Aquaman

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου:14/12/2018

Η αναλογία της κόντρας των συμπάντων που αναπτύσσουν παράλληλα στον κινηματογράφο Marvel και DC (γιατί αν πιάσουμε γενικά ταινίες που έχουν γυριστεί υπό την αιγίδα των εταιρειών, η μπατμανοτριλογία του Nolan είναι ανώτερη από οτιδήποτε άλλο έχει γίνει από το αντίπαλο στούντιο) θα μπορούσε να είναι η εξής: σε έναν μαραθώνιο, ένας καλός και οργανωμένος δρομέας ξεκινά ένα μισάωρο νωρίτερα από τον άλλο, ο οποίος δεν διαθέτει παρόμοιου επιπέδου ικανότητες, ωστόσο προσπαθεί να καλύψει έδαφος με όλα τα δεδομένα εναντίον του. Το αποτέλεσμα κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο καλύτερος και προηγηθείς μαραθωνοδρόμος να νικήσει. Ακόμη κι αν μία είναι η πραγματικά σπουδαία στιγμή του κόσμου που χτίζει από το 2008 η Marvel («Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας») με κάποιες καλές ταινίες να ακολουθούν και όσες υπολείπονται να κυμαίνονται από το ενδιαφέρον μέχρι το μετριότατο, δεν υπάρχει σύγκριση με τις μακράν πιο βιαστικές και ατσούμπαλες κινήσεις του ανταγωνιστή της, που προς το παρόν μετράει μια καλή ταινία («Wonder Woman»), η οποία αποτέλεσε και μια έξυπνη στρατηγικά κίνηση καθώς κάλυψε το κενό μιας υπερηρωικής περιπέτειας με γυναίκα πρωταγωνίστρια, μια αξιοπρεπή («Άνθρωπος από Ατσάλι»), που μάλιστα έγινε μέρος του όλου εγχειρήματος του κινηματογραφικού σύμπαντος εκ των υστέρων, και από εκεί και πέρα μονάχα αποτυχίες.

Το «Aquaman» δεν ξεκινάει άσχημα. Το χιούμορ φαντάζει λίγο ζορισμένο, ο Momoa έχει σαφώς περιορισμένο ερμηνευτικό εύρος, αλλά η δράση είναι καλοσκηνοθετημένη, υπάρχει μια κάποια προσωπικότητα στα εφέ και τα κοστούμια που το διαφοροποιούν για παράδειγμα από το «άγευστο» οπτικά «Justice League» και κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες όπως ο κακός του Yahya Abdul-Mateen II φαντάζουν υποσχόμενοι. Δυστυχώς όσο προχωρά η διάρκεια τόσο περισσότερα προβλήματα φανερώνονται σταδιακά. Το σενάριο μοιάζει σαν μια πτυχιακή άσκηση μίμησης των βασικών συστατικών ενός υπερηρωικού φιλμ. Όλα τα κλισέ παρελαύνουν, από τις σκηνές εκπαίδευσης μέχρι τους διαλόγους που άτσαλα παραθέτουν όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να πορευτεί ο θεατής αντί να γίνει το exposition με έναν πιο φυσικό κι ευρηματικό τρόπο και την αναμενόμενη αποκλιμάκωση που γίνεται στην πλοκή για να αυξηθεί η ένταση αργότερα στην κορύφωση. Ίσως αυτά να ήταν ανεκτά αν κάπου γινόταν η υπέρβαση, το σύνολο όμως είναι τόσο τυπικό και φορμουλαϊκό που ακόμη και όσοι επιθυμούν ακόμη να τρώνε με το κουτάλι τις ταινίες του συγκεκριμένου είδους χωρίς να έχουν αυξημένες απαιτήσεις θα μπορέσουν να διακρίνουν τη λογική αυτοματισμού που επικρατεί εδώ. Ακόμη και ο σχεδιασμός των ψηφιακών περιβάλλοντων και των ρούχων (ένας συνδυασμός «Star Wars: Επεισόδιο I- Η Αόρατη Απειλή», «Blade Runner 2049» και «Πέμπτου Στοιχείου») καταλήγει από ένα σημείο κι έπειτα να φαντάζει βαρυφορτωμένος, ακόμη και στα όρια του κιτς.

Ο James Wan δεν έχει μια τόσο ισχυρή ταυτότητα για να χαρακτηριστεί δημιουργός, παρόλο που στον σύγχρονο κινηματογραφικό τρόμο έχει εγκαθιδρύσει δική του «μάρκα», και αυτό είναι εμφανές από το πως είναι γυρισμένο το φιλμ. Η σκηνοθεσία μοιάζει ανώνυμη και διεκπεραιωτική (εδώ να ξεκαθαριστεί προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως άλλο σκηνοθεσία και άλλο σχεδιασμός παραγωγής), κάτι που είναι προφανώς επιταγή των παραγωγών μιας και το 2016, όταν η DC αποπειράθηκε να προσδώσει ταυτότητα στα στοιχήματά της ονόματι «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» και «Ομάδα Αυτοκτονίας», με το μεν να είναι βαρύγδουπο, πομπώδες και σχεδόν οπερατικό και το δε να είναι πολύχρωμο, φρενήρες και ανέμελο απέτυχε παταγωδώς καλλιτεχνικά. Πλέον ό,τι έχει ακολουθήσει είναι πιο ομογενοποιημένο και ασφαλές (κάτι που για να ειπωθεί η αλήθεια χαρακτηρίζει και πολλές δουλειές του σύμπαντος της Marvel), δηλαδή ανιαρό, πέραν της εξαίρεσης της «Wonder Woman». Με ένα από τα πιο ατσούμπαλα ρομάντζα μεγάλης παραγωγής των τελευταίων ετών και προβλήματα που φαίνονται στο μοντάζ, ειδικά στα μισά, το νέο παιδί των στούντιο που κάποτε παρήγαγαν έναν «Σκοτεινό Ιππότη» είναι ένα ακόμη χαμένο στοίχημα, τόσο που μόνο αν κάποιος κρατάει σχετικά μικρό καλάθι θα μπορούσε να δηλώσει αρκούντως ικανοποιημένος.

Βαθμολογία: