Μπορσαλίνο

Μασσαλία, δεκαετία του 1930. Δύο μικροαπατεώνες ενώνουν τις δυνάμεις τους, αφού πρώτα τσακώνονται για μια γυναίκα. Ξεκινούν τη δράση τους με στημένες κούρσες κι αγώνες μποξ, και βρίσκονται να κάνουν δουλειές για τους τοπικούς μαφιόζους. Όταν όμως αποφασίζουν να κάνουν δική τους μπίζνα, ανακαλύπτουν ότι το έγκλημα δεν πληρώνει πάντα.

Σκηνοθεσία:

Jacques Deray

Κύριοι Ρόλοι:

Jean-Paul Belmondo … Francois Capella

Alain Delon … Roch Siffredi

Arnoldo Foa … Marello

Catherine Rouvel … Lola

Francoise Christophe … Simone Escarguel

Corinne Marchand … Κα Rinaldi

Nicole Calfan … Ginette

Julien Guiomar … Simon Boccace

Michel Bouquet … Κος Rinaldi

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Claude Carriere, Jean Cau, Jacques Deray, Claude Sautet

Παραγωγή: Alain Delon, Henri Michaud

Μουσική: Claude Bolling

Φωτογραφία: Jean-Jacques Tarbes

Μοντάζ: Paul Cayatte

Σκηνικά: Francois de Lamothe

Κοστούμια: Jacques Fonteray

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Borsalino
• Ελληνικός Τίτλος: Μπορσαλίνο

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Μπορσαλίνο και Σία (1974)

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: Bandits a Marseille του Eugene Saccomano.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.

Παραλειπόμενα

• Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες βασίζονται στους αληθινούς γκάνγκστερ Paul Carbone και Francois Spirito. Αυτό όμως που αποκρύπτει η ταινία, ήταν ότι έμειναν γνωστοί και για τη συνεργασία τους με τις κατοχικές δυνάμεις των Γερμανών.
• Το βιβλίο του Eugene Saccomano έπεσε στα χέρια του Alain Delon, όταν εκείνος αναζητούσε να κάνει μια ταινία με τον Belmondo (είχαν ως τότε μόνο μία συνεργασία το 1958, κι αυτή σε δεύτερους ρόλους). Αρχικά ήταν να ονομαστεί Carbone et Spirito, αλλά εμφανίστηκαν πολλές αντιρρήσεις πάνω στην αναφορά των αληθινών ονομάτων. Σύμφωνα και με τον Deray, δέχτηκαν ακόμα κι απειλές από τη μαφία της Μασσαλίας.
• Ο τίτλος του φιλμ προέρχεται από την εταιρία που κατασκεύαζε τα διάσημα καπέλα στυλ φεδόρα, ήδη από τον 19ο αιώνα. Η χρυσή τους εποχή ήταν και η συγκεκριμένη της δράσης του φιλμ. Ως συνέπεια της ταινίας (η οποία χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την Borsalino), τα καπέλα επανήλθαν στιγμιαία στη γαλλική μόδα.
• Το 1997, το φιλμ ήταν “θύμα” μιας μακάβριας σύμπτωσης. Προβάλλονταν στο BBC1, και ακριβώς σε μια σκηνή κηδείας, διακόπηκε η μετάδοση του για την αναγγελία του θανάτου της πριγκίπισσας Diana.
• Μετά την κυκλοφορία, ο Belmondo έκανε μήνυση στον συμπρωταγωνιστή του για τον τρόπο που εμφανίζονταν στους τίτλους τα ονόματα τους. Αυτό που τον ενόχλησε ιδιαίτερα, ήταν πως πριν φανεί το καστ, όλα ξεκινούσαν με τη φράση “μια παραγωγή του Alain Delon”.
• Κοστίζοντας 14 εκατομμύρια φράνκα (μετά κι από μεγάλη βοήθεια της Paramount Pictures), παραμένει ως μία από τις ακριβότερες γαλλικές παραγωγές. Τα έσοδα όμως ξεπέρασαν τα 35 εκ. φράνκα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Claude Bolling έγραψε κι ένα τραγούδι, το Prends-Moi Matelot, σε στίχους του σκηνοθέτη. Η ερμηνεία είναι από την Odette Piquet.