Αμέρικαν Στόρι

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: An American Tail

Ελληνικός Τίτλος: Αμέρικαν Στόρι

Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Αμέρικαν Στόρυ [αυθεντικός]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Αμέρικαν Στόρι: Ο Φίβελ στην Άγρια Δύση (1991)

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Somewhere Out There).
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Somewhere Out There).

Παραλειπόμενα

• Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο.
• Το 1991, ήρθε κι ένα σίκουελ, το Αμέρικαν Στόρι: Ο Φίβελ στην Άγρια Δύση. Υπάρχουν ακόμη δύο (An American Tail: The Treasure of Manhattan Island  και An American Tail: The Mystery of the Night Monster), αλλά ήταν αποκλειστικά για το βίντεο. Επίσης, το 1992 έγινε τηλεοπτική σειρά, ως Fievel’s American Tails.
• Πήγε πολύ καλά στα ταμεία, και την εποχή του είχε μπει πρώτο στη λίστα των κινουμένων σχεδίων που δεν προέρχονταν από την Disney.
• Από το πρώτο στάδιο της παραγωγής, το 1984, ενεργή συμμετοχή είχε και ο Steven Spielberg, ως ιδιοκτήτης της Amblin Entertainment που έβγαλε την ταινία. Στα κρέντιτ εμφανίζεται ως εκτελεστής παραγωγής.
• Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Μαρία Ζερβού (Φάιβελ), Κατερίνα Γκίργκις (Τάνια), Νέστορας Κοψιδάς (Γουόρεν Πόντικας/Τίγρης/Ανρί), Γιάννης Στεφόπουλος (Μπαμπάς Μάουζκεβιτς), Κατερίνα Γκίργκις (Μαμά Μάουζκεβιτς/πλούσια ποντικίνα), Σπύρος Μπιμπίλας (Τόνι), Χρυσούλα Παπαδοπούλου (Μπρίτζετ), Γιάννης Στεφόπουλος (Τίμιος Τζον). Στο τραγούδι: Ελένη Σταμίδου (Φάιβελ/Τάνια), Νέστορας Κοψιδάς (Μπαμπάς Μάουζκεβιτς).

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ως μιούζικαλ, το φιλμ έχει πλούσια επιλογή τραγουδιών. Ξεχώρισε το Somewhere Out There, που στην ταινία ακούγεται από τους ηθοποιούς, αλλά στα τελικούς τίτλους από τους Linda Ronstadt και James Ingram. Γνωστό έγινε και το There Are No Cats in America.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 27/2/2017

Πρώην animator της Ντίσνεϊ που έφυγε από το στούντιο μαζί με μια ομάδα συναδέλφων του κατά την πολύπαθη παραγωγή της «Αλεπούς και του Κυνηγόσκυλου», ο Don Bluth χάραξε την δική του πορεία στο παιδικό animation. Διαφωνώντας με την καλλιτεχνική φιλοσοφία της Ντίσνεϊ, ο Bluth και η ομάδα του δημιούργησαν το δικό τους στούντιο, παράγοντας μια σειρά επιτυχιών που δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ως τότε ανταγωνιστική δύναμη για την κυρίαρχη στο χώρο εταιρία. Tο «Αμέρικαν Στόρι» αποτελεί τη δεύτερη αυτόνομη ταινία του Bluth, σε συμπαραγωγή του Steven Spielberg.

Σε μια εποχή που η Ντίσνεϊ, με εξαίρεση το καταπληκτικό «Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο», παρήγαγε μια σειρά από διασκεδαστικά και όμορφα μεν, μα λησμονίσιμα και μάλλον συνταγογραφημένα φιλμ που λίγα περισσότερα είχαν να προσφέρουν από μια ανάλαφρα ευχάριστη θέαση, ο Bluth απαντά με κάτι σαφώς πιο τολμηρό. Κατηγορούμενο στην εποχή του ως υπερβολικά καταθλιπτικό για παιδιά, το «Αμέρικαν Στόρι» καταπιάνεται με το δύσκολο θέμα της μετανάστευσης και φορτώνει τον εαυτό του με ένα ασυνήθιστο συναισθηματικό βάρος. Το στόρι ακολουθεί μια οικογένεια Εβραίων στα τέλη του 19ου αιώνα, η οποία μεταναστεύει από τη Ρωσία στην Αμερική για σωτηρία από τις βίαιες επιθέσεις των Κοζάκων και αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Βεβαίως, οι ήρωες είναι ποντίκια και περισσότερο από τους έφιππους Κοζάκους θέλουν να ξεφύγουν από τις πεινασμένες ρωσικές γάτες, μα οι ιστορικές αναφορές και οι κοινωνικοπολιτικοί παραλληλισμοί παραμένουν άμεσοι. Η φτώχεια και η σκληρότητα της ξενιτιάς, ο χαμός αγαπημένων προσώπων (πόσο μάλλον ενός παιδιού), η μαφία και η παιδική εκμετάλλευση κάνουν, εν συνεχεία, το πέρασμά τους από την οθόνη.

Πάνω σε αυτό το σκοτεινό υπόβαθρο λοιπόν, ο Bluth διηγείται μια απολαυστικότατη και διασκεδαστική ιστορία με χαριτωμένα ποντίκια και μοχθηρές γάτες, έναν από τους πιο «cute» animated πρωταγωνιστές που έχει δει το κινηματογραφικό πανί και αληθινά υπέροχα τραγούδια που θα έκαναν τον Walt Disney να πρασινίσει από ζήλια. Αν και δεν χειρίζεται την πλοκή και τη δράση με την ίδια δεξιοτεχνία που επιδεικνύει στο χτίσιμο του συναισθηματικού του κορμού, το φιλμ εντυπωσιάζει με το πώς καταφέρνει να συνδυάσει όλα τα στοιχεία μιας επιτυχημένης παιδικής ταινίας με πιο ενήλικα θέματα, χωρίς αυτά να το βαραίνουν υπερβολικά ή να στερούν την παιδική του αθωότητα.

Μια «ντισνεϊκή» ταινία εκτός Ντίσνεϊ που βάζει τα γυαλιά στις τότε χλιαρές απόπειρες του κυρίαρχου στούντιο, το φιλμ του Don Bluth αξίζει να μνημονεύεται πλάι στα πιο δημοφιλή κλασικά «ξαδερφάκια» του.

Βαθμολογία: