Ο Έλιοτ Ρίτσαρντς είναι ένας υπαλληλάκος που δυσκολεύεται να κάνει φίλους, ενώ η καρδιά του χτυπάει για την Άλισον, η οποία όμως αγνοεί εντελώς την ύπαρξή του. Σε μια στιγμή απελπισίας, ο Έλιοτ λέει ότι θα έδινε τα πάντα για ένα της βλέμμα, και τότε έρχεται ο διάβολος με θηλυκή μορφή και κόκκινα σέξι φορέματα, για να διαπιστώσει αν το εννοεί αυτό. Δίνει λοιπόν τη δυνατότητα στον Έλιοτ να πραγματοποιήσει επτά ευχές, δίνοντας για αντάλλαγμα την ψυχή του.
Σκηνοθεσία:
Harold Ramis
Κύριοι Ρόλοι:
Brendan Fraser … Elliot Richards/Jefe/Mary/Abraham Lincoln
Elizabeth Hurley … ο διάβολος
Frances O’Connor … Alison Gardner/Nicole Delarusso
Orlando Jones … Dan/Esteban/Lamar Garrett/Δρ Ngegitigegitibaba
Paul Adelstein … Bob/Roberto
Toby Huss … Jerry/Alejandro/Jerry Turner/Lance
Miriam Shor … Carol
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Larry Gelbart, Harold Ramis, Peter Tolan
Παραγωγή: Trevor Albert, Harold Ramis
Μουσική: David Newman
Φωτογραφία: Bill Pope
Μοντάζ: Craig Herring
Σκηνικά: Rick Heinrichs
Κοστούμια: Deena Appel
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bedazzled
- Ελληνικός Τίτλος: 7 Ευχές
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Τα 7 Αμαρτήματα (1967)
Σεναριακή Πηγή
- Στόρι: Τα 7 Αμαρτήματα των Peter Cook, Dudley Moore.
Παραλειπόμενα
- Ριμέικ της ομότιτλης βρετανικής κωμωδίας του 1967 (εκεί ο διάβολος ήταν αρσενικός), που με τη σειρά της ήταν μια παρωδία του Φάουστ.
- Ο Harold Ramis πήρε τη σκηνοθεσία όταν ναυάγησε ο σχεδιασμός για ένα τρίτο Γκοστμπάστερς. Χρειάστηκε όμως να παραιτηθεί και από το Galaxy Quest ώστε να μπορέσει να αναλάβει αυτό.
- Η Elizabeth Hurley αλλάζει 19 ενδυμασίες ως διάβολος. Η μία, η “σχολική”, άνηκε στην ίδια.
- Μετά τις δοκιμαστικές προβολές κόπηκε αρκετό υλικό στη μονταζιέρα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Παρότι ριμέικ και παρότι δεν αποποιείται ποτέ την εμπορική του ταυτότητα, είναι αρκετά διασκεδαστικό. Βασίζεται σε ομότιτλη ταινία του 1967, που είχε κάνει αυτόματα σταρ τον Ντάντλεϊ Μουρ. Κατώτερος, μεν, ο Μπρένταν Φρέιζερ (υπολείπεται κατά πολύ σε φινέτσα), ικανοποιητικός δε, αφού και στις γκριμάτσες τα καταφέρνει κι έχει ένα ίματζ που δεν τον κάνει εκνευριστικό. Δείτε το για το κρεσέντο ανεκδότων που αφορούν την εκπλήρωση των ευχών, και για την καλύτερη εμφάνιση της Ελίζαμπεθ Χάρλεϊ που βγάζει μάτια με τα κόκκινα. Η σκηνοθεσία μπορεί να μην έχει ιδιαίτερες χάρες, αλλά είναι από τον άνθρωπο που μας έδωσε το «Η Μέρα της Μαρμότας» και το «Ο Πολλαπλός Εαυτός μου», των οποίων και αυτή η ταινία είναι φυσικός διάδοχος.
Βαθμολογία: