
Ο 32χρονος Γιουσούφ αποφυλακίζεται για λόγους υγείας μετά από 10 χρόνια εγκλεισμού, κι επιστρέφει στο χωριό του, όπου τον υποδέχεται η ηλικιωμένη και άρρωστη μητέρα του. Ο πατέρας του έχει πεθάνει και η αδερφή του παντρεύτηκε και μετακόμισε σε άλλη πόλη. Μοναδική του παρέα στο χωριό, ο παιδικός του φίλος Μικάιλ, ενώ σύντομα θα βρει την αγάπη στο πρόσωπο μιας όμορφης γεωργιανής πόρνης.
Σκηνοθεσία:
Ozcan Alper
Κύριοι Ρόλοι:
Onur Saylak … Yusuf
Megi Kobaladze … Eka
Serkan Keskin … Mikail
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ozcan Alper
Παραγωγή: Serkan Acar, Kadir Sozen
Μουσική: Yuri Ryadchenko
Φωτογραφία: Feza Caldiran
Μοντάζ: Thomas Balkenhol
Σκηνικά: Canan Cayir
Κοστούμια: Yasemin Taskin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sonbahar
- Ελληνικός Τίτλος: Φθινόπωρο
- Διεθνής Τίτλος: Autumn
Κύριες Διακρίσεις
- Καλύτερη ταινία στο φεστιβάλ της Άγκυρας.
- Υποψήφιο για ευρωπαϊκή ανακάλυψη στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Παραλειπόμενα
- Αυτό είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους για τον Ozcan Alper.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 1/10/2012
Το Φθινόπωρο είναι από εκείνες τις ταινίες που ο ανθρώπινος νους αρνείται επίμονα να συλλάβει. Αυτό το αριστουργηματικό φιλμ είναι ένα ασύλληπτο κινηματογραφικό θαύμα. Ένα οδοιπορικό ενός ανθρώπου που διαισθάνεται ότι ο θάνατος πλησιάζει, ένα μελαγχολικό ταξίδι προς την αυτογνωσία, την αυτοκάθαρση και τον επαναπροσδιορισμό των πράξεων που τον έφεραν κοντά στην παρούσα τραγική πραγματικότητα.
Στο ονειρικό αυτό οδοιπορικό του, ο Yusuf συναντάει ανθρώπους που ονειρεύονται, αδυνατώντας να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους, εγκλωβισμένοι σε μια ασφυκτική πραγματικότητα από την οποία φοβούνται να αποδράσουν. Ο Yusuf έρχεται σε επαφή με το ανεξερεύνητο είναι του, συγκρούεται και θέτει ερωτήματα, ψάχνοντας να βρει μία απάντηση, ικανή να τον οδηγήσει στην πολυπόθητη λύτρωση.
Ο Ozcan Alper χτίζει δεξιοτεχνικά ένα υπερβολικά βαρύ, ασυνήθιστα μελαγχολικό και πένθιμο κλίμα, εξελίσσοντας το συναίσθημα με ένα τρόπο που ποτέ δεν έχουμε συναντήσει στο σινεμά, για να απογειώσει το συγκλονιστικό αυτό μοιρολόι, αφιερωμένο σε μια βασανισμένη ψυχή και να επισημάνει τη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ταινία αυτή φαίνεται πένθιμη, όμως στο βάθος είναι ταυτόχρονα και ελπιδοφόρα. Γιατί μιλάει για την αγάπη, τον έρωτα και την ικανότητά του να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της μοναξιάς. Ίσως είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να σωθεί η ανθρώπινη οντότητα από την ασύλληπτη δύναμη που ασκεί επάνω της ο χρόνος, είναι μία φωνή που τρυπάει συνεχώς τα αφτιά λέγοντας ότι δεν πρέπει να πάψουμε να κάνουμε όνειρα και να παλεύουμε καθημερινά γι` αυτά.
Η ταινία αυτή ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου, ελπίδας και απελπισίας, ονείρου και πραγματικότητας για να τεκμηριώσει με τα πιο ισχυρά επιχειρήματα αυτό που στο τέλος θα επισημάνει ο σκηνοθέτης: «Αυτή η ταινία είναι αφιερωμένη στα όμορφα παιδιά των ανυπόμονων καιρών που ακόμα αναζητούν όνειρα». Το Φθινόπωρο είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που αγαπούν το σινεμά και θέλουν να το βιώνουν με όλες τους τις αισθήσεις.
Βαθμολογία: