε θεατρικό.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Κατά τη διάρκεια της ταινίας, η Hepburn τραγουδάει το κλασικό Moon River, μια σύνθεση του Henry Mancini, σε στοίχους του Johnny Mercer. Το τραγούδι είχε κατασκευαστεί να ταιριάζει με τη φωνή της, άλλα έγινε διάσημο με την εκδοχή του Andy Williams.
  • Το σάουντρακ έβγαλε συνολικά 6 υποψηφιότητες στα βραβεία Grammy, με τις 5 να είναι κερδοφόρες.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 1/6/2008

Δεν υπάρχουν πολλές ταινίες στον κινηματογράφο που είναι σίγουρο πως θα σου αποσπάσουν τουλάχιστον ένα δάκρυ. Το Πρόγευμα στο Τίφανις είναι ακριβώς η άψογα δομημένη διαδικασία παραγωγής-εκμαίευσης αυτού του δακρύου. Δύο ώρες σε κάνει να ερωτευτείς τους χαρακτήρες και σε μια τελικά σκηνή, μαζί με μια γάτα μέσα στη βροχή, σε «κόβει στα δύο».

Ο Blake Edwards ήταν σκηνοθέτης κωμωδιών, αλλά με αυτή τη δραματική κομεντί άγγιξε το αποκορύφωμα του. Στα χέρια του έχει ένα εξαιρετικό κείμενο του Truman Capote (αν και δεν το ακολουθεί πιστά), το οποίο εγκλωβίζει όλη την ανεμελιά της εποχής του. Ιδανική ενσάρκωση αυτής είναι η Audrey Hepburn, στον πιο δυνατό ρόλο της καριέρας της, ένα σπουργιτάκι ανάμεσα σε θηρία. Πλάθει, άψογα και με περίσσιο στυλ, έναν εύθραυστο χαρακτήρα, που ανάμεσα στον πόθο για ζωή και την επιφανειακή της αφέλεια κατατρέχεται από τα φαντάσματα του παρελθόντος και την ανάγκη της επιβίωσης. Είναι ένας ευαίσθητος τυχοδιώκτης, περισσότερο από ανάγκη και λιγότερο εντέλει από αφέλεια. Απέναντι της ένας μοντέρνος άντρας, υποχείριο της οικονομικής του ανάγκης κι αυτός, ένας άνθρωπος που για να μπορέσει να γράψει τις νουβέλες του, αναγκάζεται να ανέχεται την πλούσια πατρόνα του. Ο George Peppard δεν είναι αξέχαστος σε αυτό τον ρόλο, αλλά μιλάμε για μια παραγωγή στην οποία δεν θέλεις να αλλάξεις τίποτα.

Το σενάριο θέλει αυτό το οφθαλμοφανώς ερωτευμένο ζευγάρι να μην μπορεί να ζήσει μαζί, λόγω των κοινωνικών-οικονομικών επιταγών που διέπουν τη μοντέρνα εποχή. Όμως, ο σκηνοθέτης επιμένει στο μήνυμα του και χαρίζει τον θρίαμβο στην αγάπη, κάτω από καταρρακτώδη βροχή, που αντιστοιχεί στα οξυμένα συναισθήματα των ηρώων. Όταν, δε, ακούγεται και το Blue River του Henri Mancini, πολύ δύσκολα τα μάτια σας δεν θα μοιάζουν με τις στάλες που πέφτουν.

Γενικά, τι να πει και τι να προτείνει κανείς για μια ταινία που λογικά οι περισσότεροι έχετε ήδη δει και λογικά έχετε εξίσου αγαπήσει. Όμως, είναι και μια ταινία που αντέχει τις πολλές προβολές, ειδικά κάτω από το καλοκαιρινό φεγγάρι, και ακόμα κι αν η είναι η πολλοστή της θέαση, θα μιλήσει εκ νέου στην καρδιά σας. Ο Blake Edwards κάνει λεπτή δουλειά με το καλογραμμένο κείμενο του Truman Capote και η Audrey Hepburn πλάθει έναν από τους πιο αξέχαστους χολιγουντιανούς χαρακτήρες. Εξοπλιστείτε βέβαια με χαρτομάντιλα, έστω και αν δεν είστε κρυολογημένοι…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

23 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *