Ares: Κίνδυνος στο Παρίσι (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Στο κοντινό μέλλον, η παγκόσμια τάξη έχει αλλάξει. Με δέκα εκατομμύρια ανθρώπους άνεργους, η Γαλλία είναι ανάμεσα στις φτωχότερες χώρες. Ο πληθυσμός κινείται ανάμεσα στην επανάσταση και την υποταγή, και βρίσκει διέξοδο στις υπερ-βίαιες τηλεοπτικές μονομαχίες, όπου με κάθε νομιμότητα οι συμμετέχοντες είναι ναρκωμένοι. Ο Ρεντά, γνωστός ως Άρης, είναι ένας πρώην μονομάχος που έχει γίνει μπράβος της αστυνομίας. Όλα θα αλλάζουν όταν η αδελφή του συλλαμβάνεται και αυτός πρέπει να κάνει τα πάντα για να σώσει αυτήν και τις κόρες της.

Σκηνοθεσία:

Jean-Patrick Benes

Κύριοι Ρόλοι:

Ola Rapace … Reda ‘Ares’
Micha Lescot … Myosotis
Thierry Hancisse … ο προπονητής
Helene Fillieres … Altman
Ruth Vega Fernandez … Anna
Eva Lallier … Anouk
Louis-Do de Lencquesaing … γενικός διευθυντής Donevia

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Patrick Benes, Allan Mauduit
Παραγωγή: Sidonie Dumas, Matthieu Tarot
Μουσική: Alex Cortes, Christophe Julien
Φωτογραφία: Jerome Almeras
Μοντάζ: Nathan Delannoy, Thomas Fernandez, Vincent Tabaillon, Antoine Vareille
Σκηνικά: Jeremy Streliski
Κοστούμια: Pierre Canitrot

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ares
Ελληνικός Τίτλος: Ares: Κίνδυνος στο Παρίσι

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο David Imbault ερμηνεύει τα αυθεντικά τραγούδια του φιλμ, Deambulation, Fight Night, Ares vs La Masse και Means to an End.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/11/2017

Το φιλμ του σκηνοθετικά «νεογνού» Ζαν-Πατρίκ Μπενές φέρει ένα κάρο από τα ελαττώματα του σύγχρονου εμπορικού γαλλικού σινεμά, και δη αυτού που έχει επιβάλει ο Λικ Μπεσόν. Σαν να είναι παλιό φουτουριστικό κόμικ της χώρας του, το έργο αριστεύει στην οπτικοποίηση ενός θεαματικού μέλλοντος, χωρίς παραδόξως να φανερώνει ότι χάλασε πολλά χρήματα πάνω σε αυτό. Ως ένα ακριβό b-movie, επιλέγει κι αυτό ένα στόρι κομμένο και ραμμένο πάνω σε τόσα και τόσα αντίστοιχα του, πασχίζοντας να έχει κι έναν σύνδεσμο με τη σημερινή πραγματικότητα της κρίσης αξιών. Κι αν μέχρι εδώ λες οκ, η πλοκή σου κόβει κάθε διάθεση για περαιτέρω ενασχόληση μαζί του, αφού όλα κυλούν κοινότυπα και η αληθινή έκπληξη δεν μέλει να έρθει ποτέ. Είναι και τόσο μικρό, που ξεχνάς πολυτέλειες περί εσωτερικής ανάπτυξης και περαιτέρω αφήγησης πάνω στη δομή της κοινωνίας που καταδεικνύει.

Βαθμολογία: