Η Ρίπλεϊ, η μοναδική επιζώσα του Νοστρόμο, και ύστερα από την πρώτη της επαφή με το θανατηφόρο Άλιεν, μετά από 57 χρόνια αδυνατεί να πείσει την εταιρεία για την ύπαρξη τεράτων στο διάστημα. Όλα αλλάζουν όταν διακόπτεται η επικοινωνία με τους αποίκους του μακρινού πλανήτη LV-426…

Σκηνοθεσία:

James Cameron

Κύριοι Ρόλοι:

Sigourney Weaver … Ellen Ripley

Carrie Henn … Rebecca ‘Newt’ Jorden

Michael Biehn … δεκανέας Dwayne Hicks

Paul Reiser … Carter J. Burke

Lance Henriksen … Bishop

Bill Paxton … Willaim Hudson

Jenette Goldstein … Jenette Vasquez

William Hope … υπολοχαγός Raymond V. Gorman

Al Matthews … λοχίας Al Apone

Mark Rolston … Brian Drake

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: James Cameron

Στόρι: James Cameron, David Giler, Walter Hill

Παραγωγή: Gale Anne Hurd

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Adrian Biddle

Μοντάζ: Ray Lovejoy

Σκηνικά: Peter Lamont

Κοστούμια: Emma Porteous

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Aliens
  • Ελληνικός Τίτλος: Aliens, η Επιστροφή
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Άλιενς 2: η Επιστροφή [τηλεόραση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ οπτικών εφέ και ηχητικών εφέ. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Sigourney Weaver), μουσική, μοντάζ, σκηνικά και ήχο.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Sigourney Weaver) σε δράμα.
  • Βραβείο Bafta οπτικών εφέ. Υποψήφιο για σκηνικά, ήχο και μακιγιάζ.

Παραλειπόμενα

  • Μετά την επιτυχία της ταινίας του 1979, η Brandywine Productions βιάζονταν να προχωρήσει σε ένα σίκουελ. Αυτό όμως έβρισκε εμπόδια εντός της 20th Century Fox, ειδικά όταν αντικαταστάθηκε ο Alan Ladd Jr. στην προεδρία της. Ο νέος επικεφαλής, ο Norman Levy, φοβόταν τα χειρότερα, έχοντας κατά νου το κόστος παραγωγής. Το στούντιο συνολικά δεν εκτιμούσε ως τόσο υψηλή την επιτυχία του πρώτου μέρους, δεν θεωρούσαν ότι το κοινό θα επέστρεφε για τη συνέχεια, ενώ και οι ταινίες τρόμου δεν πουλούσαν πλέον το ίδιο. Ακόμα χειρότερα, Walter Hill και Gordon Carroll έκαναν μήνυση στη Fox για απλήρωτα χρέη, που αφορούσαν τα κέρδη του πρώτου μέρους. Μέσω ενός λογιστικού τρικ, η Fox ανακήρυξε την ταινία ως εμπορική αποτυχία, κι ας είχε βγάλει περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 11. Το 1983, ήρθε ένας συμβιβασμός, και το στούντιο αποφάσισε να προχωρήσει στην παραγωγή του σίκουελ, χωρίς όμως να υπόσχεται ότι θα αναλάβει και τη διανομή του.
  • Ο παραγωγός Larry Wilson ξεκίνησε να αναζητεί έναν σεναριογράφο το 1983, και έτυχε να διαβάσει τη δουλειά του James Cameron για τον επερχόμενο Εξολοθρευτή. Ο παραγωγός έδειξε το κείμενο στην υπόλοιπη ομάδα, και ο Cameron έφερε στα χέρια τους ένα αρχικό στόρι 42 σελίδων, γραμμένο μέσα σε τρεις ημέρες. Οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες, ενώ περαιτέρω περιπέτειες του στούντιο (σε σχέση με τα δικαιώματα ενός σίκουελ του Ράμπο) επέφεραν νέα καθυστέρηση.
  • Τον Ιούλιο του 1984, ο Lawrence Gordon κάθισε στη θέση του προέδρου της Fox, και κοιτώντας για πιθανά σίκουελ, άμεσα ξεχώρισε το δεύτερο Άλιεν. Θεώρησε μάλιστα περίεργο που το σχέδιο είχε παγώσει από όλους. Με την καθυστέρηση 9 μηνών στην παραγωγή του Εξολοθρευτή, ο Cameron άδραξε την ευκαιρία να επεκτείνει το στόρι σε ένα σενάριο 90 σελίδων. Αυτή τη φορά το κείμενο εγκρίθηκε, αλλά ο Cameron επέμενε επιπλέον να το σκηνοθετήσει. Η διστακτικότητα λόγω της απειρίας του κάμφθηκε με την έξοδο του Εξολοθρευτή στις αίθουσες, ακόμα κι αν κάποιοι ακόμα του πρότειναν να κάνει πίσω. Ο δε Ridley Scott δήλωσε πως ποτέ δεν είχε πρόταση να αναλάβει κι αυτό, ίσως λόγω των δυσκολιών παραγωγής του ορίτζιναλ.
  • Ο τίτλος του φιλμ προέκυψε όταν ο Cameron έγραψες το Alien σε ένα πίνακα σε συγκέντρωση της παραγωγής, και πρόσθεσε δίπλα το σήμα του δολαρίου ($), υποδεικνύοντας ότι το έργο θα βγάλει χρήματα.
  • Η Fox υπολόγιζε ότι το μπάτζετ θα έφτανε στα 35 εκατομμύρια δολάρια, αλλά η παραγωγός Gale Anne Hurd επέμεινε ότι η ταινία μπορεί να γίνει με περίπου 15.
  • Το στούντιο δεν ήθελε αρχικά να γίνει καν πρόταση στη Sigourney Weaver, μια και πίστευαν ότι θα ζητούσε πολλά. Ο σκηνοθέτης όμως και η παραγωγός επένδυαν πάνω της, απειλώντας με αποχώρηση. Αυτή η απειλή τονίστηκε ακόμα περισσότερο, όταν τα άφησαν όλα και πήγαν να παντρευτούν, και στη συνέχεια έφυγαν για μήνα του μέλιτος. Όταν επέστρεψαν, το σχέδιο είχε ήδη πάρει το πράσινο φως, ενώ η Weaver (που στο παρελθόν αρνούνταν πεισματικά) είχε πει το ναι με 1 εκατομμύριο δολάρια μισθό και ποσοστό από τα κέρδη. Η συμμετοχή του Cameron ήταν που την είχε επηρεάσει θετικά, ενώ ήταν και ό,τι υψηλότερο είχε πάρει ποτέ σε χρήματα για μία ταινία.
  • Η μικρή Carrie Henn δεν είχε καμία πρότερη εμπειρία από ηθοποιία, αλλά ο δημιουργός εντυπωσιάστηκε με το πρόσωπο της. Εκτός από αυτή τη θρυλική της εμφάνιση, δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά, πέρα από το ότι δάνεισε τη φωνή σε ταινία κινουμένων σχεδίων το 2020.
  • Ο H.R. Giger δεν συμμετείχε αυτή τη φορά καθόλου, μια και δεν είχε μείνει ευχαριστημένος με όσα είδε στην ταινία του 1979. Αντικαταστάτης του στον σχεδιασμό των τεράτων ήταν ο εξπέρ Stan Winston. Ο ίδιος όμως ο Cameron ήταν που σχεδίασε τη “βασίλισσα”.
  • Στο μοντάζ χάθηκαν αρκετές σκηνές, που όμως υπάρχουν στη μεταγενέστερη special-edition των 154ων λεπτών.
  • Η ταινία γυρίστηκε στα Pinewood Studios του Λονδίνου, μέσα σε 75 ημέρες. Η Fox εντυπωσιάστηκε που ακολουθήθηκε το πρόγραμμα κατά γράμμα, αλλά και που το μπάτζετ έμεινε στα 18,5 εκατομμύρια δολάρια. Τα κέρδη υπολογίζονται από 131,1 έως 183,3.
  • Η ταινία αποτέλεσε σταθμό στη γυναικεία παρουσία στις ταινίες δράσης. Πολλοί ήταν που χαρακτήρισαν τη Ρίπλεϊ ως “θηλυκό Ράμπο”.

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 15/5/2017

Το πιο δύσκολο πράγμα στον κινηματογράφο και στις τέχνες γενικότερα είναι να παρουσιάζεις κάτι το οποίο να φαίνεται, ακόμα κι αν δεν είναι, πρωτότυπο. Αν υπάρχει κάτι ακόμα πιο δύσκολο, αυτό είναι να πρέπει να παρουσιάσεις τη συνέχεια ενός απόλυτα επιτυχημένου φιλμ, που πέτυχε στον παραπάνω κανόνα, και να φτιάχνεις ένα εξίσου επιτυχημένο αποτέλεσμα. Πως να μη θαυμάσεις λοιπόν τη μαεστρία και την ευφυΐα του Τζέιμς Κάμερον στο Aliens, ο οποίος κατάφερε να δώσει μια υποδειγματική ταινία δράσης με άρτια τεχνικά κομμάτια, σεβόμενος το πρώτο φιλμ και μεγαλώνοντας το μύθο.

Ο Κάμερον, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, τοποθετεί το φιλμ πενήντα εφτά χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Η Έλεν Ρίπλεϊ βρίσκεται χαμένη στο διάστημα και σε κατάσταση ύπνωσης, όταν τυχαία θα εντοπιστεί από ένα εμπορικό σκάφος. Μετά από μερικές ημέρες καλείται να δώσει κατάθεση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρο στον πλανήτη LV-426, όμως, ο πλανήτης πια κατοικείται και κανείς δε θέλει να μαθευτούν τα νέα για εξωγήινα αυγά έτοιμα να βρουν ξενιστές σε ανθρώπινα σώματα. Τα πλάσματα (Ξενόμορφα όπως ονομάζονται πια από τους ειδικούς) επιτίθενται στον πλανήτη και μια ομάδα πεζοναυτών αναλαμβάνει να εξερευνήσει την περιοχή. Μαζί τους επιστρέφει εκεί και η Ρίπλεϊ, έτοιμη να αντιμετωπίσει ξανά το πλάσμα και αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο θορυβώδης, πολύ πιο θεαματική, από πλευράς οπτικών και πρακτικών εφέ, και υπάρχει σαφώς περισσότερη δράση.

Ο “πονηρός” Τζέιμς Κάμερον ξέρει ότι δεν πρέπει να κινηθεί στα μοτίβα της πρώτης ταινίας και πάει το φιλμ εκεί που το θέλει αυτός. Εστιάζει στη δράση και τα εντυπωσιακά για την εποχή εφέ, αντικαθιστώντας τη σιωπή του πρώτου φιλμ με τον εντυπωσιακό ήχο, τα μοντέρνα σκηνικά, τις εξαιρετικές μινιατούρες και δίνοντας έναν άλλο χρωματικό τόνο, ναι μεν σκοτεινό, αλλά με μια αίσθηση του μπλε, πετυχαίνοντας μια απόκοσμη ατμόσφαιρα κι εδώ. Ο Κάμερον εντυπωσιάζει με τα πλάνα του, ετοιμάζει όμως κατάλληλα το πεδίο μέχρι να μας “φορτώσει” δράση, στήνοντας τους χαρακτήρες και δίνοντας βάρος στην Έλεν Ρίπλεϊ, πετυχαίνοντας μάλιστα να δώσει την ευκαιρία στη Σιγκούρνι Γουίβερ να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ! Αρκετά τολμηρή επιλογή για την εποχή! Άστοχη, θεωρώ, αλλά τολμηρή, να δώσεις δυνατότητα σε μια γυναίκα να διεκδικήσει αγαλματίδιο ως πρωταγωνίστρια σε ταινία δράσης. Ωστόσο, ο Κάμερον και η Γουίβερ το στήριξαν, το φιλμ έσπασε ταμεία, οπότε και η ακαδημία τους έκανε την τιμή.

Εδώ δεν έχουμε τα ιδιαίτερα σκηνικά που είχε επιμεληθεί ο Γκίγκερ στην πρώτη ταινία αλλά ένα πιο φουτουριστικό περιβάλλον στα σκάφη και μια πιο ξερή απεικόνιση των εγκαταστάσεων στον πλανήτη, σαν παλιό εγκαταλελειμένο εργοστάσιο. Ο Σταν Γουίνστον θα κάνει τη διαφορά με την επιμέλεια των Ξενόμορφων και την εντυπωσιακή βασίλισσα στο φινάλε της ταινίας, με λεπτομερέστατο σχεδιασμό και ξεκάθαρη μορφή πλέον. Στο Alien είδαμε πολύ λιγότερο το πλάσμα, εδώ βλέπουμε πολύ περισσότερα.

Στο κομμάτι των ερμηνειών, τα είπαμε για τη Γουίβερ, που είναι σαφές ότι είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια, όμως, καλή είναι η στιγμή και για αρκετούς από τους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Μάικλ Μπιν, μετά τη συνεργασία του με τον Κάμερον στον Εξολοθρευτή, παίρνει και αυτόν το ρόλο, έστω και την τελευταία στιγμή μετά την απόλυση του Τζέιμς Ρέμαρ, και τα πάει πολύ καλά. Ακόμα δεν ξέρω πως κατάφερε όχι απλώς να μην γίνει μεγάλος σταρ ποτέ του αλλά και να μην είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, μετά από τη συμμετοχή του με πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο κλασικά πλέον φιλμ. Ο πρόσφατα “χαμένος” Μπιλ Πάξτον, στα νιάτα του εδώ, παίζει έναν εκνευριστικό πεζοναύτη με πολύ χαρακτηριστικό κι εκνευριστικό τρόπο και μαζί με τον Λανς Χένρικσεν, που υποδύεται το ανθρωποειδές, θεωρώ ότι είναι οι δύο χαρακτήρες που ξεχωρίζουν, μετά τη Ρίπλεϊ.

Παρότι συνέχεια, το Aliens, κατάφερε να είναι διαφορετικό από το πρωτότυπο και πρωτοποριακό. Εξαιρετικά εφέ, εξαιρετικός ήχος αλλά και πολύ καλή ενορχήστρωση από τον Τζέιμς Κάμερον. Έχει δράση, έχει στιγμές αγωνίας και προσεγμένο σενάριο. Θα το συναντήσετε σε αρκετές λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τις καλύτερες ταινίες δράσης, όχι αδικαιολόγητα. Από τις σημαντικές στιγμές του εμπορικού, mainstream κινηματογράφου

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

33 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *