Austin Powers: Ο Κατάσκοπος που με Κουτούπωσε
- Austin Powers: The Spy Who Shagged Me
- 1999
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γερμανικά
- Επιστημονικής Φαντασίας, Κατασκοπική, Κωμωδία, Παρωδία, Περιπέτεια
- 03 Σεπτεμβρίου 1999
Ο διάσημος, σέξι άσος της βρετανικής κατασκοπείας, Όστιν Πάουερς, αναλαμβάνει άλλη μία επικίνδυνη αποστολή: να παγιδεύσει τον μεγάλο εχθρό της ανθρωπότητας Δρ Ίβιλ. Εκείνος, πάλι, για να αποδυναμώσει τον αιώνιο αντίπαλο του, κλέβει το «μότζο», την ξεχωριστή δύναμη που κάνει τον Όστιν ακαταμάχητο στις γυναίκες, αλλά και αήττητο από τους εχθρούς του. Η πανέμορφη κατάσκοπος Φελίσιτι Σάγκγουελ σπεύδει να βοηθήσει τον Όστιν να πάρει πίσω το μότζο του, έχοντας όμως μόνο ένα πράγμα στο μυαλό της: πώς να καταφέρει να κουτουπώσει τον σέξι συνάδελφό της.
Σκηνοθεσία:
Jay Roach
Κύριοι Ρόλοι:
Mike Myers … Austin Powers/Dr. Evil/Fat Bastard
Heather Graham … Felicity Shagwell
Michael York … Basil Exposition
Robert Wagner … Number 2
Rob Lowe … Number 2 (νεαρός)
Mindy Sterling … Frau Farbissina
Seth Green … Scott Evil
Verne Troyer … Mini-Me
Elizabeth Hurley … Vanessa Kensington
Gia Carides … Robin Swallows
Will Ferrell … Mustafa
Jeff Garlin … Cyclops
Charles Napier … στρατηγός Hawk
Fred Willard … διοικητής Gilmour
Kristen Johnston … Ivana Humpalot
Clint Howard … Johnson Ritter
Tim Robbins … ο πρόεδρος
Fred Willard … διοικητής αποστολής
Kevin Durand … δολοφόνος
David Koechner … πιλότος
Jennifer Coolidge … γυναίκα στο γήπεδο
Burt Bacharach … Burt Bacharach
Elvis Costello … Elvis Costello
Woody Harrelson … Woody Harrelson
Willie Nelson … Willie Nelson
Rebecca Romijn … Rebecca Romijn
Jerry Springer … Jerry Springer
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mike Myers, Michael McCullers
Παραγωγή: John S. Lyons, Eric McLeod, Demi Moore, Mike Myers, Jennifer Todd, Suzanne Todd
Μουσική: George S. Clinton
Φωτογραφία: Ueli Steiger
Μοντάζ: Debra Neil-Fisher, Jon Poll
Σκηνικά: Rusty Smith
Κοστούμια: Deena Appel
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Austin Powers: The Spy Who Shagged Me
- Ελληνικός Τίτλος: Austin Powers: Ο Κατάσκοπος που με Κουτούπωσε
- Εναλλακτικός Τίτλος: Austin Powers 2: The Spy Who Shagged Me
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Austin Powers: Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από… Τρίο (1997)
- Austin Powers: Το Χρυσό Εργαλείο (2002)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Austin Powers: Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από… Τρίο του Mike Myers.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μακιγιάζ.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Beautiful Stranger).
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο είχε τίτλο Austin Powers 2: The Wrath of Khan, αλλά προέκυψε νομικό ζήτημα. Επόμενη επιλογή ήταν το Austinpussy (πάλι από τη σειρά 007, όπως και ο τελικός), αλλά δεν εξασφαλίζονταν με τίποτα το PG-13 με έναν τέτοιο τίτλο. Θα χρησιμοποιηθεί όμως ως “ταινία μέσα στην ταινία” στο τρίτο μέρος.
- Η Catherine Zeta-Jones ήταν στα υπόψιν για τη Φελίσιτι.
- Η λέξη “shag” του τίτλου προκάλεσε πρόβλημα λογοκρισίας. Βγήκαν αφίσες που έγραφαν απλά Austin Powers 2, ενώ άλλες είχαν αστεράκι πάνω στην επίμαχη λέξη. Σύμφωνα όμως με βρετανικό λεξικό, το φιλμ βοήθησε να “απαλύνει” η λέξη και να χρησιμοποιείται πλέον απενοχοποιημένα.
- Ο Rob Lowe “προπονούσε” τη μίμηση του Robert Wagner αρκετά χρόνια πριν την ταινία, μια κι έβγαινε με μία του κόρη.
- Πολύ ψηλά οι εισπράξεις, με 312 εκατομμύρια δολάρια κέρδη έναντι προϋπολογισμού των 33ών. Μέσα στο πρώτο σαββατοκύριακο που βγήκε, είχε ήδη καλύψει τα κέρδη της πρώτης ταινίας.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Madonna έκανε επιτυχία με το Beautiful Stranger, κερδίζοντας και Grammy. Σε αυτό το σάουντρακ, που έγινε πλατινένιο, ακούγεται και για πρώτη φορά η διασκευή του American Woman από τον Lenny Kravitz, ενώ την τριάδα των σινγκλ ολοκληρώνει το Word Up! με τη Melanie B.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/11/2020
Όταν μια κωμωδία έχει πλάκα από την αρχή ως το φινάλε χωρίς ενδιάμεσες διακοπές, δεν μπορείς να την κατατάξεις ούτε ως μέτρια. Ακόμα κι αν πολλά από τα αστεία της είναι καμωμένα έτσι ώστε να μένουν έκθετα επί του συνόλου, μια και δεν ήταν και τόσο εύκολο να γράψεις τόσα πετυχημένα γκαγκ που να χωράνε σε ένα οπλοπολυβόλο χιούμορ που βαράει επί μιάμιση ώρα ασταμάτητα.
Ούτε καλύτερο από το πρώτο είναι, ούτε θα γελάσεις εδώ αν βρήκες μακριά από τα γούστα σου εκείνο. Επίσης, κανείς δεν είπε ότι έχεις να διδαχτείς κάτι εδώ μέσα, μια κι ακόμα και η «νοηματική» περί εσωτερικού μόντζο δεν δίνεται έτσι ώστε να την πάρεις σοβαρά. Το βλέπεις ως ένα ψυχεδελικό πάρτι δροσιάς, που αν είχε προλάβει να βγει μέσα στα 1960 -ιδίως ως τηλεοπτική σειρά- θα άφηνε αληθινά εποχή.
Χάνουμε λοιπόν κινηματογραφικούς πόντους, αλλά παίρνουμε άφθονους αν αφεθούμε στο άλλοτε «ειδικό» κι άλλοτε mainstream ως παρωδικό-σεξιστικό χιούμορ του Όστιν. Είναι κι αθώος για τις κατηγορίες που τον βαραίνουν… λόγω απολαυστικής «βλακείας»!
Βαθμολογία: