Όταν η σοβαρά άρρωστη έφηβος Μίλα ερωτεύεται τρελά τον έμπορο ναρκωτικών Μόoυζες, ο χειρότερος εφιάλτης των γονιών της γίνεται πραγματικότητα. Όμως, καθώς η πρώτη επαφή της Μίλα με τον αναπάντεχο έρωτα της φέρνει μια νέα λαχτάρα για ζωή, κάθε συμβατική ηθική στον περίγυρό της κατεδαφίζεται.
Σκηνοθεσία:
Shannon Murphy
Κύριοι Ρόλοι:
Eliza Scanlen … Milla Finlay
Toby Wallace … Moses
Ben Mendelsohn … Henry Finlay
Essie Davis … Anna Finlay
Andrea Demetriades … Jenny
Emily Barclay … Toby
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rita Kalnejais
Παραγωγή: Alex White
Μουσική: Amanda Brown
Φωτογραφία: Andrew Commis
Μοντάζ: Stephen Evans
Σκηνικά: Sherree Phillips
Κοστούμια: Amelia Gebler
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Babyteeth
- Ελληνικός Τίτλος: Babyteeth
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Παιδικά Δόντια [φεστιβάλ]
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Babyteeth της Shannon Murphy.
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο νέου ηθοποιού (Toby Wallace).
- Βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Toby Wallace), πρώτου γυναικείου ρόλου (Eliza Scanlen), δεύτερου αντρικού ρόλου (Ben Mendelsohn), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Essie Davis), σεναρίου, μουσικής και κάστινγκ στα εθνικά βραβεία της Αυστραλίας. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες.
Παραλειπόμενα
- Πρωτόλεια ταινία μεγάλου μήκους για τη Shannon Murphy, κι ενώ ενεργοποιείται στις μικρού μήκους από το 2013.
- Ντεμπούτο για την Eliza Scanlen, πριν πάρει άμεσα ρόλο και στις Μικρές Κυρίες.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 8/6/2020
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Σάνον Μέρφι κινείται στις ράγες ενός είδους που έχει προ πολλού εξερευνηθεί τόσο από τον mainstream όσο και από τον indie κινηματογράφο. Αυτό που θα μπορούσε όμως να είναι ένα ακόμα terminal-romance έργο, όπως τόσα και τόσα άλλα, στα χέρια της αυστραλής δημιουργού έγινε ένα χειμαρρώδες φιλμ που ρέει με έναν ολότελα δικό του τρόπο, επειδή ακριβώς εμπιστεύεται τον συναισθηματικό του κόσμο. Με τη διάρκεια του να κινείται σε απροσδόκητα μεγάλα επίπεδα για το είδος -117 λεπτά- και το πρώτο του μέρος να αποτελεί μια ανισομερώς κατακερματισμένη εικόνα των ανθρώπων που περιβάλλουν τη Μίλα, το «Babyteeth» σταδιακά αναπτύσσεται σαν ένα θραυσματικό αποτύπωμα των σκέψεων της έφηβης ασθενούς, ένας χείμαρρος που έρχεται να βρει τη σπαρακτική ησυχία του μέσα στις ψυχές των θεατών.
Αφημένη σε μονοπάτια εναλλακτικής αφήγησης, απαλλαγμένης από κορώνες και μεγαλοστομίες για τη ζωή, η ταινία της Μέρφι τοποθετείται στο κέντρο ενός προαναγγελθέντος θρήνου και εισάγει τον θεατή στον κόσμο ενός κοριτσιού που επιθυμεί διακαώς να πάψουν να του φέρονται σαν να ψυχορραγεί. Προβάλλοντας ως αποκορύφωμα της έντασης μία κομβική σκηνή εορτασμού γενεθλίων, στην οποία η «μελλοθάνατη» χαρίζει άφεση αμαρτιών στους ζώντες και όσα της έκαναν ανατρέποντας το χριστιανικό πρόταγμα, είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο το φιλμ μοιάζει να παραμένει λυρικό μα όχι μελοδραματικό.
Στο «Βabyteeth», ο θεατής δεν συναντά ένα ελεγειακό ρέκβιεμ, ένα κατευόδιο σε μια πρόωρα χαμένη ψυχή ή το σπαραξικάρδιο αποτύπωμα ενός αναξιοπαθούντος κοριτσιού. Πρόκειται για ένα εφηβικό love-story που έρχεται για να δώσει ζωή πριν ο χρόνος την αφαιρέσει βίαια. Μια περιπέτεια εκτός της πεπατημένης οδού, μια νεανική τρέλα, μια απόδειξη ότι η ζωή, όσο ακόμα υπάρχει και όσο και αν παιδεύει, μπορεί να κρύβει κάτι που δεν φαίνεται με την πρώτη ζοφερή ματιά. Μια ταινία για έναν επικείμενο θάνατο που δεν αναζητά το μακάβριο, αλλά τη θέρμη που εκλύεται από μια στοργική αγκαλιά αγάπης και συγχώρεσης. Με τους όρους του είδους, περισσότερο σαν το «Me and Earl and the Dying Girl» παρά σαν το «The Fault in our Stars».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
