Μην Πυροβολείτε τη Γιαγιά (2000)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο πράκτορας του FBI, Μάλκολμ Τέρνερ, είναι σκληρός, έξυπνος και αυθεντία στις μεταμφιέσεις. Η τελευταία του αποστολή τον φέρνει σε μια πόλη του Νότου, με σκοπό να συλλάβει έναν αδίστακτο ληστή τράπεζας, ο οποίος μάλιστα πολύ πρόσφατα το έσκασε από τη φυλακή. Ο Μάλκολμ στήνει το παρατηρητήριό του απέναντι από το σπίτι μιας τρομερής γιαγιάς, την οποία πρόκειται να επισκεφτεί η Σέρι, πρώην αρραβωνιαστικιά του ληστή. Εκεί ο Μάλκολμ θα αναγκαστεί να κάνει την πιο εντυπωσιακή μεταμφίεση. Θα γίνει η εβδομηντάχρονη γιαγιά προκειμένου να παγιδέψει το ληστή. Και ως γιαγιά θα ερωτευτεί τη Σέρι για να ολοκληρωθεί το απίθανο κομφούζιο.

Σκηνοθεσία:

Raja Gosnell

Κύριοι Ρόλοι:

Martin Lawrence … Malcolm Turner/Hattie Mae ‘Big Momma’ Pierce

Nia Long … Sherry Pierce

Jascha Washington … Trent Pierce

Paul Giamatti … John Maxwell

Terrence Howard … Lester Vesco

Anthony Anderson … Nolan

Octavia Spencer … Twila

Cedric the Entertainer … ο αιδεσιμότατος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Darryl Quarles, Don Rhymer

Στόρι: Darryl Quarles

Παραγωγή: David T. Friendly, Michael Green

Μουσική: Richard Gibbs

Φωτογραφία: Michael D. O’Shea

Μοντάζ: Kent Beyda, Bruce Green

Σκηνικά: Craig Stearns

Κοστούμια: Francine Jamison-Tanchuck

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Big Momma’s House
Ελληνικός Τίτλος: Μην Πυροβολείτε τη Γιαγιά

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Παραλειπόμενα

Η Nia Long ήταν σε διαπραγματεύσεις για να παίξει στο Άγγελοι του Τσάρλι. Για να την πείσουν να έρθει εδώ, της έστειλαν ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, με ένα σημείωμα που έγραφε “έλα σε εμάς, όπου θα είσαι ο μόνος άγγελος”.
Ένας από τους τέσσερις μόλις τίτλους που βγήκε σε EVD, ένα φορμάτ για Home Cinema που καταργήθηκε με το “καλημέρα”.
Παρά την κατακραυγή των κριτικών, η ταινία έβγαλε 174 εκατομμύρια δολάρια (με κόστος 30), έγινε η αρχή για μίνι franchise και απέκτησε cult φήμη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Δύο ήταν τα σινγκλ που “ξεπήδησαν” από το χιπ-χοπ σάουντρακ. Το I’ve Got to Have It (Nas, Monica & Jermaine Dupri) και το Bounce With Me (Lil Bow Wow & Xscape).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/6/2009

Ακόμα και για τον Μάρτιν Λόρενς είναι πολύ σκληρό πως αυτή θα είναι η κωμωδία που θα τον θυμούνται στο πολύ μέλλον, αν το κάνουν βέβαια. Στα βήματα του Έντι Μέρφι, μεταμφιέζεται σε κάτι εξωφρενικό, κι από αυτό η ταινία περιμένει τα άπαντα, χωρίς να δίνει τίποτα περισσότερο. Ο Λόρενς θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα από το εδώ του χάλι, αλλά τα αστεία είναι «αμερικανο-έγχρωμο» κρύα, η περιπέτεια αναίτια και το αποτέλεσμα οικτρό. Μέχρι και παύσεις έχουμε ένα σωρό για να δοθεί χώρος σε ρομάντζο και συγκίνηση! Ένα καλό παράδειγμα για το ότι υπάρχει μεγάλη μερίδα κοινού που ικανοποιείται με το ελάχιστο, και υπάρχουν φορές σε αυτό που καταλήγει και να το δοξάζει. Κι όμως, δικαίωμα του είναι καθενός είναι οι επιλογές του, και ευτυχώς αναφαίρετο.

Βαθμολογία: