Μια αποστολή επιστημόνων πηγαίνει στο νησί Βόρνεο, αναζητώντας ένα λουλούδι, τη ματωμένη ορχιδέα, που υπόσχεται μακροζωία. Αναζητώντας την ορχιδέα στο τροπικό δάσος του νησιού, αντικρίζουν ένα κοπάδι από ανακόντα. Τα φίδια όμως δεν είναι συνηθισμένα. Η ορχιδέα τα έχει μετατρέψει σε μακρύτερα, γρηγορότερα και εξυπνότερα.

Σκηνοθεσία:

Dwight H. Little

Κύριοι Ρόλοι:

Johnny Messner … Bill Johnson

KaDee Strickland … Sam Rogers

Salli Richardson-Whitfield … Gail Stern

Matthew Marsden … Δρ Jack Byron

Eugene Byrd … Cole Burris

Morris Chestnut … Gordon Mitchell

Karl Yune … Tran Wu

Nicholas Gonzalez … Δρ Ben Douglas

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: John Claflin, Daniel Zelman, Michael Miner, Edward Neumeier

Στόρι: Hans Bauer, Jim Cash, Jack Epps Jr.

Παραγωγή: Verna Harrah

Μουσική: Nerida Tyson-Chew

Φωτογραφία: Stephen F. Windon

Μοντάζ: Marcus D’Arcy, Mark Warner

Σκηνικά: Bryce Perrin

Κοστούμια: Terry Ryan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Anacondas: The Hunt for the Blood Orchid
  • Ελληνικός Τίτλος: Ανακόντα 2: Το Κυνήγι της Ματωμένης Ορχιδέας

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Ανακόντα (1997)
  • Anaconda 3: Η Νέα Γενιά (2008)
  • Anacondas: Αναζητώντας Ίχνη Αίματος (2009)

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο (χαρακτήρες): Ανακόντα των Hans Bauer, Jim Cash, Jack Epps Jr.

Παραλειπόμενα

  • Αυτόνομο σίκουελ, κάτι που ακολούθησαν και τα δύο επόμενα, τα οποία όμως βγήκαν κατευθείαν για τη μικρή οθόνη.
  • Αυτή ήταν η πρώτη χολιγουντιανή ταινία που έκανε πρεμιέρα στα νησιά Φίτζι (όπου έγιναν και τα κεντρικά γυρίσματα).
  • Τα 70 εκατομμύρια δολάρια των εισπράξεων θεωρήθηκαν λίγα, με την ευθύνη να αναλαμβάνεται από τον Dwight H. Little, του οποίου η επόμενη κινηματογραφική δουλειά ήρθε μετά από 6 χρόνια. Για κακή του “τύχη”, εκείνη (το Tekken) ήταν ακόμα πιο αποτυχημένη.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 14/4/2009

Όσοι άντεξαν το πρώτο και πολυδιαφημισμένο μέρος του 1997, είχαν τουλάχιστον έναν Γιον Βόιτ και μια Τζένιφερ Λόπεζ να ξεγελάσουν τον πόνο τους. Εδώ οι δικαιολογίες είναι πενιχρές και μονάχα οι φαν των ανακόντα (καλύτερα και εύλογα τουλάχιστον ως ψηφιακά εφέ από το πρώτο) και του παλιομοδίτικου τρόμου μπορούν να διασκεδάσουν με αυτή την ταινία. Το στόρι μπορεί να μην πηγαίνει πανομοιότυπα με το αυθεντικό, αλλά η ουσιαστική διαφορά είναι ότι πιάσαμε ξηρά, αλλιώς και πάλι η εξέλιξη είναι καλή για να βάζετε στοιχήματα στο ποιος θα φαγωθεί επόμενος. Αλλά η ειρωνεία είναι ότι ενώ δεν έχει κάτι να πιαστείς για να το θυμάσαι και την επόμενη μέρα, το εν λόγω σίκουελ είναι ένα κλικ πιο φροντισμένο από το πρώτο, ίσως βέβαια επειδή εκείνο είχε πιάσει τον απόλυτο πάτο. Η αντικατάσταση του σκηνικού με τη ζούγκλα (κυρίως στα σκοτεινά πλάνα) και μια γενική τάση για τυπικά νεανικό θρίλερ των 1980 διασώζει τα προσχήματα, για τα οποία το καστ φυσικά δεν βοηθάει πουθενά.

Κι ενώ λέγαμε πως τα δύο έργα ήταν αποτυχίες, αλλά τουλάχιστον ακριβές, ήρθαν ακόμα δύο σίκουελ για το βίντεο, και αναθεωρήθηκαν ως αριστουργήματα…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *