Κύματα Φωτιάς (1991)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Μπράιαν ΜακΚάφρι είδε μικρός τον πατέρα του να πεθαίνει μαχόμενος ως πυροσβέστης μια φωτιά. Χρόνια μετά, μπαίνει κι αυτός στο σώμα και τοποθετείται εκεί που είναι ήδη ο μεγάλος του αδελφός, ο Στίβεν. Μια σειρά από ύποπτες φωτιές θα απασχολήσει τους πυροσβέστες, τόσο αστυνομικά όσο και επί της δράσης που μπορεί ανά πάσα στιγμή να φέρει ακόμα και τον θάνατο.

Σκηνοθεσία:

Ron Howard

Κύριοι Ρόλοι:

Kurt Russell … Stephen ‘Bull΄McCaffrey/Dennis McCaffrey

William Baldwin … Brian McCaffrey

Robert De Niro … Donald ‘Shadow’ Rimgale

Donald Sutherland … Ronald Bartel

Jennifer Jason Leigh … Jennifer Vaitkus

Scott Glenn … John ‘Axe’ Adcox

Rebecca De Mornay … Helen McCaffrey

Jason Gedrick … Tim Krizminski

J.T. Walsh … Marty Swayzak

Jack McGee … Otis Schmidt

Clint Howard … Ricco

Irma P. Hall … νοσοκόμα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gregory Widen

Παραγωγή: Pen Densham, Richard Barton Lewis, John Watson

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: Mikael Salomon

Μοντάζ: Daniel P. Hanley, Mike Hill

Σκηνικά: Albert Brenner

Κοστούμια: Jodie Lynn Tillen

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Backdraft
Ελληνικός Τίτλος: Κύματα Φωτιάς

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύματα Φωτιάς 2 (2019)

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ ήχου, ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ.
Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.

Παραλειπόμενα

Ο σεναριογράφος Gregory Widen (δημιουργός και του Χαϊλάντερ) υπήρξε πυροσβέστης επί τρία έτη, και βάσισε το στόρι του πάνω στον θάνατο από “κύμα φωτιάς” ενός φίλου του.
Όλο το κεντρικό καστ πέρασε από σύντομη εκπαίδευση στην ακαδημία πυροσβεστών του Σικάγο, ενώ ακολούθησαν στην ίδια πόλη αποστολές αληθινών πυροσβεστών. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι Kurt Russell, Kevin Casey, Scott Glenn και William Baldwin έκαναν πολλές από τις επικίνδυνες σκηνές δίχως τη χρήση κασκαντέρ (στα κρέντιτ αναγράφονται και ως κασκαντέρ).
Ο Kurt Russell έμαθε για την ταινία από τον Tom Cruise, την εποχή που ο τελευταίος προσπαθούσε να βάλει τον Russell στο καστ του Μέρες Κεραυνού.
Για τον ρόλο του Μπράιαν είχαν περάσει από οντισιόν οι: Robert Downey Jr., Brad Pitt και Keanu Reeves. Αυτοί που δεν δοκιμάστηκαν επειδή απλά τον απέρριψαν, ήταν οι: Tom Cruise, Johnny Depp, Matt Dillon και Val Kilmer.
Ο επιθεωρητής Don Rimgale (που ερμηνεύει ο Robert De Niro) ήταν αληθινό πρόσωπο, και στην ταινία έχει ένα μικρό πέρασμα (ακολούθως θα εμφανιστεί και σε άλλες ταινίες).
Επαγγελματίες πυροσβέστες είχαν επισημάνει ότι το εφέ των “κυμάτων φωτιάς” επί της ταινίας διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από την πραγματικότητα, με κύριο σημείο διαφοράς ότι κανονικά δεν έχεις σχεδόν καμία οπτική επαφή με τον χώρο λόγω του καπνού. Επίσης, αποκαλέστηκε ως αντιεπιστημονική η ντετεκτιβική λογική του φιλμ περί “ζωντανής φωτιάς”.
Η ταινία άρεσε στο κοινό, και πέτυχε εισπράξεις 152,4 εκατομμυρίων δολαρίων, έναντι ενός μπάτζετ των 40.
Από το 1992 έως το 2010, η ταινία είχε τη δική της θεματική ατραξιόν στα Universal Studios Hollywood.
Στην επετειακή έκδοση του Blu-ray το 2011 συμπεριλαμβάνονται στα εξτρά 43 λεπτά κομμένου υλικού.
Το 2019 κυκλοφόρησε ένα μακρινό σίκουελ, αλλά κατέληξε στην αγορά της μικρής οθόνης. Σε αυτό επανεμφανίζονται στους ρόλους τους οι William Baldwin και Donald Sutherland.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Bruce Hornsby έγραψε κι ερμήνευσε με το συγκρότημα του, τους Bruce Hornsby & The Range, το Set Me In Motion.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/8/2023

Ενώ κυρίως με το Σχέσεις Στοργής ο Ron Howard είχε ήδη αποδείξει πως γνωρίζει να χειρίζεται χαρακτήρες, τα «κύματα φωτιάς» τον παρασέρνουν στην κοινοτυπία. Είναι οι σκηνές δράσης που γραπώνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με τον συμπαθέστατο πάντα δημιουργό να παρασύρεται μαζί τους.

Εύκολα κάποιος θα προσμετρούσε θετικά το μελόδραμα των δύο αδελφών που εκτυλίσσεται παράλληλα με τα «διαλείμματα» δράσης. Ξεγυμνώνοντας όμως το φιλμ από αυτά, είναι φανερό πως επιλέγονται κώδικες παλιού χολιγουντιανού θεάματος που δεν είναι μόνο ξεπερασμένοι, αλλά δεν είναι καν από αυτούς που έγραψαν ιστορία. Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό στο ότι για να λειτουργήσουν, το σενάριο επενδύει σε ένα σωρό συμπτώσεις που διευκολύνουν το δέσιμο τους με το στόρι.

Ο Howard πέρα από αυτό είχε και την έξυπνη ιδέα να παρεισφρήσει ένα τύπου μυστήριο, ώστε να απλώσει έναν αριθμό ηρώων στο κινηματογραφικό του πεδίο, πετυχαίνοντας μια οπτική μίνι έπους. Εάν πράγματι ανήγαγε τον ρόλο του Robert De Niro και τον Donald Sutherland σε πρωταγωνιστικούς, το φιλμ θα απογειώνονταν. Ειδικά όμως η τελευταία σκηνή του Sutherland (που μας αποκαλύπτει πως ο Gregory Widen είχε διαβάσει τη… Σιωπή των Αμνών) μένει έκθετη μπροστά σε ένα επί του συνόλου σενάριο που μας ταλαιπώρησε με μια οικογενειακή τραγωδία λαϊκής κατανάλωσης, που είναι πλέον μαθηματικά βέβαιο πως θα αναζητήσει στον θάνατο ενός εκ των ηρώων το φινάλε της. Ως τότε βέβαια ξέχασε ότι μια ταινία μυστηρίου χάνει όλους της τους πόντους όταν μαντεύεις τον ένοχο μόνο και μόνο μελετώντας τα μέλη του καστ με την εις άτοπον απαγωγή. Ακόμα και το αστραπιαίο ρομάντζο ξεκινάει και ολοκληρώνεται μέσα σε δύο τρία στιγμιότυπα, απλά για να ακολουθηθεί η παμπάλαια συνταγή στην ολότητα της.

Η ταινία όμως δεν έχει «καεί» τελείως με όλα αυτά, κι αυτό επειδή ο Howard έχει στα χέρια του εκείνα τα οπτικά και ηχητικά εφέ που απογειώνουν ένα στόρι από μόνα τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία αγαπήθηκε από το κοινό, μια και η ένταση αυτών των σκηνών -πρωτοποριακή για τότε- κάνει και το βαρετό αρεστό. Δεν είμαστε μάλιστα πολύ μακριά από όσα θα ισχύσουν και στο Τουίστερ λίγα χρόνια αργότερα. Το πακέτο λοιπόν δένει ως πακέτο, και έχουμε ένα σινεμά που έχει κατώτερο όριο το «ενδιαφέρον» και θα έπρεπε να ήταν απών από τα γυρίσματα ένας Ron Howard για να ξεπέσει παρακάτω.

Βαθμολογία: