Η αληθινή ιστορία του Τζορτζ Γιανγκ, ενός εμπόρου ναρκωτικών που στο παρελθόν δούλεψε για λογαριασμό του γνωστού βαρόνου των καρτέλ Πάμπλο Εσκομπάρ. Σήμερα υποστηρίζει ότι κατά τη δεκαετία του 1970 εισήγαγε και διέθετε στην αγορά το 85 τοις εκατό της κοκαΐνης που διακινούνταν στις ΗΠΑ.
Σκηνοθεσία:
Ted Demme
Κύριοι Ρόλοι:
Johnny Depp … George Jung
Penelope Cruz … Mirtha Jung
Franka Potente … Barbara ‘Barbie’ Buckley
Rachel Griffiths … Ermine Jung
Paul Reubens … Derek Foreal
Jordi Molla … Diego Delgado
Cliff Curtis … Pablo Escobar
Max Perlich … Kevin Dulli
Miguel Sandoval … Augusto Oliveras
Ethan Suplee … ‘Tuna’
Ray Liotta … Frederick ‘Fred’ Jung
Emma Roberts … Kristina Sunshine Jung
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David McKenna, Nick Cassavetes
Παραγωγή: Ted Demme, Tomas Krejci, Denis Leary, Joel Stillerman
Μουσική: Graeme Revell
Φωτογραφία: Ellen Kuras
Μοντάζ: Kevin Tent
Σκηνικά: Michael Z. Hanan
Κοστούμια: Mark Bridges
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Blow
- Ελληνικός Τίτλος: Blow
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Blow: How a Small Town Boy Made $100 Million with the Medellín Cocaine Cartel and Lost It All του Bruce Porter.
Παραλειπόμενα
- Έσχατη ταινία μυθοπλασίας για τον Ted Demme (το 2003 κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του κι ένα ντοκιμαντέρ του). Η ειρωνεία είναι ότι όταν έγινε τοξικολογική εξέταση στον Demme μετά το τραγικό γεγονός, βρέθηκε εντός του κοκαΐνη.
- Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο, ο Johnny Depp πήγε στις φυλακές και επισκέφτηκε τον George Jung, έχοντας μια μακρά συνομιλία.
- Ο Ray Liotta περνάει σε ηλικία τον Depp μόλις 8 χρόνια, αλλά εδώ ερμηνεύει τον πατέρα του.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για την Emma Roberts.
- Αγγλόφωνο ντεμπούτο για τη Franka Potente.
- Για την προώθηση μοιράστηκαν καθρεφτάκια σε όσους έκλειναν από νωρίς θέση για την αίθουσα. Αυτό συνάντησε κριτική, μια και η χρήση αυτών των καθρεφτών τσέπης, διόλου τυχαία, συνηθίζεται για τη χρήση κοκαΐνης.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/10/2017
Άλλος ήταν ο βασικός σκοπός του Τεντ Ντέμι, σε αυτή που έμελλε να είναι η έσχατη του ταινία, κι αλλού αριστεύει. Το «Blow» θέλει να μιλήσει για εκείνη την εποχή που χτίζονταν αυτό που ακόμα και σήμερα αποτελεί μια μάστιγα. Μια εποχή άλλης λογικής και άλλων πεποιθήσεων, μιας εποχής που ακόμα και η κοκαΐνη έχει μια πιο αθώα επίγευση. Κι ενώ ο Ντέμι κάνει ένα πλούσιο και ακριβές ταξίδι μέσα σε εκείνες τις δεκαετίες και τις αλλαγές που υπέστησαν οι Αμερικανοί από τα τέλη του 1960 έως το 1980, δεν έχει το στιβαρό σενάριο για να εμπλουτίσει αυτό το έγκυρο ντεκόρ με μια ανάλογη ιστορία. Είναι αρκετά τα σημεία που το φιλμ μοιάζει να φεύγει από τον άξονα του, και ο Τζόνι Ντεπ παρουσιάζει τον κεντρικό ήρωα με έντονη αίσθηση νοσταλγίας, δίχως την απαραίτητη επί του θέματος αυστηρή κρίση. Δεν είναι κάτι που χρειάζονταν να γίνει όσο «συντηριτικά» μπορεί να ακούγεται εδώ, αλλά όλο αυτό στερεί από το στόρι μια επαφή με τον ρεαλισμό, παράγωντας ένα κλασικού τύπου «άνοδος-πτώση» φιλμ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
