Alien: Η Αναγέννηση

Διακόσια χρόνια πέρασαν από τη υπέρτατη θυσία της Ρίπλεϊ στον πλανήτη Φιορίνα 161. Όλα αυτά τα χρόνια και μετά από επτά αποτυχημένες προσπάθειες, οι επιστήμονες κατάφεραν τελικά να φτιάξουν έναν τέλειο κλώνο της Ρίπλεϊ, ο οποίος όμως περιέχει και γονίδια από τη βασίλισσα των άλιεν που μεγάλωνε μέσα της την εποχή του θανάτου της. Αυτό το εξωγήινο γέννημα είναι πολύ πιο έξυπνο από τους προκατόχους του, γεγονός το οποίο δεν μπορούν να αντιληφθούν οι επιστήμονες μέχρι την άφιξη νέων απειλών.

Σκηνοθεσία:

Jean-Pierre Jeunet

Κύριοι Ρόλοι:

Sigourney Weaver … Ellen Ripley

Winona Ryder … Annalee Call

Dominique Pinon … Dom Vriess

Ron Perlman … Ron Johner

Gary Dourdan … Gary Christie

Michael Wincott … Frank Elgyn

Kim Flowers … Sabra Hillard

Dan Hedaya … στρατηγός Martin Perez

J.E. Freeman … Δρ Mason Wren

Brad Dourif … Δρ Jonathan Gediman

Raymond Cruz … Vincent Distephano

Leland Orser … Larry Purvis

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joss Whedon

Παραγωγή: Bill Badalato, Gordon Carroll, David Giler, Walter Hill

Μουσική: John Frizzell

Φωτογραφία: Darius Khondji

Μοντάζ: Herve Schneid

Σκηνικά: Nigel Phelps

Κοστούμια: Bob Ringwood

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Alien: Resurrection
• Ελληνικός Τίτλος: Alien: Η Αναγέννηση
• Εναλλακτικός Τίτλος: Alien 4 [ανεπίσημος]
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Άλιεν: Η Αναγέννηση

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Άλιεν: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

• Στόρι (χαρακτήρες): Άλιεν, ο Επιβάτης του Διαστήματος των Dan O’Bannon, Ronald Shusett.

Παραλειπόμενα

• Εντυπωσιασμένη από τις ως τότε επιδόσεις του, η 20th Century Fox προσέλαβε τον Joss Whedon να γράψει το σενάριο του τέταρτου κεφαλαίου του franchise. Εκείνος όμως όχι μόνο είχε μια τρίτη πράξη της ταινίας με μάχη εντός του πλανήτη Γη, αλλά δοκίμασε και 5 διαφορετικές εκδοχές αυτής, όπου καμία δεν πέρασε στο τελικό υλικό. Το στούντιο, από την πλευρά του, είχε κατά νου να είναι κεντρικός χαρακτήρας η Νιουτ από το δεύτερο μέρος, μια και η Ρίπλεϊ είχε πεθάνει. Ο Whedon δούλεψε πάνω στην ιδέα μέσω ενός στόρι 30 σελίδων, αλλά ενώ αυτές πήραν την έγκριση της Fox, ο σεναριογράφος τούς δήλωσε ρητά πως σκόπευε να δουλέψει μόνο πάνω σε κλώνο της Ρίπλεϊ. Η επιμονή του Whedon να επαναφέρει τη Sigourney Weaver στον ρόλο ήταν κάτι που αρχικά τον δυσκόλεψε, με την ιδέα του κλώνου να πέφτει από τους παραγωγούς David Giler και Walter Hill (οι οποίοι δύο όμως αντιτίθονταν στη δημιουργία νέου κεφαλαίου).
• Η Sigourney Weaver δεν έδειχνε θετική στην επιστροφή της στον ρόλο, θεωρώντας ότι θα ξεχειλώνονταν πλέον ο χαρακτήρας. Η δε πιθανότητα της ύπαρξης της σε μια ταινία τύπου Alien vs. Predator, που βρίσκονταν ήδη στα χαρτιά, της ακούγονταν “απαίσια”. Διαβάζοντας όμως το σενάριο του Weaver, άλλαξε γνώμη και αποδέχτηκε τη συμμετοχή της με μισθό 11 εκατομμυρίων δολαρίων.
• Πρώτη επιλογή των παραγωγών για τη σκηνοθεσία ήταν ο Danny Boyle, που είχε εντυπωσιάσει με το Trainspotting. Μετά όμως από συνάντηση του βρετανού δημιουργού με τους υπεύθυνους των εφέ, δήλωσε πως δεν τον ενδιέφερε το σχέδιο. Ακολούθησε το όχι από τον Peter Jackson που δεν ήταν φαν των άλιεν, και από τον Bryan Singer.
• Όταν έλαβε την πρόταση από τους παραγωγούς ο Jean-Pierre Jeunet, είχε μόλις τελειώσει το σενάριο του Αμελί, και ήταν έκπληκτος με την πρόταση μια και πίστευε ότι η σειρά έπρεπε να τελειώσει με το τρίτο μέρος. Παρόλα αυτά αποδέχτηκε, όταν του υποσχέθηκαν ένα μπάτζετ 70 εκατομμυρίων δολαρίων. Και δεν ήταν απλά η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του, αλλά ο ίδιος χρειάστηκε μεταφραστή για τα γυρίσματα, μια και δεν γνώριζε καλά αγγλικά.
• Ο Jeunet είχε στα χέρια του τον καλλιτεχνικό έλεγχο της παραγωγής, συμβάλλοντας και σεναριακά με 5 εναλλακτικά φινάλε. Αυτός ήταν που επιστράτευσε τον Pitof για τα ειδικά εφέ, τον διευθυντή φωτογραφίας Darius Khondji, και τον στενό του συνεργάτη Marc Caro για έναν αρχικό σχεδιασμό των κοστουμιών.
• Όπως και στο τρίτο μέρος, τα ειδικά εφέ ανατέθηκαν στην Amalgamated Dynamics, που επανάφεραν στη σειρά τους Tom Woodruff Jr. (και πάλι ο ερμηνευτής του πλάσματος) και Alec Gillis. Ειδική προσοχή δόθηκε στο υβρίδιο ανθρώπου-άλιεν, μετά κι από επιμονή του Jeunet, που αρχικά σκέφτονταν να φέρει χαρακτηριστικά του προσώπου της Ρίπλεϊ. Του Jeunet ήταν και η ιδέα το πλάσμα να έχει σεξουαλικό όργανο, κάτι όμως που η Fox δεν ενέκρινε, κι αυτό “κόπηκε” ψηφιακά.
• Για τη σκηνή του μπάσκετ, η Weaver εκπαιδεύτηκε επί 10 ημέρες, και κατάφερε να έχει ρεκόρ 1 στις 6 εύστοχες βολές. Αυτό όμως ήταν πολύ μακριά από το να είναι έτοιμη να πετύχει το μακρινό καλάθι της σκηνής, με τον σκηνοθέτη να σκέφτεται να γίνει μέσω ψηφιακών εφέ. Η Weaver κάτι τέτοιο το αρνήθηκε, και έστω κι έπειτα από πολλές λήψεις, το καλάθι μπήκε. Όταν όμως έγινε αυτό, ο Ron Perlman “έσπασε” τον χαρακτήρα του αναφωνώντας “Oh my god!”. Ευτυχώς δεν το έκανε τόσο άμεσα που να μη σώζονταν από το μοντάζ. Η φήμη δε που ήθελε την ηθοποιό να το έχει πετύχει με την πρώτη, ήταν απλά μύθος.
• Η Dark Horse Comics έβγαλε γρήγορα μια κόμικ εκδοχή δύο κεφαλαίων, ενώ το βίντεο-γκέιμ για PlayStation έπρεπε να περιμένει ως το 2000.
• Στις ΗΠΑ η ταινία δεν είχε εισπρακτική επιτυχία, μια και συγκέντρωσε τα λιγότερα έσοδα από όλη την τετραλογία. Αντίθετα το φιλμ τα πήγε καλά εκτός της χώρας του, βοηθώντας σε ένα σύνολο κερδών 161,4 εκατομμυρίων δολαρίων.
• Στη Special-Edition του Quadrilogy το 2003, το φιλμ διαρκεί 116 λεπτά.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο John Frizzell δεν ήταν κάποιος αναγνωρισμένος συνθέτης, μην έχοντας ακόμα στη σύντομη καριέρα του δουλέψει για μεγάλη παραγωγή. Ένας φίλος του όμως τον ενθάρρυνε να στείλει στη Fox τέσσερις κασέτες, από τις οποίες η μία ήταν για το The Empty Mirror, και ήταν αρκετή για να εντυπωσιάσει το στούντιο.