Η Αριάν, μια μεσήλικη γυναίκα, είναι πιο μόνη από ποτέ μέσα στο όμορφο σπίτι της, κι ενώ είναι η μέρα των γενεθλίων της. Τα κεριά είναι όλα αναμμένα, αλλά το σπίτι άδειο. Τα αγαπημένα της πρόσωπα έχουν στείλει τις απολογίες τους για την απουσία τους. Έτσι, μπαίνει στο όμορφο αμάξι της και αφήνει το όμορφο προάστιο της για να χαθεί στη μεγάλη και ηλιόλουστη πόλη της Μασσαλίας.
Σκηνοθεσία:
Robert Guediguian
Κύριοι Ρόλοι:
Ariane Ascaride … Ariane
Jacques Boudet … Jacques
Jean-Pierre Darroussin … ο ταξιτζής
Gerard Meylan … Denis
Youssouf Djaoro … Marcial
Anais Demoustier … Martine
Judith Magre … η χελώνα (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Guediguian, Serge Valletti
Παραγωγή: Marc Bordure, Robert Guediguian
Μουσική: Eduardo Makaroff, Christoph Muller
Φωτογραφία: Pierre Milon
Μοντάζ: Bernard Sasia
Σκηνικά: Michel Vandestien
Κοστούμια: Juliette Chanaud
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Au Fil d’Ariane
Ελληνικός Τίτλος: Ο Μίτος της Αριάν
Διεθνής Τίτλος: Ariane’s Thread
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/7/2014
Αν κάτι αγαπάμε από τον Robert Guediguian, δεν είναι κάποια συγκεκριμένη ταινία του, δεν έχει παράγει ακόμα κάποιο αληθινά μεγάλο φιλμ, αλλά την όλη πορεία του. Πάντα με συνέπεια ως προς στο ύφος του και πάντα με αγάπη προς τους ήρωες του και την έβδομη τέχνη γενικότερα. Και ήρθε η ώρα του ρίσκου, της αλλαγής. Αυτή τη φορά, ο μασσαλιώτης δημιουργός αναπλάθει ένα σύγχρονο παραμύθι, ένα βήμα παρακάτω από το ρεαλιστικό πεδίο που μας έχει κακομάθει. Είναι ό,τι πιο αναγνωρίσιμο υπάρχει, η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», απλά αυτά τα θαύματα έχουν κατασκότεινη χροιά, κι απευθύνονται στη συχνά βίαιη καθημερινότητα μας.
Ενώ, όμως, όλο αυτό το παιχνίδι ξεκινάει τολμηρά και σπιρτόζικα, γρήγορα μασιέται κομμάτι-κομμάτι από τις πολλές σινεφιλικές του αναφορές, που μοιάζουν να σβήνουν την υπογραφή του αναγνωρίσιμου μας σκηνοθέτη, κι όλο δίνεται η εντύπωση πως η γενική ιδέα έχει ήδη εξαντληθεί. Το παιχνίδι δεν είναι πλέον παιχνίδι, και το έργο το έχουμε ξαναδεί παλιότερα και καλύτερα μονταρισμένο. Το εγχείρημα έχει ήδη ξεφύγει από τον Guediguian, και μένει μονάχα η απόλαυση της παρουσίας της Ariane Ascaride, που συντροφεύει τον δημιουργό από το ξεκίνημα του. Θα κάνει μια μάλλον θετική εντύπωση σε όσους δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με τον σκηνοθέτη, αλλά θα απογοητεύσει τους φίλους του, που ειδικά στη χώρα μας δεν ήταν λίγοι, μια και το ύφος του άγγιζε τον μέσο Έλληνα. Κι επιτέλους, οι Γάλλοι πρέπει να αναθεωρήσουν το όλο «Αμελί» στυλ, πριν τους καταπιεί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
