Almanya: Καλώς Ήρθατε στη Γερμανία (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Η ζωή μιας τουρκικής οικογένειας που ζει στη Γερμανία αναστατώνεται, όταν ο παππούς, ο Χουσεΐν Γιλμάζ, που τη δεκαετία του 1960 είχε πρωτοέρθει ως «φιλοξενούμενος εργάτης» (γερμανικό μοντέλο μετανάστευσης), ανακοινώνει ότι αγόρασε σπίτι στην Τουρκία και τους ζητά να επιστρέψουν όλοι μαζί. Οι αναμνήσεις ξυπνούν στα μέλη της οικογένειας και προκαλούν ποικίλα συναισθήματα, ενώ το οικογενειακό ταξίδι παίρνει απρόσμενη τροπή.

Σκηνοθεσία:

Yasemin Samdereli

Κύριοι Ρόλοι:

Vedat Erincin … Huseyin
Fahri Yardim … Huseyin (νεαρός)
Lilay Huser … Fatma
Demet Gul … Fatma (νεαρή)
Aylin Tezel … Canan
Aykut Kayacik … Veli
Ercan Karacayli … Muhamed
Siir Eloglu … Leyla
Petra Schmidt-Schaller … Gabi
Denis Moschitto … Ali

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Yasemin Samdereli, Nesrin Samdereli
Παραγωγή: Annie Brunner, Andreas Richter, Ursula Woerner
Μουσική: Gerd Baumann
Φωτογραφία: The Chau Ngo
Μοντάζ: Andrea Mertens
Σκηνικά: Alexander Manasse
Κοστούμια: Stefanie Bruhn

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Almanya: Willkommen in Deutschland
Ελληνικός Τίτλος: Almanya: Καλώς Ήρθατε στη Γερμανία
Διεθνής Τίτλος: Almanya: Welcome to Germany

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο σεναρίου στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 22/4/2013

Οικογένεια τριών γενεών Τούρκων της Γερμανίας, μοιραία και με μεικτούς γάμους. Ο παππούς με τη γιαγιά (από τους μετανάστες του 1960) δηλώνουν ότι αγόρασαν ένα σπίτι στην Τουρκία και θέλουν να τους πάνε όλους να γνωρίσουν τα πάτρια εδάφη, κάπου στα βάθη της Ανατολίας. Οι περισσότεροι αντιδρούν, ενώ ο απολύτως γερμανόφωνος 10χρονος Τσενκ μπερδεύεται ως προς την εθνική του ταυτότητα. Η φοιτήτρια αδελφή του, Τσανάν, του αφηγείται την ιστορία του παππού που αποτελεί σε φλας-μπακ μεγάλο μέρος της αφήγησης.

Στην πρώτη της κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους, η τουρκο-γερμανίδα Γιασμίν Σαμντερελί ακολουθεί ένα ύφος ανάλαφρης λαϊκής κωμωδίας, ευρύτερα βαλκανικής θα λέγαμε, με σταγόνες «Αμελί», παρουσιάζοντας τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις με μια ηθελημένη αφέλεια (και λίγο διδακτισμό) που θυμίζει το βωβό σινεμά ή τις αφηγήσεις που απευθύνονται σε παιδιά. Όλα γράφονται με μια χαριτωμένη γοητεία και ως προς αυτό υπάρχει ενότητα ύφους που όμως προς το τέλος, με την άφιξη στην Ανατολία, αλλάζει σε τόνο και πάει κομμάτι προς το μελό, χαλώντας την εντύπωση μιας καλής σύνθεσης, ενός στιλ. Ενώ, λείπει και μια κάποια κριτική ιστορική ματιά, με τις όποιες παρατηρήσεις να περνάνε ξώφαλτσα, ανώδυνα. Οι ηθοποιοί μάς έλκουν ως φιγούρες παραμυθιού και ιδίως ο μικρός Ραφαήλ Κουσούρης… ελληνικής καταγωγής. Θα αρέσει στο ευρύτερο κοινό.

Βαθμολογία: