Όταν ένας κοσμογυρισμένος, εργασιομανής πατέρας, ο Κος Γκάλο, προσπαθεί να επισκεφτεί την κόρη του την έσχατη στιγμή σε μια ενδιάμεση του στάση στο Λος Άντζελες, ανακαλύπτει ότι αυτή έχει εξαφανιστεί. Έτσι, αναγκάζει τον αδέξιο και νευρικό πρώην της, τον Μάρτιν που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό, να τον βοηθήσει να τη βρει, κατά τη διάρκεια μιας ολοένα και πιο τρελή βραδιάς.
Σκηνοθεσία:
Gavin Wiesen
Κύριοι Ρόλοι:
J.K. Simmons … Κος Gallo
Emile Hirsch … Martin
Kristen Schaal … Roberta
Jon Daly … Jimothy
Taran Killam … Gary
Hunter Parrish … Kip
Meta Golding … Kelly
Lio Tipton … Ginnie
Shannon Woodward … Lois
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Seth W. Owen
Παραγωγή: Josh Crook, P. Jennifer Dana, Adi Ezroni, Mandy Tagger
Μουσική: Alec Puro
Φωτογραφία: Seamus Tierney
Μοντάζ: Terel Gibson
Σκηνικά: Hannah Alpert
Κοστούμια: Justine Seymour
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: All Nighter
- Ελληνικός Τίτλος: Φοβού τον Πεθερό
Παραλειπόμενα
- Αρχικός τίτλος ήταν το The Runaround, όπου παρέμεινε για τη διανομή στη Γερμανία.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2017
Αν κάτι μου τη δίνει κατά τη διάρκεια της προβολής μιας ταινίας, είναι όταν συνειδητοποιώ ότι η ταινία δεν ξέρει πως να χειριστεί το υλικό της και δε μπορεί να αποφασίσει τι θέλει να παρουσιάσει. Έναν εκνευρισμό λοιπόν μου τον δημιούργησε το All Nighter.
Παρά την αρχικά καλή εντύπωση του πρώτου ημίωρου και των συμπαθητικά αστείων σκηνών της γνωριμίας γαμπρού και πεθερού και της δεύτερης επαφής τους, από εκεί και μετά το φιλμ άρχισε να με χάνει. Το χιούμορ όλο και πιο αραιά να εμφανίζεται και αυτό πλέον με αμήχανο τρόπο, ενώ το είδος της ταινίας αρχίζει να μετατρέπεται από κωμωδία σε ηθικοπλαστικό δράμα για την αναζήτηση του εαυτού μας και του πως αφήνουμε το χρόνο να περάσει άσκοπα και όλα αυτά τα πολύ ωραία. Δε λειτουργεί όμως έτσι. Δυστυχώς αυτό που ξεκινά σαν μια συμπαθητική φάρσα στα ίχνη του Meet The Parents, στην πορεία δημιουργεί άστοχα αστεία και καταλήγει ένα βαρετό “δραμεντί”, με αδιάφορους χαρακτήρες.
Ο Τζ. Κ. Σίμονς είναι προφανώς ο μόνος λόγος για να δεις το φιλμ, κλέβοντας εύκολα τις σκηνές από τον συμπαθή γενικά αλλά αδιάφορο εδώ Εμίλ Χιρς. Ο Σίμονς στηρίζει και το κωμικό κομμάτι αλλά και το υπόλοιπο πιο δραματικό με ευκολία αλλά τι να το κάνεις. Ο Τάραν Κίλαμ προσπαθεί να βρει τρόπο να κάνει καριέρα και στον κινηματογράφο αφού τέλειωσε με το Saturday Night Live αλλά ενώ μπορεί να κάνει κάτι με τους δεύτερους μικρούς ρόλους, δεν το χειρίζεται ούτε εδώ καλά. Καλή ωστόσο είναι η σκηνή που μοιράζεται με την Κρίστεν Σάαλ, διακωμωδώντας τα συζυγικά καυγαδάκια, που ο ένας προσπαθεί να ρίξει το λάθος στον άλλο και αρχίζει ένας φαύλος κύκλος φλυαρίας.
Για τον κινηματογράφο δεν είναι καλή ιδέα το All Nighter. Είναι από τις περιπτώσεις ταινιών που μας έχει συνηθίσει το Netflix τελευταία. Με λίγα λόγια, τηλεοπτικής εμβέλειας. Περιμένετε λίγο καιρό να κυκλοφορήσει το DVD και αν για κάποιο λόγο επιμένετε να το δείτε – μπορεί να είστε φαν του Σίμονς, ας πούμε, οπότε το καταλαβαίνω- νοικιάστε το, να σας φύγει και η απορία.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
