Bacurau
- Bacurau
- Nighthawk
- 2019
- Βραζιλία
- Πορτογαλικά, Αγγλικά
- Δραματικό Θρίλερ, Επιστημονικής Φαντασίας, Θρίλερ, Μυστηρίου, Πολιτική, Σινεφίλ
- 26 Αυγούστου 2021
«Μπακουράου» ονομάζουν στη Βραζιλία ένα είδος νυκτόβιου πτηνού που καμουφλάρεται. Είναι και το όνομα ενός ξεχασμένου από τον πολιτισμό χωριού στα βόρεια της χώρας, Ένας αδιόρατος κίνδυνος καραδοκεί κοντά στο φιλήσυχο χωριό: μια αδιόρατη απειλή που αρχίζει και παίρνει σαφέστερο σχήμα όταν η περιοχή σβήνεται από τους ηλεκτρονικούς χάρτες, το σήμα χάνεται από τα κινητά τηλέφωνα, εμφανίζονται παράξενοι επισκέπτες κι ένα drone που μοιάζει με ιπτάμενο δίσκο περιπολεί τους ουρανούς.
Σκηνοθεσία:
Juliano Dornelles
Kleber Mendonca Filho
Κύριοι Ρόλοι:
Sonia Braga … Domingas
Udo Kier … Michael
Barbara Colen … Teresa
Thomas Aquino … Pacote/Acacio
Silvero Pereira … Lunga
Luciana Souza … Isa
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kleber Mendonca Filho, Juliano Dornelles
Παραγωγή: Said Ben Said, Emilie Lesclaux, Michel Merkt
Μουσική: Mateus Alves, Tomaz Alves Souza
Φωτογραφία: Pedro Sotero
Μοντάζ: Eduardo Serrano
Σκηνικά: Thales Junqueira
Κοστούμια: Rita Azevedo
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bacurau
- Ελληνικός Τίτλος: Bacurau
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Nighthawk
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Τα Γεράκια της Νύχτας [φεστιβάλ]
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο επιτροπής.
Παραλειπόμενα
- Το Μπακουράου δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Το χωριό της ταινίας είναι το Μπάρα, του οποίου οι περισσότεροι από τους 80 κατοίκους του συμμετείχαν στην παραγωγή, είτε στο συνεργείο είτε ως κομπάρσοι. Έναν χρόνο μετά το πέρας των γυρισμάτων, οι δύο δημιουργοί οργάνωσαν εκεί προβολή της ταινίας, και εμφανίστηκαν 3.000 άνθρωποι.
- Ο Udo Kier έκλαψε για πρώτη φορά στη μακρά καριέρα του σε πρεμιέρα ταινίας του.
- Η ιδέα για το φιλμ ελλόχευε επί δέκα χρόνια.
- Ο Juliano Dornelles, που συνυπογράφει εδώ τη σκηνοθεσία, εργάζονταν με τον Kleber Mendonca Filho, αλλά ως σχεδιαστής παραγωγής.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 10/5/2020
Τρία χρόνια μετά το εξαιρετικά ενδιαφέρον ψυχογράφημα του «Aquarius», με νύξεις και για την πολιτική κατάσταση στη Βραζιλία, ο Kleber Mendonca Filho επιστρέφει, συνεργαζόμενος σκηνοθετικά και σεναριακά με τον Juliano Dornelles, σχεδιαστή παραγωγής του σε εκείνο το φιλμ, για να παραδώσει κάτι ακόμη πιο φιλόδοξο (όπως φανερώνεται και από την εναρκτήρια σκηνή με τη «λήψη» από το διάστημα) και sui-generis.
Τα «Γεράκια της Νύχτας» είναι ακόμη πιο πολιτικοποιημένα από την προηγούμενή του δουλειά, πλάθοντας ένα σύμπαν που θέτει προβληματισμούς για θέματα όπως η πολιτειακή διαφθορά, η παραστρατιωτική βία, η κουλτούρα της οπλοχρησίας, ο αμερικανικός επεμβατισμός και η συσσώρευση των πόρων στα χέρια μιας ισχυρής ολιγαρχίας. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται για ένα εξαιρετικά ιδιοσυγκρασιακό φιλμ, που συνδυάζει το σινεφίλ στοιχείο με την αισθητική μιας b-movie, πραγματοποιώντας αυτή τη μείξη με έναν απρόσμενα λειτουργικό και πρωτότυπο τρόπο. Οι Filho και Dornelles εμπλουτίζουν τη δημιουργία τους με μια ευρεία γκάμα επιρροών, που ξεκινάει από το σπαγγέτι γουέστερν (η κορύφωση είναι στημένη με «πυξίδα» ξεκάθαρα τον Leone) και τη δυστοπικότητα του «Μαντ Μαξ: Ο Εκδικητής της Νύχτας», και καταλήγει σε έναν μηδενισμό που θυμίζει αδερφούς Coen και την πληθωρική βία ενός Tarantino. Κι ενώ ένα τέτοιο ποτ-πουρί θα μπορούσε πολύ εύκολα να εκτροχιαστεί σε ένα χαώδες αποτέλεσμα, όλα είναι όχι μόνο ιδανικά ισορροπημένα, αλλά και δοσμένα με ένα προσωπικό δημιουργικό στίγμα, με ταυτότητα διακριτή από τις πολυάριθμες πηγές έμπνευσης που εντοπίζονται εδώ.
Το σενάριο επίτηδες δεν «κάνει λιανά» πλήρως τις συνθήκες στις οποίες διαδραματίζεται η πλοκή. Αφήνει τον θεατή να κάνει μόνος του τις συνδέσεις που δεν του προσφέρονται στο πιάτο, μεταδίδοντάς του ταυτόχρονα την πολυπλοκότητα και την αβεβαιότητα του μικρόκοσμου που απεικονίζεται στο πανί. Η δε κοινότητα του χωριού που βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας, αν και χαρακτηρίζεται από μια συλλογικότητα που έχει ιδιαίτερα ευγενείς πτυχές και σίγουρα βάλλεται έξωθεν από πλειάδα παραγόντων με μοχθηρούς σκοπούς, δεν παρουσιάζεται με μια σαχλή ενδεχομένως εξιδανίκευση: πρόκειται για ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τις σκοτεινές και βίαιες πλευρές της φύσης τους, και όταν έρχεται η στιγμή να εξαπολύσουν την αγριότητά τους, όσο κι αν έχουν το δίκιο με το μέρος τους, αναπόφευκτα ξεπηδούν κι ένστικτα φόβου. Αυτός ο στοχασμός επάνω στο διττό του ανθρώπινου ψυχισμού, που μπορεί να συμπεριλαμβάνει αλληλεγγύη και ανοικτιρμοσύνη, αγάπη και σαδισμό, είναι και που ανυψώνει τη νοηματική του φιλμ και του προσδίδει και μια υπαρξιακή διάσταση πέραν της πολιτικοκοινωνικής. Παράλληλα υπάρχει και μια ερμηνεία περί πολέμου των φύλων δεδομένων των ηγετικών φιγούρων των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, που βάζει ένα φεμινιστικό πρόσημο στη συλλογιστική που αναπτύσσεται εδώ, κάτι που υπήρχε σε έντονο βαθμό και στο «Aquarius».
Η παραισθησιογόνα ατμόσφαιρα που επικρατεί, όπως και η πλειάδα συμβολισμών (από το ντρον με μορφή ιπτάμενου δίσκου μέχρι το μουσείο του χωριού) συμβάλλουν στη δημιουργία ενός παραληρηματικού, παροξυσμικού κλίματος. Η άρνηση του δημιουργικού ντουέτου των Filho και Dornelles να υπακούσουν στους κανόνες ταμπελών και ειδών, οδηγεί σε κάτι που συναντάται όλο και πιο σπάνια με το πέρασμα των χρόνων, μια ταινία που είναι πραγματικά πρωτότυπη σε νοοτροπία, παρά τα δάνειά της. Το πνεύμα των «Γερακιών της Νύχτας» συμπυκνώνεται ιδανικά και στην καλύτερη ερμηνεία του φιλμ, αυτή του Udo Kier. Αποτελώντας μια φιγούρα που χαρακτηρίζεται από μια παράνοια χερτζογκικών μεγεθών και λειτουργώντας ως ένα εξαιρετικά απειλητικό αντίπαλο δέος στην ιδιόρρυθμα σοφή μητριάρχη της Sonia Braga, σίγουρα πρόκειται για έναν από τους πιο αξιομνημόνευτα απολαυστικούς «κακούς» των τελευταίων ετών που πέρασαν από τη μεγάλη οθόνη.
Και όταν η κινηματογραφική διαδρομή του πολύχρωμου πλήθους του Μπακουράου τελειώνει, με την υπόνοια μιας ζοφερής αβεβαιότητας για το μέλλον που έρχεται μετά από μια φαινομενικά οριστική επίλυση, δεν μπορεί κάποιος παρά να υποκλιθεί σε μία από τις πιο συναρπαστικές αλληγορίες που ξεπήδησαν από την παγκόσμια κινηματογραφία τα τελευταία χρόνια.
Βαθμολογία: