Μια επιτυχημένη συγγραφέας βρίσκει τον εαυτό της παγιδευμένο σε μια τρομακτική πραγματικότητα, και πρέπει να βρει τη λύση σε ένα μυστήριο που διασχίζει αιώνες και μοιάζει συγκλονιστικά μπερδεμένο και παράλογο.

Σκηνοθεσία:

Gerard Bush

Christopher Renz

Κύριοι Ρόλοι:

Janelle Monae … Veronica Henley/Eden

Eric Lange … Blake Denton/αυτός

Jena Malone … Elizabeth

Jack Huston … λοχαγός Jasper

Kiersey Clemons … Julia

Gabourey Sidibe … Dawn

Marque Richardson … Nick Henley

London Boyce … Kennedi Henley

Tongayi Chirisa … Eli/καθηγητής Tarasai

Robert Aramayo … Daniel

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gerard Bush, Christopher Renz

Παραγωγή: Gerard Bush, Zev Foreman, Raymond Mansfield, Sean McKittrick, Christopher Renz, Lezlie Wills

Μουσική: Roman GianArthur Irvin, Nate ‘Rocket’ Wonder

Φωτογραφία: Pedro Luque

Μοντάζ: John Axelrad

Σκηνικά: Jeremy Woodward

Κοστούμια: Mary Zophres

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Antebellum
  • Ελληνικός Τίτλος: Antebellum: Η Εκλεκτή

Παραλειπόμενα

  • Κυριολεκτικά, ο τίτλος σημαίνει “πριν τον πόλεμο”.
  • Παρά το πλούσιο ήδη βιογραφικό της σε δεύτερους ρόλους, αυτός είναι ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος για την Janelle Monae.
  • Ως ακόμα ένα θύμα του κορονοϊού, η πρεμιέρα του Απριλίου μετατέθηκε για τον Αύγουστο του 2020.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 21/9/2020

Εκμεταλλευόμενοι λειτουργικά την εμπειρία τους από τα μουσικά βίντεο, κάτι που συνήθως δεν μετουσιώνεται με θετικό τρόπο, οι Gerard Bush, Christopher Renz λένε το καλημέρα στον κινηματογράφο… παρότι μάλλον βαρέθηκαν να κάψουν φαιά ουσία πάνω στο σενάριο. Κι όταν βαριέσαι να γράψεις κάτι, είναι φυσιολογικό να παίρνεις ό,τι βρίσκεις μπροστά σου.

Μα δεν έχουν περάσει δα πολλά χρόνια από το Σκοτεινό Χωριό του M. Night Shyamalan, ούτε είναι αδιόρατοι οι παραλληλισμοί με το ακόμα στην επικαιρότητα τηλεοπτικό Westworld. Είναι κρίμα που έτσι σας αποκαλύπτουμε περί του τι πάνω-κάτω θα δείτε, αλλά φοβάμαι πως οποιαδήποτε άλλη κρίση που δεν θα ξεκινούσε με αυτό, θα ήταν στον αέρα. Με «καμένο» λοιπόν το twist, και με ένα φινάλε που σε αφήνει με ξινό πρόσωπο, αναζητούμε το πού πήγε αυτή η τόσο εντυπωσιακή εναρκτήρια σεκάνς, εμπλουτισμένη από μια απίστευτη μουσική των Roman GianArthur Irvin, Nate ‘Rocket’ Wonder.

Βέβαια, και το ενδιάμεσο μέρος μέχρι την απόλυτη απογοήτευση δεν είναι τελείως αμελητέο. Μπορεί να προκαλεί μια μικρή κούραση το ότι το θρίλερ αργεί να μπει στο προσκήνιο, αλλά περνάει το αντιρατσιστικό του μήνυμα (μέσω μικρών και μεγαλύτερων -απανωτών- νύξεων), ενώ η μετάβαση από το «εκεί στο εκεί» (όχι δεν θα αποκαλύψουμε περισσότερα) πραγματοποιείται με έξυπνο μοντάζ. Έτσι, οι δύο δημιουργοί βγάζουν έναν μοντέρνο τρόπο αφήγησης πάνω σε κλασικές εικόνες, που φανερώνει ότι μετά το Τρέξε βρέθηκαν αυτοί που θέλουν να μιλήσουν με περίτεχνο τρόπο πάνω στον συγκεκριμένο προβληματισμό, ασχέτως αν προσωπικά αναμένω ακόμα την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά που θα χτυπήσει με ουσία τα απομεινάρια του ρατσιστικού παρελθόντος. Γιατί δεν αρκεί μόνο να ενημερώνεσαι, αλλά επιβάλλεται να βρεθεί και ο σωστός τρόπος αντίδρασης.

Η αλήθεια είναι ότι γενικά ξεγελιέσαι θετικά αν δεν χρεώσεις το κλεμμένο copyright. Επίσης, δεν είναι ακόμα ένα θρίλερ που προσπερνάς ως «ακόμα ένα του είδους», μια και υπάρχει οπτική, αλλά και επί ιερού σκοπού δυναμική. Προτείνεται για όσους έχουν κουραστεί από τις μαζικά χαμηλές επιδώσεις του αμερικανικού τρόμου (βλέπε κυρίως: Blumhouse Productions), αλλά όχι στους γενικώς διαβασμένους από το αμερικανικό θρίλερ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *