Έτος 2152. Ο Τζέικ Σάλι, ένας πρώην πεζοναύτης, είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό που ήθελε πάντα είναι να βρει κάτι για το οποίο να αξίζει να αγωνιστεί, και το βρίσκει σε ένα μέρος που δεν μπορούσε να φανταστεί: σε έναν μακρινό κόσμο. Ο Τζέικ έχει στρατολογηθεί για μια αποστολή στον πλανήτη Πανδώρα, ο οποίος έχει τραβήξει το ενδιαφέρον εταιρειών ανά τον κόσμο, λόγω της εκμετάλλευσης ενός ορυκτού που αξίζει 20 εκατομμύρια δολάρια το κιλό στη Γη. Όμως, ο πλανήτης έχει ιθαγενείς, οι οποίοι δεν είναι συνεργάσιμοι.

Σκηνοθεσία:

James Cameron

Κύριοι Ρόλοι:

Sam Worthington … Jake Sully

Zoe Saldana … Neytiri

Stephen Lang … αντισυνταγματάρχης Miles Quaritch

Sigourney Weaver … Δρ Grace Augustine

Michelle Rodriguez … Trudy Chacon

Giovanni Ribisi … Parker Selfridge

Joel David Moore … Norm Spellman

CCH Pounder … Mo’at

Wes Studi … Eytukan

Laz Alonso … Tsu’tey

Dileep Rao … Δρ Max Patel

Matt Gerald … δεκανέας Lyle Wainfleet

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: James Cameron

Παραγωγή: James Cameron, Jon Landau

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Mauro Fiore

Μοντάζ: James Cameron, John Refoua, Stephen E. Rivkin

Σκηνικά: Rick Carter, Martin Laing, Robert Stromberg

Κοστούμια: Mayes C. Rubeo, Deborah Lynn Scott

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Avatar
  • Ελληνικός Τίτλος: Avatar
  • Εναλλακτικός Τίτλος: James Cameron’s Avatar
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Άβαταρ

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ φωτογραφίας και ειδικών εφέ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, μουσική, μοντάζ, σκηνικά, ήχο και ηχητικά εφέ.
  • Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και σκηνοθεσίας. Υποψήφιο για μουσική και τραγούδι (I See You).
  • Βραβείο Bafta σκηνικών και ειδικών εφέ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, μουσική, φωτογραφία, μοντάζ και ήχο.
  • Ειδικό βραβείο τρισδιάστατης τεχνολογίας στο φεστιβάλ Βενετίας.

Παραλειπόμενα

  • Η πρώτη ταινία μυθοπλασίας του James Cameron, έντεκα χρόνια μετά τον Τιτανικό.
  • Ανακοινώθηκε στις 14 Ιουνίου του 2005, με τον προσωρινό τίτλο Project 880.
  • Ο Cameron ήθελε αυτή η ταινία να γυριστεί αμέσως μετά τον Τιτανικό (τη σχεδίαζε από το 1994, έχοντας έτοιμες 80 σελίδες σημειώσεων) και να βρει διανομή μέσα στο 1999. Όμως, ακόμα κι αν η υπερατλαντική του ταινία διέλυσε τα ταμεία, δεν μπορούσε να βρει τα 400 εκατομμύρια δολάρια για να τη γυρίσει. Μαζί με τα ταμεία ήθελε να διαλύσει και κάθε ρεκόρ μπάτζετ ταινίας. Με τα χρόνια, που τα ψηφιακά εφέ εξελίχτηκαν και έγιναν φτηνότερα από τα παραδοσιακά, το τελικό μπάτζετ άγγιξε -μόλις (…)- τα 237 εκατομμύρια δολάρια. Κάποιες μη επίσημες εκτιμήσεις ανεβάζουν αυτό το ποσό στα 310, συν 150 για την προώθηση.
  • Η ταινία είναι 40% ζωντανή δράση και 60% φωτο-ρεαλιστικά CGI (εφέ). Υπεύθυνη για τα τελευταία ήταν η Weta Digital. Επιπλέον, η motion-capture τεχνολογία ήταν η πλέον πρωτοποριακή, ενώ χρειάστηκε 14 μήνες για να είναι έτοιμη.
  • Το 2006 ο Cameron εισέπραξε το όχι της Fox, με την οποία συνεργάζονταν (λόγω του κόστους), για τη διανομή της ταινίας, και στράφηκε στα Walt Disney Studios. Όταν όμως αυτά δέχτηκαν να αναλάβουν, η Fox αντεπιτέθηκε και άσκησε το δικαίωμα της πάνω στην παραγωγή, αφού ενδιάμεσα η Ingenious Media υπέγραψε ότι θα καλύψει σχεδόν το μισό από το κόστος του μπάτζετ.
  • Ο σκηνοθέτης δεν αναζητούσε μεγάλο όνομα ως πρωταγωνιστή, ώστε να συγκρατήσει λίγο το μπάτζετ. Η τελική επιλογή του Worthington (σε μια παγκόσμια αναζήτηση για υποσχόμενους ηθοποιούς) έγινε με βάση ότι δεν είχε κάνει ακόμα κάποιο μπλοκμπάστερ, μοιάζοντας έτσι “αληθινός”, κι ενώ ο αυστραλός ηθοποιός χρειάστηκε να περάσει δύο φορές από οντισιόν. Πρώτα όμως είχε κάνει προσφορά στον Matt Damon με αντίτιμο το 10% επί των κερδών, κάτι που ο Damon αρνήθηκε λόγω των υποχρεώσεων του ως Jason Bourne.
  • Ο Cameron πήρε τους ηθοποιούς και το συνεργείο στη Χαβάη, όπου κοιμήθηκαν σε καταυλισμούς (με φωτιές, τρώγοντας ψάρια κτλ) και περιπλανήθηκαν στα δάση με απώτερο σκοπό να κατανοήσουν πλήρως το πώς θα ήταν η ζωή στη ζούγκλα της Πανδώρας. Γυρίσματα, εκτός από τη Χαβάη, έγιναν και σε Καλιφόρνια, Ιλινόις και Νέα Ζηλανδία.
  • Τους τόπους γυρισμάτων επισκέφτηκαν οι Steven Spielberg, Peter Jackson και George Lucas, ώστε να δουν από κοντά τη νέα τεχνολογία που χρησιμοποιούσε ο Cameron.
  • Λόγω των πεποιθήσεων του σκηνοθέτη περί κλιματικής αλλαγής, μονάχα βίγκαν φαγητό διατίθονταν στα πλατό.
  • Η Coca-Cola Company συνεργάστηκε με τη Fox στην προώθηση, με επίκεντρο της καμπάνιας τον ιστότοπο AVTR.com.
  • Η Harper Entertainment κυκλοφόρησε το Avatar: A Confidential Report on the Biological and Social History of Pandora, ένα βιβλίο 224ων σελίδων που εξυπηρετούσε ως οδηγός ξενάγησης στον πλανήτη Πανδώρα.
  • Το βίντεο-γκέιμ της ταινίας ονομάζονταν James Cameron’s Avatar: The Game, και κυκλοφόρησε σχεδόν για όλες τις υπάρχουσες κονσόλες.
  • Η Mattel Toys ανέλαβε τη σειρά φιγούρων των ηρώων της ταινίας, με 6 από αυτές να συνοδεύουν τα McDonald’s Happy Meals.
  • Με εισπράξεις που έφτασαν στα 2,847 δισεκατομμύρια δολάρια, η ταινία έγινε η εμπορικότερη όλων των εποχών. Το 2019 προσπεράστηκε από το Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη, αλλά ακολούθησε μια επανέκδοση στην Κίνα που αρκούσε για να τη θέσει ξανά στην κορυφή.
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη, και μάλιστα σε πολλές εκδοχές: RealD 3D, Dolby 3D, XpanD 3D και IMAX 3D.
  • To 2010, κυκλοφόρησε παγκοσμίως η special edition εκδοχή που διαρκεί 171 λεπτά. Υπάρχει και μία στα 178 (ως extended cut) που βγήκε για το Home Cinema.
  • Η επιτυχία της ταινίας ήταν ικανή για να δώσει τη μεγάλη ώθηση που χρειάζονταν οι 3D τηλεοράσεις, με πολλές εταιρίες να σπεύδουν να συνδυάσουν την έξοδο του Avatar στη μικρή οθόνη με κάποιο νέο τους μοντέλο.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το μόνο τραγούδι που ακούγεται στο φιλμ είναι το αυθεντικό I See You, σε μουσική James Horner και Simon Franglen, κι ερμηνεία από τη βρετανή Leona Lewis. Ακούγεται στους τίτλους τέλους.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 15/12/2009

Τέτοιο θέαμα που ταυτόχρονα σέβεται κάθε θεατή, βγαίνει κάθε δέκα χρόνια. Παιδί των ειδικών εφέ ο Cameron, και ήταν φυσιολογικό να βρει τη νιρβάνα του τώρα που αυτά εξελίχτηκαν τόσο. Πλάθει ένα ολοκαίνουργιο σύμπαν εικόνων, δανείζεται κλασικές φιγούρες από σινεμά και ιστορία, και βομβαρδίζει με υψηλά νοήματα, που επ’ ουδενί δεν θα ονόμαζα αφελή. Με ευστροφία, μιλάει για ρατσισμό, για οικολογία, για υπεράσπιση χωμάτων (έμμεση αναφορά στις αμερικανικές επεμβάσεις) και ανθρωπισμό, θάρρος και αγάπη. Χωρίς να προκαλεί ποτέ σε θέματα βίας, ώστε να κερδίσει και τον τελευταίο θεατή κάθε ηλικίας, έχει ήδη ανακηρυχτεί ο νικητής της χρονιάς. Μένει μονάχα να το επιβεβαιώσουν τα νούμερα και τα αγαλματάκια…

Αρχικά, νομίζεις ότι θα δεις ένα νέο “Άλιεν, η Επιστροφή”. Σύντομα, όμως, περνάμε σε έναν νέο πλανήτη Εντόρ (“Η Επιστροφή των Τζεντάι”), που η παραμικρή του λεπτομέρεια συνιστά ευρεσιτεχνία σκέψης. Και μπαίνουμε στο “Χορεύοντας με τους Λύκους” (Ποκαχόντας, αν προτιμάτε) και οι Ινδιάνοι έχουν μεταμορφωθεί σε υπέροχες εξωγήινες μορφές, με τις οποίες μπορείς να προσομοιωθείς συναισθηματικά. Και μετά από μια παντελή έλλειψη «κοιλιάς» (παρά την τεράστια διάρκεια), φτάνουμε στο επικό φινάλε, συγκρίσιμο με αυτό του τρίτου “Άρχοντα” και των παλιών “Πολέμων των Άστρων”. Σας ζάλισα με τις πολλές αναφορές; Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι το “Avatar” παίζει με αυτές συνεχώς, κι όμως είναι κάτι καινό. Με ελάχιστες σεναριακές ευκολίες κερδίζει με διαφορά ουράς, και κλείνει μια δεκαετία τεχνολογικών θαυμάτων με τον καλύτερο τρόπο.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 21/12/2009

Σίγουρα πολλοί από σας είχατε ακούσει τόσα πολλά για το Avatar, πριν καν αρχίσει να προβάλλεται στις σκοτεινές αίθουσες, ώστε είχατε ήδη σχηματίσει άποψη για την ταινία. Δεν σας κρύβω πως ανάμεσα σε εσάς βρίσκομαι κι εγώ. Ανεξάρτητα με το αν η ταινία θα φανεί αντάξια, ανώτερη ή κατώτερη των προσδοκιών σας, το Avatar είναι κινηματογράφος, είναι τέχνη. Είναι μεν υπερθέαμα, αλλά είναι ένα αμιγώς κινηματογραφικό υπερθέαμα, δεν είναι μια βόλτα στο λούνα παρκ, αλλά μια ταινία-γεγονός που κατά πάσα πιθανότητα θα σημαδέψει μια γενιά. Το Avatar δεν απευθύνεται μόνο στα δεκαπεντάχρονα που θα ενθουσιαστούν από το 3D, αλλά σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και εντέλει σε κάθε άνθρωπο που αγαπάει τον κινηματογράφο για αυτό που είναι: τέχνη. Και η τέχνη θέλει θάρρος και από αυτό διαθέτει άφθονο ο James Cameron, αφού δεν διστάζει μέσα από ένα μλοκμπάστερ να θίξει θέματα που απασχολούν κάθε σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο, όπως η οικολογία, ο ρατσισμός και οι διαφυλετικές διαφορές. Μόνο και μόνο γι’ αυτή του την τόλμη και για το γεγονός ότι δεν βασίστηκε στη λογική της αρπαχτής και του εύκολου εντυπωσιασμού, δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στον James Cameron.

To Avatar, βέβαια, έχει και τα ελαττώματα του κι όχι δεν είναι η διάρκεια του, που πολλούς μπορεί να κουράσει, εξάλλου το είχε εξαρχής δηλώσει πώς θα είναι μπλοκμπάστερ. Αυτό, λοιπόν, που δεν καταφέρνει πουθενά είναι να αποφύγει τα κλισέ, και τα παραμύθια έχουν κλισέ, κλισέ όμως που σε μαγεύουν και σίγουρα δεν σε ενοχλούν. Το Avatar ποτέ όμως δεν διεκδίκησε τον τίτλο, ούτε και την ουσία του παραμυθιού, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να σε κάνει να αποδεχτείς τα κλισέ του σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Στο παραμύθι τα αποζητάς, στην τέχνη σε ενοχλούν και σε κουράζουν…

Συμπερασματικά, το Avatar είναι μια ταινία που σέβεται όχι μόνο τον εαυτό της αλλά και το κάθε είδους κοινό, από τους αυστηρούς σινεφίλ μέχρι τους κάθε ηλικίας λάτρεις όλων των μπλοκμπάστερ. Πάνω απ’ όλα, είναι μια ταινία σταθμός για μια ολόκληρη γενιά, ένα μπλοκμπάστερ απ’ αυτά που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε και ίσως να θαυμάσουμε στον κινηματογράφο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

24 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *