Στη Νέα Υόρκη του 1933 και κατά τη μεγάλη ύφεση, η γραμματέας ενός πολυεκατομμυριούχου επιλέγει ένα ορφανό κορίτσι για να το φιλοξενήσει στην έπαυλη του εργοδότη της. Η μικρή Άννυ θα αρχίσει να ζει παραμυθένια, αλλά η ευτυχία της θα κινδυνεύσει από την ιδιοκτήτρια του ορφανοτροφείου και τον απατεώνα αδελφό της.
Σκηνοθεσία:
John Huston
Κύριοι Ρόλοι:
Aileen Quinn … Annie Bennett Warbucks
Albert Finney … Oliver ‘Daddy’ Warbucks
Carol Burnett … Agatha ‘Aggy’ Hannigan
Ann Reinking … Grace Farrell
Tim Curry … Daniel Francis ‘Rooster’ Hannigan
Bernadette Peters … Lily St. Regis
Geoffrey Holder … Punjab
Edward Herrmann … Franklin D. Roosevelt
Lois De Banzie … Eleanor Roosevelt
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Carol Sobieski
Παραγωγή: Ray Stark
Μουσική: Charles Strouse
Φωτογραφία: Richard Moore
Μοντάζ: Michael A. Stevenson
Σκηνικά: Dale Hennesy
Κοστούμια: Θεώνη Βαχλιώτη
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Annie
- Ελληνικός Τίτλος: Άννυ
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Annie
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Annie (2014)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Annie του Thomas Meehan.
- Κόμικ: Little Orphan Annie του Harold Gray.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ διασκευασμένης μουσικής και σκηνικών.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Carol Burnett και Aileen Quinn) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και νέας πρωταγωνίστριας (Aileen Quinn).
- Υποψήφιο για Bafta τραγουδιού (Tomorrow).
Παραλειπόμενα
- Η αρχική πηγή είναι το κόμικ-στριπ Little Orphan Annie του Harold Gray, που το 1924 ξεκίνησε να συμπεριλαμβάνεται στις σελίδες της εφημερίδας Daily News. Μέσα στη δεκαετία του 1930 υπήρξαν δύο κινηματογραφικές εκδοχές του (που καμία δεν ήρθε στη χώρα μας). Το 1977 έγινε μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ από βιβλίο του Thomas Meehan (κέρδισε 7 βραβεία Tony), και από αυτό το σημείο καθιερώθηκε η μορφή του ως μιούζικαλ. Ουσιαστικά, η ταινία του John Huston είναι η πρώτη άμεση διασκευή του μιούζικαλ του 1977.
- Η Columbia κέρδισε την Paramount Pictures σε μάχη για τα δικαιώματα του θεατρικού, πληρώνοντας 9,5 εκατομμύρια δολάρια.
- Ο παραγωγός Ray Stark πήρε το ρίσκο να αναθέσει τη σκηνοθεσία στον John Huston, που δεν είχε κάνει ποτέ μιούζικαλ στα 40 χρόνια καριέρας του. Αρχικά όμως προσπάθησε να θέσει και τον χορογράφο Joe Layton ως συν-σκηνοθέτη, κατανοώντας τη δυσκολία του εγχειρήματος.
- Οι αλλαγές της Carol Sobieski σε σχέση με το θεατρικό κείμενο ήταν αρκετές. Η κυριότερη από αυτές ήταν η αλλαγή από Χριστούγεννα σε Καλοκαίρι, κόβοντας και αντίστοιχες σκηνές και τραγούδια από το αρχικό υλικό.
- Η σκηνή με το τραγούδι Easy Street προτίθετο να είναι η αιχμή της ταινίας. Για να γίνει όσο πιο θεαματική γίνονταν, χτίστηκε εξωτερικό σκηνικό που στοίχησε 1 εκ. δολάρια. Παρόλα αυτά, όταν το είδαν ολοκληρωμένο, η σκηνή δεν άρεσε. Έτσι, γυρίστηκε ξανά εσωτερικά, κι ενώ είχαν ολοκληρωθεί όλα τα γυρίσματα δύο μήνες πριν.
- Τα 35 εκατομμύρια του μπάτζετ που διέθεσε η Columbia Pictures καθιστούσαν την ταινία την πιο ακριβή που είχε κάνει ποτέ το στούντιο, αλλά και μία από τις ακριβότερες όλων των εποχών. Προσθέτοντας όμως και το κόστος προώθησης και διανομής, το αληθινό νούμερο υπολογίζεται ότι άγγιξε τα 59 εκ. δολάρια.
- Σχεδόν ταυτόχρονα με την πρεμιέρα, η Marvel Comics μετέτρεψε το σενάριο σε κόμικ.
- Οι κριτικές δεν ήταν επί του συνόλου θετικές με την ταινία, αλλά παρόλα αυτά τερμάτισε δέκατη στην ετήσια λίστα των πλέον εμπορικών της χρονιάς. Τα κέρδη όμως των 57,1 εκατομμυρίων δολαρίων δεν έκαναν την Columbia καθόλου χαρούμενη, αφού είχε δαπανήσει περισσότερα.
- Το 1995 υπήρξε ένα σίκουελ για την τηλεόραση, με τίτλο Annie: A Royal Adventure! (στα ελληνικά: Άννυ 2 (βιντεοκασέτα), ή Άννυ: Βασιλικές Περιπέτειες). Εκεί Άννυ είναι η Ashley Johnson και Εντουίνα η Joan Collins. Ακολούθησε μία ακόμα τηλεταινία για το ABC το 1999 σε σκηνοθεσία του Rob Marshall (με τους Alicia Morton, Kathy Bates και Alan Cumming), ενώ το 2014 ήρθε το εκσυγχρονισμένο ριμέικ του Will Gluck.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η μουσική του Charles Strouse και οι στίχοι του Martin Charnin ακούγονται σε όλα τα τραγούδια του φιλμ, όπως άλλωστε και του θεατρικού. Ειδικά για την ταινία γράφτηκαν τα: Dumb Dog, Sandy, Let’s Go to the Movies, Sign και We Got Annie. Ήταν όμως τα ήδη έτοιμα Tomorrow και It’s the Hard Knock Life που έκαναν τη διαφορά. Όλες οι ερμηνείες ανήκουν στο καστ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/10/2018
Μια ταινία που κατακεραυνώθηκε από την κριτική της εποχής της, λογικά επειδή ήθελαν κάτι το ωριμότερο από τον γηραιό Τζον Χιούστον. Και είναι αλήθεια ότι η ταινία πάσχει σε σημεία της αφήγησης, φαντάζει εύκολη σεναριακά, αλλά και είναι πίσω από το φανερό πρότυπο, τη Σίρλεϊ Τεμπλ. Όμως, από τον καιρό του «Όλιβερ» είχαμε να ακούσουμε τόσο όμορφα τραγούδια από παιδικές φωνές στο σινεμά, και μέσα σε όλη αυτή την ελαφρότητα έχουμε μια ταινία που το ανήλικο -και το υπερσυναισθηματικό- κοινό δικαίως θα λατρέψει. Η μικρούλα Αϊλίν Κουίν δεν φαντάζει ως η απόλυτη επιλογή, μα ο Άλμπερτ Φίνεϊ και η Κάρολ Μπάρνετ, στους κεντρικούς ενήλικους ρόλους, τα πάνε παραπάνω από μια χαρά. Αν υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος που επαληθεύει ότι η ταινία αδικήθηκε τότε, είναι η σύγκριση του με το σύγχρονο ριμέικ, που απέδειξε ότι ο Χιούστον δεν τα πήγε εντέλει άσχημα με ένα τόσο «ανήλικο» σενάριο.
Βαθμολογία: