Δύο επιστήθιες από μικρά παιδιά φίλες, με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, ξανασυναντιούνται στη Νέα Υόρκη μετά από χρόνια. Μετακομίζουν στο ίδιο σπίτι, όπου αρχίζουν να αναπολούν το παρελθόν τους. Ο δεσμός ανάμεσα τους αποδεικνύεται ισχυρός, ακόμα κι αν χάνονταν με τα χρόνια, αλλά η τραγωδία τούς φυλάει την έσχατη έκπληξη.
Σκηνοθεσία:
Garry Marshall
Κύριοι Ρόλοι:
Bette Midler … Cecilia Carol ‘C.C.’ Bloom
Barbara Hershey … Hillary Whitney Essex
John Heard … John Pierce
Spalding Gray … Δρ Richard Milstein
Lainie Kazan … Leona Bloom
James Read … Michael Essex
Joe Grifasi … Otto Titsling
Phil Leeds … Sammy Pinkers
Jenifer Lewis … ντίβα
Hector Elizondo … δικαστής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mary Agnes Donoghue
Παραγωγή: Bonnie Bruckheimer, Bette Midler, Margaret South
Μουσική: Georges Delerue
Φωτογραφία: Dante Spinotti
Μοντάζ: Richard Halsey
Σκηνικά: Albert Brenner
Κοστούμια: Robert De Mora
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Beaches
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Φίλες
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Beaches της Iris Rainer.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά ήταν να τιτλοφορηθεί Remember Me.
- Anne Archer και Donna Mills πέρασαν από οντισιόν για τον ρόλο της Χίλαρι.
- Μπορεί ο ηθοποιός-φετίχ του Garry Marshall να μη βρίσκεται στα κρέντιτ, αλλά ο Hector Elizondo εμφανίζεται σε μικρό ρόλο δικαστή.
- Την ταινία δεν την επαίνεσαν οι κριτικοί, αλλά πήγε καλά στα ταμεία (κέρδη 57 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 20), και απέκτησε cult φήμη χάρις του συγκινητικού της θέματος.
- Το 2017 έγινε ένα ομότιτλο τηλεοπτικό ριμέικ, σε σκηνοθεσία της Allison Anders και τις Idina Menzel και Nia Long στους κεντρικούς ρόλους.
- Το 1991, η Iris Rainer έγραψε το σίκουελ του βιβλίου της, με τίτλο Beaches II: I’ll Be There. Υπήρχε άμεσα σχέδιο να γίνει κι αυτό ταινία, αλλά δεν προχώρησε ποτέ.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Bette Midler βρίσκει την ευκαιρία και ερμηνεύει αρκετά τραγούδια επί του φιλμ, πετυχαίνοντας ένα εμπορικότατο σάουντρακ. Ανάμεσα σε αυτά ξεχώρισε το Wind Beneath My Wings, αλλά και η διασκευή του Under the Boardwalk. Το πρώτο έφτασε στο υψηλότερο σκαλοπάτι του Billboard, ενώ κέρδισε και το Grammy του τραγουδιού της χρονιάς.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/1/2016
Ο Γκάρι Μάρσαλ δείχνει από νωρίς τα δόντια του στο είδος που θα τον καθιερώσει («Pretty Woman»), κι αυτή, πιστεύω, παραμένει η καλύτερη του στιγμή. Δύο υπέροχες πρωταγωνίστριες, με άψογη χημεία-αντίθεση, καταφέρνουν να κάνουν την απλότητα χρυσάφι. Μια γλυκόπικρη ιστορία αναπτύσσεται γύρω τους και ρέει σαν ένα ποταμάκι αφήγησης, στο οποίο θέλεις να πέσεις μέσα. Δεν γίνεται τίποτα το εξωφρενικό, αλλά παρέχει όλα τα συστατικά μιας καλής αμερικανικής ταινίας, στα πρότυπα του «Σχέσεις Στοργής» (1983). Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του είδους ταινιών είναι το βάθος χρόνου που παρουσιάζουν, κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι αληθινά τους ήρωες ως δικούς σου, χωρίς να αποφεύγεται εδώ μια τηλεοπτική οπτική αφήγησης. Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών και μεγάλη ευκαιρία να απολαύσετε κάποια υπέροχα, για το είδος τους, τραγούδια από την Μπέτι Μίντλερ. Προσοχή μόνο στο φινάλε, γιατί εύκολα θα λυγίσετε αν έχετε από πριν ερωτευτεί τις ηρωίδες.
Βαθμολογία: