Ζώντας με την παλιά του δόξα ως βραβευμένος συγγραφέας, ο Ριότα χαλάει τα χρήματα που βγάζει ως ιδιωτικός ντετέκτιβ για να παίζει στον τζόγο, και με δυσκολία μπορεί να πληρώσει για τη φροντίδα του παιδιού του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η γηραιά του μητέρα και η όμορφη πρώην σύζυγος του μοιάζουν να έχουν προχωρήσει με τις ζωές τους. Ο Ριόκο προσπαθεί να ανανεώσει τις σχέσεις μεταξύ τους, και να βρει ένα καλύτερο μέρος να ζήσει το παιδί του. Μια καλοκαιρινή νύχτα καταιγίδας θα προσφέρει την τελευταία ευκαιρία που ζητούσε.
Σκηνοθεσία:
Hirokazu Koreeda
Κύριοι Ρόλοι:
Hiroshi Abe … Ryota Shinoda
Yoko Maki … Kyoko Shiraishi
Taiyo Yoshizawa … Shingo Shiraishi
Kirin Kiki … Yoshiko Shinoda
Satomi Kobayashi … Nakashima Chinatsu
Lily Franky … Koichiro Yamabe
Sosuke Ikematsu … Kento Machida
Isao Hashizume … Mitsuru Niida
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Hirokazu Koreeda
Παραγωγή: Tsugihiko Fujiwara, Takashi Ishihara, Kazumi Kawashiro, Kaoru Matsuzaki, Hijiri Taguchi, Tatsumi Yoda, Akihiko Yose
Μουσική: Hanaregumi
Φωτογραφία: Yutaka Yamazaki
Μοντάζ: Hirokazu Koreeda
Σκηνικά: Keiko Mitsumatsu
Κοστούμια: Kazuko Kurosawa
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Umi Yori mo Mada Fukaku
Ελληνικός Τίτλος: Μετά την Καταιγίδα
Διεθνής Τίτλος: After the Storm
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερη φωτογραφία στα Ασιατικά Βραβεία.
- Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Ο δημιουργός συνέλαβε την ιδέα για το σενάριο το 2001, όταν και είχε επισκεφτεί τη μητέρα που ζούσε σε ένα σύμπλεγμα διαμερισμάτων, μετά τον θάνατο του πατέρα του. Το κείμενο άρχισε να το γράφει το 2013.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 26/7/2017
Ο Hirokazu Kore-eda είναι θαυμαστής των καθημερινών οικογενειακών ιστοριών, παρατηρητής των ασήμαντων μικρο-στιγμών που περνούν απαρατήρητες, συνεχιστής της κινηματογραφικής παράδοσης του Yasujiro Ozu και (συνεπώς) εραστής της αφηγηματικής απλότητας. Στην εποχή της γρήγορης εικόνας, του larger-than-life και του CGI, ένα τέτοιο μικρό βεληνεκές δύναται να καταστήσει μια ταινία λησμονίσιμη, αν όχι βαρετή. Κι ο Kore-eda, χωρίς να κάνει σε καμία περίπτωση «δύσκολο» σινεμά, δεν κάνει ούτε και χάρες στο μη εξοικειωμένο με το έργο του κοινό. Δοκιμάζει αφηγηματικές επιλογές που εύκολα αποξενώνουν το θεατή, ενώ μοντάρει ο ίδιος την ταινία του αφήνοντας τους ρυθμούς να πλατειάσουν συνειδητά, ώστε να αφουγκραστούν την ανεπιτήδευτη εξέλιξη των ρεαλιστικών στιγμών που απεικονίζονται. Μικρά λάθη όπως το ελαφρό γλίστρημα ενός ηθοποιού έχουν κι αυτά χώρο στο σινεμά του Kore-eda, ανάγοντάς το σε έναν ύμνο στον καθημερινό ρεαλισμό.
Όποιος λοιπόν εμπιστευτεί την έμπειρη πένα του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και μοντέρ και δείξει υπομονή κατά την πρώτη ώρα του φιλμ που λειτουργεί σχεδόν σαν μια εισαγωγή στη δεύτερη, τότε θα δικαιωθεί πλήρως. Αντισυμβατικά άρρυθμο και ασαφές ως προς την αφηγηματική του εστίαση, το πρώτο μέρος της ταινίας λειτουργεί ως χτίσιμο του χαρακτήρα του ιδιωτικού ντετέκτιβ, συγγραφέα και χωρισμένου πατέρα Hiroshi Abe, αλλά και δευτερευόντως της χήρας μητέρας του, Kirin Kiki, μέχρι το ξέσπασμα της καταιγίδας του τίτλου. Η τελευταία, δίνει την αφορμή για μια απολαυστικά εκτενή σεκάνς-φινάλε, που επενδύει στην ατμόσφαιρα και την οικειότητα του περιβάλλοντος για να μελετήσει με άκρα ευαισθησία τη γλυκόπικρη περιπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο επίκεντρο πάντα βρίσκεται η μητρότητα-πατρότητα, στα πλαίσια μιας τρυφερότατης προσπάθειας κατανόησης όσων χωρίζουν μα κι όσων ενώνουν μια οικογένεια. Κι έτσι, ο Kore-eda και οι καταπληκτικοί ερμηνευτές του κερδίζουν το στοίχημα τού κατά πόσον μια τόσο απλή, καθημερινή προσέγγιση μπορεί να αποδειχθεί αξιομνημόνευτη, δημιουργώντας αφοπλιστικά ανθρώπινο σινεμά με προσωπικότητα, άποψη και καρδιά. Τι έχει αλλάξει, τελικά, μετά την καταιγίδα;
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
