Μπλέηντ Ράννερς: Ομάδες Εξόντωσης

Ο Ρικ Ντέκαρντ εργάζεται στη «ζούγκλα» του Λος Άντζελες του 2019. Είναι ένας «Μπλέιντ Ράνερ». Η δουλειά του: να κυνηγάει και να σκοτώνει παράνομα ανθρώπινα αντίγραφα. Το έγκλημα τους; Θέλουν να γίνουν άνθρωποι. Όμως παρασύρεται από μια γυναίκα, της οποίας τα μυστικά μπορούν να κλονίσουν την ίδια την ύπαρξη του.

Σκηνοθεσία:

Ridley Scott

Κύριοι Ρόλοι:

Harrison Ford … Rick Deckard

Sean Young … Rachael

Rutger Hauer … Roy Batty

Edward James Olmos … Gaff

M. Emmet Walsh … Harry Bryant

Daryl Hannah … Pris Stratton

William Sanderson … J.F. Sebastian

Brion James … Leon Kowalski

Joe Turkel … Δρ Eldon Tyrell

Joanna Cassidy … Zhora Salome

James Hong … Hannibal Chew

Hy Pyke … Taffey Lewis

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Hampton Fancher, David Webb Peoples

Παραγωγή: Michael Deeley

Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου

Φωτογραφία: Jordan Cronenweth

Μοντάζ: Terry Rawlings

Σκηνικά: Lawrence G. Paull

Κοστούμια: Michael Kaplan, Charles Knode

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Blade Runner
• Ελληνικός Τίτλος: Μπλέηντ Ράννερς: Ομάδες Εξόντωσης
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Μπλέηντ Ράννερ: Ομάδες Εξόντωσης [επανέκδοσης]
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Μπλέιντ Ράνερ

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Blade Runner 2049 (2017)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Do Androids Dream of Electric Sheep? του Philip K. Dick.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών και ειδικών εφέ.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα μουσικής.
• Βραβείο Bafta φωτογραφίας, σκηνικών και κοστουμιών. Υποψήφιο για μουσική, μοντάζ, ήχο, ειδικά εφέ και μακιγιάζ.

Παραλειπόμενα

• Η αρχική υποδοχή δεν ήταν απόλυτα θετική, με την ταινία να πολώνει τους κριτικούς σε δύο στρατόπεδα. Ούτε στα ταμεία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με κέρδη 32,9 εκατομμύρια έναντι προϋπολογισμού των 30. Δεν άργησε όμως τόσο να αναδειχτεί σε ένα από τα κορυφαία cult, όσο και να θεωρείται μία από τις καλύτερες sci-fi ταινίες της έβδομης τέχνης. Έχει επηρεάσει πολλές μεταγενέστερες δημιουργίες, το cyberpunk (και το cyberpunk derivative biopunk) σε όλες του τις μορφές, ενώ τα έργα του Philip K. Dick έγιναν έκτοτε από τα πλέον διαδραστικά στην εξέλιξη της επιστημονικής φαντασίας.
• Το 1982, κυκλοφόρησε πρώτα η workprint version (preview των 113 λεπτών), όπου είχαν την ευκαιρία να τη δουν μονάχα λίγοι επιλεγμένοι στο Ντένβερ και το Ντάλας. Από αυτήν προήλθε η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας τον ίδιο χρόνο, με happy-ending και voiceover από τον κεντρικό ήρωα. Στη διεθνή εκδοχή (117 λεπτά) είχαν προστεθεί τρεις σκηνές βίας. Το 1992 βγήκε το περίφημο Director’s Cut (116 λεπτά), που όμως δεν είχε τη συγκατάθεση του Ridley Scott, ενώ κι ο Harrison Ford δήλωσε απογοητευμένος. Το 2007 εμφανίστηκε και το Final Cut (117 λεπτά) στην 25η επέτειο του φιλμ, η οποία ήταν και η μόνη εκδοχή που ο Ridley Scott είχε απόλυτο δημιουργικό έλεγχο. Η εκδοχή αυτή είναι κι αποκαταστημένη τεχνικά, ενώ κυκλοφόρησε και σε Ultra HD Blu-Ray.
• Ο σεναριογράφος Hampton Fancher οραματίζονταν τον Robert Mitchum ως Ντέκαρντ, και έγραφε τους διαλόγους του έχοντας τον κατά νου. Από την άλλη ο Ridley Scott και οι παραγωγοί συνομιλούσαν επί μήνες με τον Dustin Hoffman, που όμως εντέλει απέρριψε την οπτική που είχαν για το φιλμ. Με τη λίστα των υποψηφίων να συμπεριλαμβάνει ηθοποιούς όπως οι Gene Hackman, Sean Connery, Jack Nicholson, Paul Newman, Clint Eastwood, Tommy Lee Jones, Arnold Schwarzenegger, Al Pacino και Burt Reynolds, ο Harrison Ford έρχονταν με την επιτυχία του Πολέμου των Άστρων και του Ιντιάνα Τζόουνς (μόλις είχαν τελειώσει τα γυρίσματα), και αναζητούσε πλέον έναν ρόλο με πιο δραματουργικό βάθος.
• Η επιλογή του Ρόι Μπάτι έγινε “με κλειστά μάτια” (δεν χρειάστηκε καν να συναντηθεί με τον σκηνοθέτη), μια και ο Rutger Hauer πήρε άμεσα τον ρόλο μετά τις εμφανίσεις του στις ταινίες του Paul Verhoeven.
• Η σκηνή με τον Hy Pyke ως μπάρμαν γυρίστηκε μονάχα μία φορά, κάτι που αποτελεί μοναδικότητα για τον Scott, γνωστό για τις πολλές λήψεις λόγω τελειομανίας.
• Ο θάνατος του Σεμπάστιαν δεν γυρίστηκε ποτέ, λόγω της ανησυχίας των παραγωγών για υπερβολική βία.
• Ήδη από τα τέλη των 1960, ο Martin Scorsese είχε βάλει στο μάτι το βιβλίο του Philip K. Dick (έκδοση του 1968), αλλά ποτέ δεν έκανε κίνηση να πάρει τα δικαιώματα.
• Ο Ridley Scott αρχικά είχε πει όχι στο να το αναλάβει, αλλά όταν αποχώρησε από την παραγωγή του Dune που καθυστερούσε, ήθελε κάτι στα γρήγορα για να φύγει το μυαλό του από τον πρόσφατο θάνατο του μεγάλου του αδελφού.
• Ο τίτλος προέρχεται από τη νουβέλα του 1979 Blade Runner (A Movie) του William S. Burroughs, που με τη σειρά του ξεκίνησε να γράφεται ως σεναριακή διασκευή του μυθιστορήματος The Bladerunner (1974) του Alan E. Nourse. Παρόλα αυτά, η ταινία δεν δανείστηκε υλικό από κανένα από τα δύο βιβλία.
• Παρότι ο Philip K. Dick έφυγε από τη ζωή λίγο πριν την πρεμιέρα, πρόλαβε να διαβάσει το σενάριο και να δει 20 λεπτά δοκιμαστικού υλικού των ειδικών εφέ, μένοντας ικανοποιημένος.
• Τα περίφημα σκηνικά που άφησαν ιστορία προέρχονταν από διάφορες επιρροές. Οι περισσότερες εντοπίζονται στο Μητρόπολης (1927) του Fritz Lang, αλλά ο δημιουργός πρόσθεσε τον πίνακα Nighthawks του Edward Hopper και το γαλλικό περιοδικό κόμικ επιστημονικής φαντασίας Metal Hurlant (στο οποίο εργάζονταν και ο θρυλικός Jean Giraud, γνωστός κι ως Moebius, που αρνήθηκε να συμμετέχει και στον σχεδιασμό της ταινίας, κάτι που αργότερα μετάνιωσε).
• Από το 1982 ως το 2007 έχουν γυριστεί 5 ντοκιμαντέρ βασισμένα στα παραλειπόμενα της ταινίας.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου συνέθεσε και ερμήνευσε όλο το μουσικό σκορ στα συνθεσάιζερ του. Βοήθεια πήρε από τον παλιό του συνεργάτη Ντέμη Ρούσσο και τον βρετανό σαξοφωνίστα Dick Morrissey.