Μπλόου-Απ

Ένας επιτυχημένος φωτογράφος στο Λονδίνο, του οποίου ο κόσμος περιορίζεται από τη μόδα, την ποπ μουσική, τη μαριχουάνα και το εύκολο σεξ, αισθάνεται ότι η ζωή του είναι βαρετή και απελπισμένη. Αλλά μέσα σε μία μέρα, κατά λάθος πιάνει σε βίντεο τη διάπραξη ενός φόνου, όπου το πτώμα του θύματος φωτογραφίζεται αμυδρά. Προσπαθώντας να βρει την άκρη σε αυτό που βρήκε, θα ζητήσει συμβουλές από τους φίλους του, αλλά δυστυχώς κανείς δεν θα μπορέσει να συμμεριστεί την αγωνία του. Τη λύση θα τη βρει ξαφνικά μέσα από ένα μικρό περιστατικό που θα του δείξει ότι όλα είναι σχετικά και ότι όλα είναι θέμα οπτικής…

Σκηνοθεσία:

Michelangelo Antonioni

Κύριοι Ρόλοι:

David Hemmings … Thomas

Vanessa Redgrave … Jane

Sarah Miles … Patricia

John Castle … Bill

Jane Birkin … η ξανθιά

Gillian Hills … η μελαχρινή

Peter Bowles … Ron

Veruschka von Lehndorff … Verushka

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Michelangelo Antonioni, Tonino Guerra, Edward Bond

Στόρι: Michelangelo Antonioni

Παραγωγή: Carlo Ponti

Μουσική: Herbie Hancock

Φωτογραφία: Carlo Di Palma

Μοντάζ: Frank Clarke

Σκηνικά: Assheton Gorton

Κοστούμια: Jocelyn Rickards

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Blow-Up
• Ελληνικός Τίτλος: Μπλόου-Απ
• Εναλλακτικός Τίτλος: Blowup
• Εναλλακτικός Τίτλος: Blow Up
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Blow-Up [επανέκδοσης]

Σεναριακή Πηγή

• Διήγημα: Las Babas del Diablo του Julio Cortazar.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας και αυθεντικού σεναρίου.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα αγγλόφωνης ξένης ταινίας.
• Υποψήφιο για Bafta καλύτερη βρετανικής ταινίας, βρετανικής φωτογραφίας και βρετανικών σκηνικών.
• Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.

Παραλειπόμενα

• Η πρώτη ολοκληρωτικά αγγλόφωνη και δεύτερη έγχρωμη ταινία του Michelangelo Antonioni έμελλε να είναι και μία εκ των πλέον θρυλικών του.
• Το στόρι είναι δάνειο από ένα διήγημα του αργεντινού Julio Cortazar από το 1959 (από τη συλλογή “το τέλος του παιχνιδιού και άλλες ιστορίες”), αλλά προσαρμόστηκε στη χαρακτηριστική ατμόσφαιρα του ξέφρενου Λονδίνου της δεκαετίας του 1960 και τη φυσιογνωμία του βρετανού φωτογράφου David Bailey. Το διήγημα ήταν κι αυτό με τη σειρά του “δάνειο”, αυτή τη φορά από τη ζωή του φωτογράφου Sergio Larrain. Μετά την ταινία, η συλλογή μετονομάστηκε σε “μπλόου-απ και άλλες ιστορίες” για ευνόητους λόγους επανακυκλοφορίας.
• Ο Sean Connery ήταν ανάμεσα στις επιλογές για τον πρώτο ρόλο, κι αρνήθηκε επειδή ο Antonioni αρνούνταν να του δώσει το σενάριο πριν πει το ναι.
• Μέχρι λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, ο κεντρικός ρόλος είχε πάει στον Terence Stamp, μέχρι που ο ιταλός σκηνοθέτης είδε τον David Hemmings σε μια θεατρική παράσταση. Επειδή όμως το όνομα του Hemmings δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό, ο ηθοποιός συμβιβάστηκε με το να μπει τρίτος στους τίτλους.
• Ο Antonioni ήθελε τη σουηδή Evabritt Strandberg για την Τζέιν, με την ηθοποιό να ταξιδεύει ως το Λονδίνο για να τη συναντήσει. Παρότι την ενέκρινε, τα αφεντικά της MGM είπαν όχι λόγω “μεγάλης μύτης”.
• Ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη για τη γερμανίδα μοντέλο Veruschka von Lehndorff.
• Ο σκηνοθέτης απαίτησε και έβαψαν με σπρέι το χορτάρι καταπράσινο στο πάρκο Μάριον του νοτιοανατολικού Λονδίνου, μια και ήταν ξεφτισμένο.
• Το φωτογραφικό στούντιο του βασικού ήρωα άνηκε στον John Cowan, μαζί και οι δουλειές που εκτίθενται επί της ταινίας.
• Αναφέρεται ως η πρώτη βρετανική ταινία που δείχνει ολόσωμο αντρικό γυμνό από το μπροστά μέρος.
• Σύμφωνα με τον ηθοποιό Ronan O’Casey (ο εραστής στο πάρκο), το μυστήριο που διακρίνει έντονα την ταινία σε σχέση με την πλοκή της, ήταν αποτέλεσμα όχι του σινεφίλ οράματος του Antonioni, αλλά έλλειψης μπάτζετ. Αυτό υποστήριξε (αρχικά στο Der Spiegel το 1967) ήταν η αιτία να μη γυριστούν ποτέ σκηνές κλειδιά που θα έδεναν την υπόθεση, και στις οποίες ο Dyson Lovell θα ερμήνευε τον μυστηριώδη εραστή.
• Με την ταινία αυτή κατέρρευσε στις ΗΠΑ μια μακρά εποχή σκληρής λογοκρισίας. Η MGM είχε δώσει την ταινία για αξιολόγηση, και αυτοί την είχαν βγάλει ακατάλληλη. Το στούντιο όμως είχε την ιδέα να κυκλοφορήσει το φιλμ με έναν θυγατρικό της διανομέα, την Premier Productions, ελεύθερα και δίχως αξιολόγηση. Μαζί με αυτό, τα έσοδα άγγιξαν τα 20 εκατομμύρια δολάρια (με κόστος μόλις 1,5), με τα 5,9 να είναι μόνο στις ΗΠΑ, και θεωρείται ότι το φιλμ στην ουσία βοήθησε όσο κανένα άλλο στην απελευθέρωση της αμερικανικής κινηματογραφίας από τον χρόνιο πουριτανισμό της.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Οι Yardbirds έχουν ένα χαρακτηριστικό πέρασμα από την ταινία, ερμηνεύοντας το Stroll On. Στη συγκεκριμένη εμφάνιση, στη σύνθεση τους είναι και ο Jimmy Page με τον Jeff Beck. Αρχική όμως επιλογή του σκηνοθέτη για τη σκηνή ήταν οι The Velvet Underground, αλλά υπήρξαν νομικά προβλήματα, ενώ ακολούθως προσπάθησε να έχει τους The Who ή τον Eric Burdon.
• Πρώτο σάουντρακ για τον θρυλικό τζαζίστα Herbie Hancock.