Ο Μπλαζέτι, ένας σκηνοθέτης, αναζητά ένα μικρό κορίτσι για την ταινία του. Πολλοί ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, και ανάμεσα τους η Μανταλένα παίρνει το κοριτσάκι της στην Τσινετσιτά, με την ελπίδα να το κάνει αστέρι. Είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για τη μικρή Μαρία, αν και ο σύζυγος προτιμά να πληρωθεί το νοίκι αντί για τους δασκάλους και τους κομμωτές.
Σκηνοθεσία:
Luchino Visconti
Κύριοι Ρόλοι:
Anna Magnani … Maddalena Cecconi
Walter Chiari … Alberto Annovazzi
Tina Apicella … Maria Cecconi
Gastone Renzelli … Spartaco Cecconi
Tecla Scarano … Tilde Spernanzoni
Alessandro Blasetti … Alessandro Blasetti
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Suso Cecchi D’Amico , Francesco Rosi, Luchino Visconti
Στόρι: Cesare Zavattini
Παραγωγή: Salvo D’Angelo
Μουσική: Franco Mannino
Φωτογραφία: Piero Portalupi, Paul Ronald
Μοντάζ: Mario Serandrei
Σκηνικά: Gianni Polidori
Κοστούμια: Piero Tosi
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Bellissima
Ελληνικός Τίτλος: Μπελίσιμα
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Beautiful
Παραλειπόμενα
- Σάτιρα της μεταπολεμικής βιομηχανίας ονείρων της Ιταλίας, και συγκεκριμένα σε μια εποχή που το νεορεαλιστικό κύμα είχε δώσει ελπίδες στον καθέναν να γίνει αστέρι του σινεμά.
- Μοναδική ταινία του Visconti με έναν έστω ελαφρύ κωμικό τόνο.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Franco Mannino συνέθεσε τη μουσική του διασκευάζοντας την όπερα L’Elisir d’Amore του Donizetti.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 2/6/2009
Bellissima δεν λέτε τίποτα! Ο Visconti κάνει επιφανειακά μια από τις πιο ελαφριές του ταινίες, αλλά στο βάθος κρύβεται χρυσάφι. Η ιστορία της μάνας και του κοριτσιού της σατιρίζει ένα τέλος εποχής, ή καλύτερα το τέλος της αθωότητας. Ο αγνός νεορεαλισμός έχει περάσει, και στη θέση του έχει εισβάλει ο κινηματογράφος του εμπορίου, ο οργανωμένος σε μεγαλεία και μικροαπατεώνες. Η κοινωνία επιμένει πως ακολουθεί τη μόδα, αλλά στην ουσία «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» με το παρελθόν…
Αν η υπέροχη μικρούλα είναι το πρόσωπο της αθωότητας, η Anna Magnani είναι ολόκληρη η Ιταλία, που πασχίζει να ακολουθήσει την εποχή. Η υπέροχη της ερμηνεία αντικατοπτρίζει την ιστορία ενός λαού που πρέπει να θυμηθεί τα ήθη του, πριν είναι αργά. Ενός λαού που μπορεί να γίνει περίγελος και να μανιπιουλάρεται με την οσμή της ματαιοδοξίας. Το λαϊκό σενάριο γίνεται στα χέρια του Visconti ένα νέο είδος ιταλικού σινεμά (αυτό που θα επιλέξει κι ο Fellini), μίξη νεορεαλισμού και νέου τύπου ευρωπαϊκού δράματος. Η κάμερα του πάντα στα σωστά σημεία, και η ροή των σκηνών άψογη και απέριττη. Μαζί με την κοινωνία του θα κρίνει και την τέχνη του, κι όμως ποτέ δεν υποδεικνύει με το χέρι. Ποτέ δεν αμφισβητεί την αγάπη του προς αμφότερα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
