Bank Bang (2008)

ΣΥΝΟΨΗ

Δύο αδέλφια, ο Μιχάλης και ο Νώντας, δουλεύουν σε γραφείο κηδειών και προσπαθούν να πιάσουν την καλή. Ο Νώντας έχει μπλεξίματα με την ελληνική μαφία και πρέπει να συγκεντρώσει άμεσα ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Έτσι, προτείνει στον Μιχάλη να αρχίσουν να ληστεύουν τράπεζες. Όμως, για κακή τους τύχη, ο αρχηγός της αστυνομίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας, έχει αρχίσει να τοποθετεί μυστικούς αστυνομικούς στα υποκαταστήματα όλων των τραπεζών, κάνοντας τη ζωή των δύο αδερφών ακόμα δυσκολότερη. Η κατάσταση ξεφεύγει εκτός ελέγχου όταν ο Μιχάλης γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο μιας τραπεζικής υπάλληλου με ιδιαίτερα «γραφική» οικογενειακή ζωή.

Σκηνοθεσία:

Αργύρης Παπαδημητρόπουλος

Κύριοι Ρόλοι:

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος … Μιχάλης Καρμανιόλης

Δημήτρης Ήμελλος … Νώντας Καρμανιόλης

Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου … Λένα Οικονόμου

Μιχάλης Ιατρόπουλος … Μάκης

Γεράσιμος Σκιαδαρέσης … Κώστας

Τζένη Μπότση … Κάτια Μπαζούκα

Δημήτρης Μαυρόπουλος … Ντάνος Μπαζούκας

Κώστας Βουτσάς … Ερμόλαος Οικονόμου

Δρόσος Σκώτης … Μίλτος ‘Σαμ’

Αλέξανδρος Μυλωνάς … αρχηγός αστυνομίας

Aντώνης Καρυστινός … αστυνομικός

Ιερώνυμος Καλετσάνος … έμπορος όπλων

Κατερίνα Μαυρογεώργη … Μίνα

Ερρίκος Λίτσης … Χαρίλαος

Φάνης Μουρατίδης … συνοδηγός γερανού

Ορφέας Αυγουστίδης … βαποράκι

Γιάννης Τσιμιτσέλης … βαποράκι

Θάνος Σαμαράς … Δούκας

Κώστας Ξυκομηνός … Μάρκος

Βαγγέλης Χατζηνικολάου … ανθοπώλης

Γιώργος Χρυσοστόμου … σωματοφύλακας

Στέλιος Ιακωβίδης … καφετζής

Μαρία Σίδερη … ρεπόρτερ

Γιώργος Τσούλαρης … διευθυντής τράπεζας

Σήφης Πολυζωίδης … μυστικός αστυνομικός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

Παραγωγή: Γιάννης Ιακωβίδης

Μουσική: Χρήστος Soumka

Φωτογραφία: Χρήστος Καραμάνης

Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης

Σκηνικά: Βαγγέλης Κυρώζης

Κοστούμια: Δημήτρης Παπαθωμάς

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Bank Bang
Ελληνικός Τίτλος: Bank Bang

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Κώστας Βουτσάς).

Παραλειπόμενα

Σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους για τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο, αλλά και σεναριακό για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.
Πέτρος Κωστόπουλος και Πάνος Σόμπολος δανείζουν ως γκεστ τις φωνές τους.
Η ταινία κατάφερε να κόψει 381.000 εισιτήρια.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η Άννα Βίσση ερμηνεύει για το φιλμ το Παρελθόν μου.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/12/2008

Η κουλτούρα Tarantino είχε κόψει βόλτες ανά όλο τον πλανήτη. Εδώ όμως δεν μας είχε αγγίξει ιδιαίτερα, παρά τον θαυμασμό που είχε προκαλέσει το Pulp Fiction και το Reservoir Dogs στη χώρα μας. Αρχίζω όμως λάθος, ενώ θα έπρεπε να επισημάνω το απέραντα θετικό μήνυμα της δεύτερης συνεχόμενης ενδιαφέρουσας ελληνικής εμπορικής ταινίας, μετά τον Ηλία του 16ου. Αυτό δεν απλά καλός οιωνός για το μέλλον του εγχώριου σινεμά, αλλά και κάτι που μπορεί να βρει ανταπόκριση στην κίνηση των εισιτηρίων, αλλά σε συνδυασμό με σεβασμό προς το ευρύ κοινό. Μετά την έναρξη της Safe Sex εποχής, ποτέ δεν δήλωσα τόσο αισιόδοξος για το μέλλον του κινηματογράφου ευρείας κατανάλωσης εδώ γύρω. Τον δικό μας κινηματογράφο…

Ο Παπαδημητρόπουλος σε κερδίζει από την πρώτη κιόλας σκηνή. Με συνοπτικές διαδικασίες, σου εξασφαλίζει ότι θα δεις εμπορικό σινεμά, αλλά όχι τηλεοπτική ρεπλίκα. Σου λέει ότι δεν «έφαγε» τα λεφτά μιας μεγάλης εταιρίας, μαζί με την παρέα ενός κάρου γνωστών ηθοποιών, αλλά ότι έχει όραμα και θέλει να τον εγκρίνεις για το έργο του κι όχι για την εμπορική δυναμική του. Χωρίς να κάνει πολλούς «ζογκλερισμούς» με την κάμερα, επιβάλει μια σταθερά καλή ταχύτητα σε δράση και χιούμορ, και παίζει με τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Το σενάριο του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου δεν είναι, ως κύριος κορμός, κάποια μεγάλη έμπνευση, αλλά έχει στιγμές αυθεντικού χιούμορ και απλώνεται επιδέξια σε πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Εκεί που ο Παπαδημητρόπουλος δεν τα καταφέρνει απόλυτα είναι στην ισορροπία δράματος-δράσης-φάρσας. Όταν το χιούμορ παίρνει τόσο φαρσική υπόσταση, δεν μπορεί να συνυπάρξει απόλυτα με τον συναισθηματισμό και τη δραματική περίπτωση του κεντρικού ήρωα. Αλλά και σε αυτό τον τομέα υπάρχει ένα μικρό μυστικό, που ονομάζεται ερμηνευτική ικανότητα…

Και ο πρωταγωνιστής, αυτή τη φορά, Χαραλαμπόπουλος είναι ένα παλικάρι με εξαιρετικές δυνατότητες, ενώ κι ο Δημήτρης Ήμελλος δίπλα του αξίζει της προσοχής που του έδειξε πρώτος ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Ακόμα καλύτερη η κατάσταση με τους πιο έμπειρους του καστ. Το δίδυμο Travolta-Jackson του Pulp Fiction είναι εδώ και σπαρταράει! Οι Σκιαδαρέσης-Ιατρόπουλος είναι απλά ξεκαρδιστικοί. Αλλά και ο μεγάλος μας Κώστας Βουτσάς, όσο δεν με είχε κερδίσει με τις νεανικές του «περιπέτειες», με αφήνει άναυδο με την ερμηνευτική του ωριμότητα. Είναι απολαυστικός και μόνο να τον βλέπεις. Και οι υπόλοιποι δεν εξαιρούνται από αυτή την παρέλαση καλών ερμηνειών, ιδίως η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου που δηλώνει άξια σε αυτό τον πρώτο σημαντικό της ρόλο.

Δεν είναι η ταινία που θα ξεχωρίσεις για την κορυφαία της ποιότητα. Υστερεί σε δομικές λεπτομέρειες και στον κεντρικό κορμό του σεναρίου. Είναι όμως μια ταινία που θα απολαύσεις με την καρδιά σου. Υψηλή αντίληψη ψυχαγωγίας και επιτέλους μια ελληνική, εμπορική σκηνοθεσία με μεγάλη δόση άποψης. Ικανότατες ερμηνείες, κάποια αστεία που θα θυμάσαι καιρό, συνδυασμός δράσης, χιούμορ, δράματος, όχι βέβαια σε απόλυτη ισοζυγία, αλλά ως ολοκληρωμένο διασκεδαστικό πακέτο. Μπράβο παιδιά, μας δίνετε ελπίδες και μας δίνετε τη χαρά να λύνετε τα «κριτικά» μας χέρια να σας υποστηρίξουμε… επιτέλους!

Βαθμολογία: