
Το 1988, το νεαρό αστέρι του πινγκ-πονγκ Ράντι Ντεϊτόνα έπαιξε τον αγώνα της ζωής του και απότυχε παταγωδώς, σε σημείο 17 χρόνια αργότερα να βγάζει μεροκάματο στο Λας Βέγκας. Το FBI, όμως, πιστεύει στις δυνατότητες του και τον υποχρεώνει να συμμετάσχει σε μυστική αποστολή, ώστε να παγιδευτεί ο μεγαλοκακοποιός Φενγκ. Η αποστολή είναι να καταφέρει ο Ντεϊτόνα να λάβει τη ρακέτα συμμετοχής στο μυστικό τουρνουά πινγκ-πονγκ του Φενγκ, κάτι δύσκολο βέβαια αφού είναι εκτός φόρμας, Γι’ αυτό επιστρατεύεται ο μεγάλος δάσκαλος Γουνγκ, που μπορεί να μην έχει όραση, έχει όμως την εμπειρία να τον φέρει στα ίσια του.
Σκηνοθεσία:
Robert Ben Garant
Κύριοι Ρόλοι:
Dan Fogler … Randy Daytona
Christopher Walken … Feng
James Hong … μάστερ Wong
Maggie Q … Maggie Wong
George Lopez … πράκτορας Ernie Rodriguez
Terry Crews … Freddy Fingers Wilson
Robert Patrick … αστυνόμος Pete Daytona
Jason Scott Lee … Siu-Foo
Thomas Lennon … Karl Wolfschtagg
Cary-Hiroyuki Tagawa … μυστηριώδης Ασιάτης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Thomas Lennon, Robert Ben Garant
Παραγωγή: Gary Barber, Roger Birnbaum, Jonathan Glickman, Thomas Lennon
Μουσική: Randy Edelman
Φωτογραφία: Thomas E. Ackerman
Μοντάζ: John Refoua
Σκηνικά: Jeff Knipp
Κοστούμια: Mary Ann Bozek
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Balls of Fury
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Μπαλάκια της Οργής
Παραλειπόμενα
- Μέχρι και το 2006, ο Robert Ben Garant δεν είχε αναλάβει ποτέ σκηνοθετική δουλειά. Εντός του 2007, αυτή ήταν η δεύτερη ταινία του στις αίθουσες με τη σκηνοθετική του υπογραφή, και αμφότερες βγήκαν από διαφορετικά στούντιο.
- Ήταν η πρώτη φορά που ο Dan Fogler χρίζεται κεντρικός πρωταγωνιστής σε μια ταινία.
- Ο Thomas Lennon έγραψε τον ρόλο του Φενγκ, περιμένοντας να τον ερμηνεύσει ο ίδιος.
- Ταυτόχρονα με την ταινία κυκλοφόρησε και το βίντεο-γκέιμ της για Wii και Nintendo DS από την Black Lantern.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/12/2007
Θα έλεγε κανείς πως οι αμερικανικές εταιρίες κινηματογράφου έχουν μια λίστα με προτάσεις, από τα αθλήματα μέχρι τις εθνικές τους μειονότητες, και απλά συνδυάζουν τυχαία δύο-τρία από αυτά και κάνουν ταινία. Έτσι, στον τελευταίο συνδυασμό το πινγκ-πονγκ ενώθηκε με την Άπω Ανατολή και τις πολεμικές τέχνες, και ιδού το αποτέλεσμα…
Τα Μπαλάκια της Οργής -του Bruce Lee λογικά θα είναι, λόγω του δάνειου στον τίτλο…- είναι κάτι ανάμεσα σε αθλητικό Χαμό στη Τσάινα Τάουν και Mortal Combat στο κωμικό του. Ο πρωταγωνιστής μοιάζει με μεταλάς των 1980 (στις ΗΠΑ φαντάζει να σημαίνει απλά “καλό παιδί, αλλά αποτυχημένο”), ο δάσκαλος είναι ένας τυφλός Μιγιάκι από το Καράτε Κιντ, ο κακός είναι ένας κλισέ αδίστακτος παρανοϊκός και πάει λέγοντας… Μην περιμένετε να απολαύσετε, έστω, το δυναμικότατο άθλημα του πινγκ-πονγκ, αφού εδώ μας ενδιαφέρει να ενθουσιαστούν κάποια 15χρονα με λεφτά για χάλασμα. Και κακός, για άλλη μια φορά, είναι ο Christopher Walken, που αν συνεχίσει να συμμετέχει σε τέτοιες παραγωγές, θα πρέπει να παραδώσει πίσω στην Ακαδημία το Όσκαρ για τον Ελαφοκυνηγό.
Σαν περιπέτεια γενικά μοιάζει με κάποιες φτηνές παραγωγές του Jackie Chan, ενώ σαν κωμωδία μπορεί να σας κάνει απλά να βγάλετε δύο με τρία χαμόγελα. Μην περιμένετε να δείτε πινγκ-πονγκ και μην ψευδαισθίζεσθαι από την παρουσία του Walken, αφού δεν είναι η πρώτη χαζομαρούλα που συμμετέχει. Και βέβαια, μην ψάξετε το όνομα του σκηνοθέτη, γιατί στην καλύτερη θα το βρείτε στο σενάριο των Κατσαριδάκι για Πάντα και Κωδικός Πιπίλα! Βέβαια, πάντα υπάρχουν λεφτά για πέταμα και ίσως να σκεφτείτε να τα χαλάσετε σε κάποιο multiplex για χάρη της ταινίας. Δε θα σας χαλάσουμε τον χαβαλέ…
Βαθμολογία: