Ο Έλιοτ Άντερσον είναι χήρος από τότε που ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα τού στέρησε τη σύζυγο του. Μα και η κόρη του πέθανε πάνω στη γέννα, κι έκτοτε μεγαλώνει το κοριτσάκι της, την Ελοΐζ. Καθώς πολεμάει με τη θλίψη του, ο κόσμος του αναποδογυρίζει όταν η αφρο-αμερικανή γιαγιά του κοριτσιού, η Ροβένα, απαιτεί η Ελοΐζ να πάει μόνιμα στον πατέρα της, τον Ρέτζι, έναν ναρκομανή που ο Έλιοτ κατηγορεί για την αμέλεια που οδήγησε στον θάνατο της κόρης του. Ο Έλιοτ θα βρεθεί ξαφνικά σε μια μάχη για την επιμέλεια, αλλά δεν θα σταματήσει σε τίποτα, για να μη δει τη μικρή υπό την εποπτεία του αδιάφορου γαμπρού του.
Σκηνοθεσία:
Mike Binder
Κύριοι Ρόλοι:
Kevin Costner … Elliott Anderson
Jillian Estell … Eloise Anderson
Octavia Spencer … Rowena Jeffers
Bill Burr … Rick Reynolds
Mpho Koaho … Duvan Araga
Anthony Mackie … Jeremiah Jeffers
Andre Holland … Reggie Davis
Gillian Jacobs … Fay
Jennifer Ehle … Carol Anderson
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mike Binder
Παραγωγή: Mike Binder, Kevin Costner, Todd Lewis
Μουσική: Terence Blanchard
Φωτογραφία: Russ T. Alsobrook
Μοντάζ: Roger Nygard
Σκηνικά: Christian Wintter
Κοστούμια: Claire Breaux
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Black or White
- Ελληνικός Τίτλος: Μαύρο ή Λευκό
Παραλειπόμενα
- Ο Kevin Costner χρηματοδότησε ο ίδιος την ταινία, επειδή συγκινήθηκε με το θέμα και ήθελε να ανοιχτεί διάλογος ανάμεσα στο κοινό για το φυλετικό ζήτημα στις ΗΠΑ.
- Χίλια κορίτσια δοκιμάστηκαν για τον ρόλο της Ελοΐζ.
- Αρχικά χαρακτηρίστηκε ως R για τη γλώσσα που χρησιμοποιεί, αλλά εντέλει έγινε μία από τις λίγες ταινίες που βγήκαν ως PG-13 ενώ κάνει έντονη χρήση της λέξης “motherfucker”.
- Παρότι ξεκίνησε σε λίγες αίθουσες, φάνηκε η ανταπόκριση του κοινού, και η διανομή εξαπλώθηκε. Έτσι, παρότι η εξάπλωση αυτή δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, τα 9 εκατομμύρια δολάρια που κόστισε μετατράπηκαν σε 21,7 κέρδος.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/5/2016
Από τα αμερικανικά δράματα που συχνά βγάζουν ποιοτικό «λαγό», πόσο μάλλον που ο Μάικ Μπέντερ (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) είχε ήδη κάνει την έκπληξη με το «Ζωή από την Αρχή». Το πρόβλημα του εδώ είναι ακριβώς αυτό: δεν προκαλεί έκπληξη. Ρίχνει το δραματουργικό βάρος στον Κέβιν Κόσντερ (ο οποίος το σηκώνει με άνεση), χάνει τους υπόλοιπους χαρακτήρες, κι αφήνει ως έχει την ιστορία να μιλήσει μόνη της, χωρίς τη δική του δημιουργική ματιά. Δυστυχώς, παρατάει σε δεύτερο πλάνο, παρά τις αρχικές υποσχέσεις, την κοινωνική διάσταση του θέματος, κι επικεντρώνεται στο συγκεκριμένο στόρι, βγαλμένο μεν από αληθινή ιστορία που έχει πολλά να πει σε όσους την έζησαν, αλλά λιγότερα στον ουδέτερο θεατή. Περισσότερο μιλάει για συναισθήματα, αλλά και πάλι με έναν απλό, όσο όμως και τίμιο τρόπο. Καλό το υποστηρικτικό καστ, αλλά όπως είπαμε εμμένει ανεκμετάλλευτο δραματουργικά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
