Η ιστορία δύο αδελφών, που ακόμα κι αν δεν μοιράζονται τίποτα το κοινό, ανοίγουν μαζί ένα μπαρ που γίνεται γρήγορα το στέκι των νυχτόβιων. Παρά την επιτυχία, τα δύο αδέλφια πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με τις δυσκολίες του να μοιράζεσαι μια οικογενειακή επιχείρηση. Η συγγένεια τους μετατρέπεται σε ανταγωνισμό, παρότι κανείς από τους δυο τους δεν φταίει.
Σκηνοθεσία:
Felix van Groeningen
Κύριοι Ρόλοι:
Stef Aerts … Jo
Tom Vermeir … Frank
Helene De Vos … Marieke
Charlotte Vandermeersch … Isabelle
Boris Van Severen … Tim Coppens
Sara De Bosschere … Nikki
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Arne Sierens, Felix van Groeningen
Παραγωγή: Dirk Impens
Μουσική: Soulwax
Φωτογραφία: Ruben Impens
Μοντάζ: Nico Leunen
Σκηνικά: Kurt Rigolle
Κοστούμια: Ann Lauwerys
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Belgica
Ελληνικός Τίτλος: Belgica
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο σκηνοθεσίας στο παγκόσμιο τμήμα του φεστιβάλ του Sundance.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το βελγικό γκρουπ των Soulwax συνέθεσαν διαφορετικού ύφους κομμάτια, μια κι έπρεπε να “δανείσουν” τις συνθέσεις τους στις 16 διαφορετικές μπάντες που ερμηνεύουν επί της ταινίας.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 10/10/2016
Στο επιτυχημένο πολυδιάστατο κοινωνικό δράμα Ραγισμένα Όνειρα του Βέλγου σκηνοθέτη Felix Van Groeningen πήραμε μια πρώτη γεύση της λατρείας που τρέφει ο δημιουργός για τον ήχο, την εναλλακτική μουσική και τα είδη της. Κι ενώ στην προηγούμενη ταινία του τα μουσικά κομμάτια αποτελούσαν αισθαντικές και θεματικά κατευθυνόμενες παρενθέσεις, εδώ απαρτίζουν τον πυρήνα της. Η ιστορία ακολουθεί δύο εκ διαμέτρου αντίθετα αδέρφια που αποφασίζουν να συνεταιρισθούν για την δημιουργία ενός μουσικού χώρου, ανοιχτού στις τάξεις και τα μουσικά είδη, με απώτερο στόχο μόνο τη διασκέδαση. Όμως σταδιακά παρεκκλίνουν από αυτή τους τη στόχευση, με τις διαφορές στο χαρακτήρα τους να αποτελούν το βασικό λόγο μίας παρατεταμένης σύγκρουσης τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο.
Βασισμένο στα ίδια πετυχημένα σκηνοθετικά πρότυπα, αλλά χωρίς τις χρονικές αναδρομές στις οποίες βασίστηκε το Ραγισμένα Όνειρα, το Belgica δεν αποτελεί ξεκάθαρο δράμα χαρακτήρων. Με απόν το ιδιαίτερο απαιτούμενο θεματικό βάρος, ο Van Groeningen επιχειρεί να συλλάβει το μέγεθος της δύναμης των αδερφικών σχέσεων, μακριά από αλληγορίες τύπου Κάιν και Άβελ ή υπερβάλλουσες σεναριακές ανατροπές. Αυτό ως ένα σημείο το πετυχαίνει, γιατί κλείνει εύστοχα το θεματικό του κύκλο επάνω στη μυθοπλαστική απόδοση των δεσμών αίματος δίνοντας το σωστό ηθικό βάρος στα γεγονότα, με μία αρμονία εικόνας και ήχου, πρόσκαιρο κινηματογραφικό όπιο για τον άμαθο σε μουσικά μονοπάτια θεατή. Παρασύρεται ωστόσο από το θαυμασμό του για την τέχνη της μουσικής και χάνει κάπου στα μισά το αφηγηματικό του τέμπο. Το εμφανές πρόβλημα στην αφήγηση που αντιμετώπιζε στο Ραγισμένα Όνειρα είναι παρόν και εδώ. Τα σεναριακά σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει η ταινία καθώς και η αδικαιολόγητα μεγάλη – για τη θεματική – διάρκειά της, τη μετατρέπουν σε ένα απόλυτο σκηνοθετικά νατουραλιστικό φιλμ, που παρεκκλίνει της αληθινής του έννοιας, και μετατρέπεται από οικογενειακό δράμα σε ένα χαμηλών τόνων και μεγάλων προσδοκιών μουσικό αφιέρωμα. Ένα φιλμ βάλσαμο στα αυτιά, που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τους ήρωες και τα προβλήματά τους και μοιάζει βγαλμένο από μία έντονη, ασυγκράτητη εσωτερική παρόρμηση αλλά και μία μεγάλη αγάπη για τα δύο επικαλούμενα αλληλένδετα είδη τέχνης.
Βαθμολογία:
