American Carnage

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 9/11/2023

Δεν χρειάζεται να παρατηρήσει κανείς το πόστερ του “Εμείς” που κρέμεται στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας του πρωταγωνιστή για να αντιληφθεί άμεσα ότι το “American Carnage” χρωστάει την ύπαρξή του στο σινεμά του Jordan Peele. Η χαρακτηριστική προσέγγιση του Peele σε καίρια κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της Αμερικής αναπαράγεται ατέχνως σε βαθμό κακουργήματος αφού τίποτα αλληγορικό δεν υπάρχει στο σενάριο των αδερφών Hallivis, ενώ το εμποτισμένο σαρδόνιο χιούμορ που τοποθετούσε τον τρόμο σε ένα ακραία ρεαλιστικό πλαίσιο παρά το φανταστικό κομμάτι της ιστορίας, εδώ αντικαθίσταται από ατυχείς γραπτές απόπειρες ατακών που μεταφέρουν την ταινία στο είδος του exploitation στην πιο κακόγουστη και παράλογη έκφανσή του.

Μετά από μια πετυχημένη πρώτη πράξη χάρη στην in-your-face αμεσότητά της σε όσα παρουσιάζει για τον υπερεθνικισμό, το επίπονο στοιχείο που κινεί το ενδιαφέρον χάνεται μέσα σε δευτερόλεπτα όταν η δράση της ταινίας τοποθετείται μέσα στον οίκο ευγηρίας και το εξωφρενικό καλύπτει κάθε της διάσταση. Από τους χαρακτήρες που επαναλαμβάνουν μονομανώς τη μανιέρα που έχουν εφεύρει οι Hallivis για τον καθένα μέχρι την άνευρη απόπειρα δημιουργίας σασπένς, τα πάντα κινούνται στο άκρο του καλού-κακού χωρίς καμία δυνατότητα να εμπλακεί ο θεατής σε όσα συμβαίνουν, αφού εξ ορισμού η ταινία δεν αφήνει περιθώριο να λειτουργήσει το μυστήριο της ιστορίας. Όλα είναι προαποφασισμένα από τους Hallivis και, ειλικρινά, προβλέψιμα άμα τη εμφανίσει.

Δεν είναι οι επιλογές των Hallivis που αποδυναμώνουν την ταινία, αφού τις έχουμε δει στο παρελθόν να αξιοποιούνται άριστα σε ανάλογες ταινίες, αλλά η έλλειψη ουσιαστικής έμπνευσης. Παρά την αρκετά μικρή διάρκεια της ταινίας, είναι εμφανής ο κόπος να γεμίσει η πλοκή με σκηνές και να εκμαιεύσει περιεχόμενο, το σατανικό σχέδιο εξελίσσεται με το στανιό με τον πιο περίπλοκο τρόπο, τη στιγμή που θα ήταν αρκετά απλό να διεξαχθεί (αλλά όπως είπαμε, κάπως έπρεπε να γεμίσει η πλοκή…), ενώ το μεταφυσικό κομμάτι εντάσσεται εξίσου αυθαίρετα και ανεξήγητα.

Το “American Carnage”, από όπου και να το πιάσεις, αφήνει την αίσθηση ενός ανελέητου κοπιαρίσματος σε κάθε επίπεδο, είτε πρόκειται για τύπους χαρακτήρων είτε στιλιστικών επιλογών. Δεν είναι τυχαίο που παρά το καίριο ζήτημα του εθνικισμού που χρησιμοποιεί ευθέως, δεν μπορεί να προκαλέσει την παραμικρή σκέψη πέρα από ένα 90λεπτο ανούσιας θέασης που θα αξιοποιούταν καλύτερα στο λιγότερο πετυχημένο επεισόδιο “Black Mirror”.

Βαθμολογία: