Η ζωή στον κουκλίστικο κόσμο της Μπάρμπι απαιτεί να είστε το απόλυτα τέλειο πλάσμα, περιτριγυρισμένο από ένα απόλυτα τέλειο περιβάλλον. Εκτός βέβαια, αν βιώνετε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση. Αυτό είναι αρκετό για να ωθήσει την Μπάρμπι στο να κάνει το μεγάλο βήμα και να ταξιδέψει μαγικά ως τον αληθινό κόσμο, με λαθρεπιβάτη στο -τέλειο- αμάξι της τον Κεν. Όχι όμως μόνο τίποτα δεν είναι τέλειο στον αληθινό μας κόσμο, αλλά και η εταιρία που την εμπορεύεται θέλει με κάθε τρόπο να τη «βάλει πίσω στο κουτί της»…

Σκηνοθεσία:

Greta Gerwig

Κύριοι Ρόλοι:

Margot Robbie … Barbie

Ryan Gosling … Ken

America Ferrera … Gloria

Will Ferrell … το αφεντικό της Mattel

Rhea Perlman … Ruth Handler

Connor Swindells … Aaron Dinkins

Michael Cera … Allan

Jamie Demetriou … στέλεχος της Mattel

Emerald Fennell … Midge

Ariana Greenblatt … Sasha

Kate McKinnon … Barbie (η παράξενη)

Issa Rae … Barbie (η πρόεδρος)

Hari Nef … Barbie (η γιατρός)

Alexandra Shipp … Barbie (η συγγραφέας)

Emma Mackey … Barbie (η φυσικός)

Sharon Rooney … Barbie (η δικηγόρος)

Dua Lipa … Barbie (η γοργόνα)

Nicola Coughlan … Barbie (η διπλωμάτης)

Ritu Arya … Barbie (η δημοσιογράφος)

Simu Liu … Ken (ο τουρίστας)

Kingsley Ben-Adir … Ken (ο μπασκετμπολίστας)

Scott Evans … Ken (ο στερεοτυπικός)

Ncuti Gatwa … Ken (ο καλλιτέχνης)

John Cena … Ken (ο γοργόνος)

Ray Fearon … Dan

Asim Chaudhry … υπάλληλος αποθήκης

Marisa Abela … Barbie (νεανική)

Lucy Boynton … Barbie (λάτρης του Proust)

Rob Brydon … Ken (μπαμπάκας)

Annie Mumolo … αγχωμένη μητέρα

Helen Mirren … αφηγήτρια (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Greta Gerwig, Noah Baumbach

Παραγωγή: Tom Ackerley, Robbie Brenner, David Heyman, Margot Robbie

Μουσική: Mark Ronson, Andrew Wyatt

Φωτογραφία: Rodrigo Prieto

Μοντάζ: Nick Houy

Σκηνικά: Sarah Greenwood

Κοστούμια: Jacqueline Durran

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Barbie
  • Ελληνικός Τίτλος: Barbie

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ τραγουδιού (What Was I Made For?). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Ryan Gosling), δεύτερο γυναικείο ρόλο (America Ferrera), διασκευασμένο σενάριο, σκηνικά, κοστούμια και τραγούδι (I’m Just Ken).
  • Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (What Was I Made for?) και επιτεύγματος στα ταμεία. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ), σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Margot Robbie) σε κωμωδία/μιούζικαλ, δεύτερο αντρικό ρόλο (Ryan Gosling), σενάριο και τραγούδι (Dance the Night και I’m Just Ken).
  • Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Margot Robbie), δεύτερου αντρικού ρόλου (Ryan Gosling), σεναρίου, σκηνικών και κοστουμιών.

Σεναριακή Πηγή

  • ΠαιχνίδιαBarbie της Ruth Handler.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη ζωντανή ταινία για την Μπάρμπι μετά από πάρα πολλές ψηφιακού κινουμένου σχεδίου, που κυκλοφορούσαν αποκλειστικά για τη μικρή οθόνη. Ήταν βέβαια και μία από τις ηρωίδες στα Toy Story.
  • Τον Σεπτέμβριο του 2009 ανακοινώθηκε η συνεργασία της Mattel με τη Universal Pictures και τον παραγωγό Laurence Mark για να γίνει μια ζωντανή ταινία με την Μπάρμπι. Τίποτα δεν ευδοκίμησε από αυτό, και το 2014 η Mattel στράφηκε στη Sony Pictures, με την Jenny Bicks να προσλαμβάνεται για το σενάριο και να αναμένεται η έναρξη της παραγωγής στα τέλη του ίδιου χρόνου. Έφτασε όμως ο Μάρτιος του 2015, και η Diablo Cody ήρθε για να ανανεώσει το κείμενο, χωρίς και πάλι η Sony να μένει απόλυτα ικανοποιημένη. Τέλη του 2016, η Amy Schumer εμφανίστηκε ως η πρώτη που ήρθε σε διαπραγμάτευση για τον κεντρικό ρόλο, αλλά ενώ αρχικά δέχτηκε, η αργοπορία για την έναρξη των γυρισμάτων την ώθησε σε αποχώρηση. Επόμενη στη σειρά ήταν η Anne Hathaway, και για να την πείσουν, πρότειναν τη σκηνοθεσία στην Alethea Jones, μια ανεξάρτητη δημιουργό. Ο χρόνος και πάλι κυλούσε δίχως αποτελέσματα, φτάνοντας ο Οκτώβρης του 2018 και μαζί η λήξη των δικαιωμάτων της Sony. Άμεσα αυτά πήγαν στα χέρια της Warner Bros. Pictures, η οποία έβαλε στην άκρη όλα τα ονόματα που είχαν ήδη εμπλακεί. Η πρώτη κίνηση ήταν να προσεγγίσουν τη Margot Robbie, ενώ η Patty Jenkins είχε τον πρώτο λόγο για τη σκηνοθεσία. Ακολούθως ανατέθηκε το σενάριο στους Greta Gerwig και Noah Baumbach (με δικαίωμα απόλυτης δημιουργικής ελευθερίας), με την πρώτη να ορίζεται έπειτα και ως σκηνοθέτης.
  • Η Gerwig εμπνεύστηκε μέρος της πλοκής από το βιβλίο Reviving Ophelia της Mary Pipher, που αφορά τις πιέσεις που επιφέρει η σύγχρονη δημόσια ζωή στα νεαρά κορίτσια. Άντλησε όμως έμπνευση κι από τα παλιά Technicolor μιούζικαλ, όπως τα Κόκκινα Παπούτσια και οι Ομπρέλες του Χερβούργου, αναζητώντας το ύφος της εικόνας.
  • Η Robbie αποκάλυψε ότι ήθελε και την Gal Gadot να ερμηνεύσει μία από τις Μπάρμπι, αλλά εκείνη δεν ήταν διαθέσιμη.
  • Έκπληξη προκάλεσε το teaser-trailer που έκανε ντεμπούτο στις αίθουσες πριν το Avatar: The Way of Water. Ήταν μια παρωδία του 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος, με την Μπάρμπι να φοράει το αυθεντικό της ένδυμα του 1959. Η Helen Mirren έχει την αφήγηση, με τη σκηνή να υπάρχει και στην ταινία.
  • Ήδη από τα μέσα του 2022 και τις πρώτες φωτογραφίες της ταινίας, έκανε το ντεμπούτο του στη μόδα το φαινόμενο Barbiecore, με το ροζ χρώμα να θεωρείται το νέο fashion-trend (όχι μόνο στα ρούχα, αλλά και στο μακιγιάζ και τη διακόσμηση).
  • Το μπάτζετ ήταν στα 145 εκατομμύρια δολάρια, αλλά αυτά ήταν ελάχιστα μπροστά στη νούμερο 1 εμπορική επιτυχία της χρονιάς. Τα έσοδα έφτασαν στα 1 δις και 442 εκ. δολάρια και το φιλμ έγινε το εμπορικότερο όλων των εποχών για τη Warner Bros. και για γυναίκα σκηνοθέτη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η Dua Lipa ερμηνεύει το κεντρικό σινγκλ της ταινίας, το Dance the Night. Ακολούθησαν τα Watati (Karol G), Angel (PinkPantheress), Barbie World (Nicki Minaj και Ice Spice), Speed Drive (Charli XCX), Barbie Dreams (Fifty Fifty και Kaliii), What Was I Made For? (Billie Eilish) και Man I Am (Sam Smith). Ο Ryan Gosling επίσης ακούγεται στο I’m Just Ken.
  • Οι φαν περίμεναν το άκουσμα του γνωστού χιτ του 1997, Barbie Girl, και στην ταινία, αλλά προέκυψαν θέματα δικαιωμάτων. Εντέλει το τραγούδι πράγματι ακούγεται, μα όχι από τους Aqua (που όμως αναφέρονται στους τίτλους του), αλλά διασκευασμένο με τους Nicki Minaj και Ice Spice.

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 19/7/2023

Δεν είναι διόλου αξιοπερίεργος ο πρωτοφανής ντόρος που προκλήθηκε παγκοσμίως από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκαν τα πρώτα στοιχεία γύρω από την κινηματογραφική μεταφορά της Barbie, ίσως του πιο ιστορικά αναγνωρίσιμου παιχνιδιού στην υφήλιο. Ταυτόχρονα, τα εύσημα αυτής της επιτυχίας οφείλονται κατά κύριο λόγο στην Greta Gerwig και τον Noah Baumbach, δύο από τους πιο σοβαρούς σύγχρονους κινηματογραφιστές, η συμμετοχή των οποίων σε αυτή την ταινία δεν φάνηκε ύποπτη, αλλά αντιθέτως γαργαλιστική.

Το αποτέλεσμα της συμβολής τους αν μη τι άλλο απέδειξε ότι περισσότερο από την ίδια την ιστορία που αφηγείται κανείς, περισσότερη σημασία έχει ο σκοπός, και εφόσον ο ιθύνων πληροί τις ικανότητες, ο τρόπος που μεταφράζεται στη μεγάλη οθόνη. Είναι ενδιαφέρον ότι τα στοιχεία που απαρτίζουν την πλοκή και η μέθοδος που αυτή εξελίσσεται δεν διαφέρουν από μια τυπική οικογενειακή ταινία χαμηλών απαιτήσεων, όπου μόνο αν ο σκηνοθέτης βρει το μεράκι ενσωματώνει κάποιες προδιαγραφές τέχνης εν είδει αναφοράς. Η “Barbie” ξεκινά με μια εισαγωγή κατασκευασμένη ευθέως πάνω στην αντίστοιχη του “2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος”, καθιστώντας όμως σαφές ότι δεν υπολείπεται καθόλου σε επίπεδο σημασίας. Στο πλαίσιο που δημιουργεί εδώ η Gerwig, η Barbie διαθέτει ανάλογο βάρος με τον μονόλιθο και αυτή η αίσθηση μεταφέρεται άψογα στον θεατή. Το ότι αυτό το βάρος αποδεικνύεται ψευδές στην πορεία, είναι που δεν καθιστά τη σκηνή ως μια απλή χαριτωμένη αφέλεια.

Το εύλογο ερώτημα είναι πώς μπορεί μια ταινία για μια Barbie σε υπαρξιακή κρίση να αποτελεί μια ουσιώδη κινηματογραφική πρόταση, και θα αναφερθώ ξανά στους δημιουργούς της. Η ιστορία αξιοποιεί την πορεία της κούκλας μέσα στις δεκαετίες και τη σημασία που είχε για τις παιδικές ψυχές, ή την έλλειψη αυτής ανάλογα με τις εκάστοτε γενιές, καλύπτοντας μια σειρά από ενδιαφέρουσες φιλοσοφικές προεκτάσεις γύρω από την ύπαρξη και την ψευδαίσθηση της τελειότητας, διατυπωμένες με ταιριαστό τρόπο για μια σύγχρονη εμπορική ταινία που θέλει να προσελκύσει μέσω της ευθύτητάς της παρά να αποξενώσει μέσω της τεχνοτροπίας της. Η Ariana Greenblatt κρατά τον βασικό ρόλο της έφηβης Σάσα που φέρει χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Gen-Z, μιας γενιάς που ακόμα φαντάζει ακατανόητη στις διαδικασίες της γύρω από την προσωπική ανάπτυξη σε μια εποχή όπου η απαρχή μιας φιλοσοφικής αναζήτησης είναι πιθανότερο να συμβεί στο reddit παρά στον Κούντερα, καλύπτοντας την ανάγκη για μια φιλοσοφία με άμεση πρακτική λειτουργία. Και το ζήτημα δεν είναι η αυθεντία των απαντήσεων, αλλά η διατύπωση μιας σειράς εσωτερικών προβληματισμών που ακόμα κι αν οι λέξεις μάς διαφεύγουν, άπαξ και εμφανιστούν στη συνείδηση, δεν φεύγουν χωρίς ενδοσκόπηση και προσωπικό κόπο. Ακριβώς όπως συμβαίνει εδώ στην Barbie.

Εξίσου σημαντικό ρόλο στην ιστορία παίζει ο Ken, ένας κούκλος στερημένος προσωπικότητας, κατασκευασμένος να αποκτά σημασία μόνο στο πλάι της Barbie. Με αυτό σαν αφορμή, εγείρεται μια ουσιώδης υποπλοκή γύρω από την τοξική αρρενωπότητα και την πατριαρχία, που το δίδυμο Gerwig-Baumbach αποδίδει χωρίς ίχνος πατροναριστικής διάθεσης. Θέτοντας σε λειτουργία το meta στοιχείο σε μια κινηματογραφική περίοδο όπου ήδη έχει οδηγηθεί σε κορεσμό λόγω της χρήσης του από άτσαλα χέρια, συνδυάζεται με εντυπωσιακές επιρροές από ένα ονειρικό σινεμά του παρελθόντος χαρίζοντας γερές δόσεις οπτικής και τεχνικής μαγείας σαν αντίδοτο στον κυνικό ρεαλισμό. Πάντα με γνώμονα την ψυχαγωγία.

Όλα τα παραπάνω ενισχύονται από την άψογη καλλιτεχνική επιμέλεια. Η δημιουργία του ροζ πλαστικού κόσμου της Barbie είναι ένα θαυμαστό επίτευγμα, ενώ ενδεχομένως τίποτα να μην έβρισκε τον ίδιο αντίκτυπο αν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δεν βρισκόντουσαν η Margot Robbie και ο Ryan Gosling, σε δύο κορυφαίου επιπέδου ερμηνείες, που πέρα από τη μείζονος σημασίας εξωτερίκευση της προσδιδόμενης ουσίας -ή την έλλειψη αυτής-, έχουν και σημαντικές κινησιολογικές απαιτήσεις, τις οποίες εκτελούν με τεράστια επιτυχία.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

35 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

2 Σχόλια

  1. Μελετια 29 Ιουλίου 2023

    Από ποσό χρόνων μπορείς να το δεις.

    1. Σταύρος Γανωτής 30 Ιουλίου 2023

      Από 12 και άνω.