Πέρα από τον Τοίχο
- Shab, Dakheli, Divar
- Beyond the Wall
- 2022
- Ιράν
- Περσικά
- Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Πολιτική, Σινεφίλ
- 20 Απριλίου 2023
Ο Αλί, ένας απελπισμένος τυφλός, επιχειρεί να αυτοκτονήσει όταν τον διακόπτει ο θυρωρός του κτηρίου του. Τον ενημερώνει πως μια δραπέτης έχει κρυφτεί κάπου στο κτήριο. Ο Αλί ανακαλύπτει τη δραπέτη Λέιλα μέσα στο διαμέρισμα του. Μέσα σε μια διαδήλωση που διακόπηκε βίαια προκαλώντας χάος, έχασε τον τετράχρονο γιο της καθώς τη μετέφεραν σε βαν της αστυνομίας. Σταδιακά ο Αλί θα δεθεί συναισθηματικά μαζί της, χρησιμοποιώντας ενδόμυχα τη Λέιλα σαν καταφύγιο σε έναν δικό του, φανταστικό κόσμο.
Σκηνοθεσία:
Vahid Jalilvand
Κύριοι Ρόλοι:
Navid Mohammadzadeh … Ali
Diana Habibi … Leila
Amir Aghaee … Δρ Nariam
Saeed Dakh … ο επιθεωρητής
Danial Kheirikhah … Mosleh
Alireza Kamali … Karimi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Vahid Jalilvand
Παραγωγή: Ali Jalilvand
Φωτογραφία: Adib Sobhani
Μοντάζ: Vahid Jalilvand
Σκηνικά: Keyvan Moghaddam
Κοστούμια: Keyvan Moghaddam
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Shab, Dakheli, Divar
- Ελληνικός Τίτλος: Πέρα από τον Τοίχο
- Διεθνής Τίτλος: Beyond the Wall
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία δεν πήρε ποτέ επίσημη άδεια από τις ιρανικές αρχές για την προβολή της στο φεστιβάλ Βενετίας, και ως εκ τούτου δεν προβλήθηκε στη χώρα της. Αποκλειστικός της διανομέας διεθνώς έγινε η γερμανική The Match Factory.
- Πρώτη ταινία για την Diana Habibi.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 18/7/2023
Το «Πέρα από τον Τοίχο» είναι μια περίπτωση ταινίας που δείχνει ότι ακόμα και όταν ο ιρανικός κινηματογράφος δεν πιάνει τα αριστουργηματικά επίπεδα που χωρίς υπερβολή μάς έχει συνηθίσει, παραμένει ακόμα και σε μια ταινία που δεν ξεπερνάει τα επίπεδα του «αυτό που βλέπω είναι ενδιαφέρον» να είναι μια πολύ αξιοπρεπής επιλογή.
Εδώ έχουμε ένα δράμα με έντονα στοιχεία θρίλερ, μιλά για έναν τυφλό άντρα ο οποίος εισβάλλει στο σπίτι του μια αθώα γυναίκα που την κυνηγά η αστυνομία και εκείνος, ενώ η ταινία ξεκινάει με μια απόπειρα αυτοκτονίας του, αποφασίζει να τη βοηθήσει. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο φαίνονται και ο σκηνοθέτης Βαχίλ Τζαλιλβάντ που έχει γράψει και το σενάριο -και έχει σημασία αυτό- μοιάζει να πέφτει στην παγίδα να υπερεκτιμά την ιδέα που αποκρύπτει μέχρι το φινάλε, το οποίο προσωπικά δεν με ενόχλησε, αλλά είναι πολύ εύκολο να το απορρίψει κάποιος θεατής. Η ιστορία που αφηγείται δεν έχει το περιεχόμενο να υποστηρίξει τη δίωρη διάρκεια της ταινίας, αλλά είναι χάρμα να την παρακολουθήσεις. Κυρίως ο πρωταγωνιστής, ο Ναβίντ Μοχαμαντζαντέζ, που είδαμε και στη «Λέιλα και τα Αδέρφια της», δίνει μια σπουδαία ερμηνεία, προσωπικά θα την έβαζα στις καλύτερες που έχω φέτος. Έχουμε λοιπόν αυτή την αρκετά απλή συνθήκη, κι από κει και πέρα, χωρίς να θέλω να κάνω το παραμικρό σπόιλερ, έχουμε αρκετές ενδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Τζαλιλβάντ προσπαθεί να παίξει με κάποιες σκηνοθετικές τεχνικές για να παραπλανήσει κυρίως, παρά από άποψη όπως νόμιζα στην αρχή, και η Ντιάνα Χαμπίμπι που παίζει στην ταινία αν σας φαίνεται λίγο υπερβολική στις αντιδράσεις της από ένα σημείο κι έπειτα, δεν θα έχετε άδικο. Η κινηματογράφηση είναι πάρα πολύ δυνατή, εναλλάσσει τέλεια την στασιμότητα εντός του σπιτιού με τη δράση στον εξωτερικό χώρο, και γενικά θα την πρότεινα σε κάποιον που του αρέσει ο ιρανικός κινηματογράφος για το πώς εδώ χρησιμοποιεί τη χαρακτηριστική ρεαλιστική κινηματογράφηση για να εισάγει κάτι επιπλέον.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
