Η Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο
- A Vida Invisível
- Invisible Life
- 2019
- Βραζιλία
- Πορτογαλικά, Ελληνικά
- Δραματική, Εποχής
- 06 Φεβρουαρίου 2020
Δύο αχώριστες αδερφές, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της δεκαετίας του 1950, αναγκάζονται να αποχωριστούν η μία την άλλη. Η Γκουίδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να μεγαλώσει ολομόναχη το εκτός γάμου παιδί της, ενώ η Ευρυδίκη εξωθείται σε έναν νερόβραστο γάμο, εγκαταλείποντας το πάθος της για το πιάνο.
Σκηνοθεσία:
Karim Ainouz
Κύριοι Ρόλοι:
Carol Duarte … Euridice Gusmao
Julia Stockler … Guida Gusmao
Fernanda Montenegro … Euridice Gusmao (γηραιή)
Gregorio Duvivier … Antenor
Barbara Santos … Filomena
Flavia Gusmao … Ana Gusmao
Maria Manoella … Zelia
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Murilo Hauser, Ines Bortagaray, Karim Ainouz
Παραγωγή: Viola Fugen, Rodrigo Teixeira, Michael Weber
Μουσική: Benedikt Schiefer
Φωτογραφία: Helene Louvart
Μοντάζ: Heike Parplies
Σκηνικά: Rodrigo Martirena
Κοστούμια: Marina Franco
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: A Vida Invisivel
- Ελληνικός Τίτλος: Η Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο
- Διεθνής Τίτλος: Invisible Life
- Εναλλακτικός Τίτλος: A Vida Invisivel de Euridice Gusmao
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Invisible Life of Euridice Gusmao
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: A Vida Invisivel de Euridice Gusmao της Martha Batalha.
Κύριες Διακρίσεις
- Πρώτο βραβείο για το τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
- Επίσημη πρόταση της Βραζιλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 4/2/2020
Με συμμετοχές σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, ο βραζιλιάνος Karim Ainouz έρχεται αυτή τη φορά με το βραβείο του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ των Κανών στις κινηματογραφικές αποσκευές του.
Αφηγούμενος την ιστορία δύο αδερφών, της Ευρυδίκης και της Γκίντα, στη Βραζιλία των 1950, επιχειρεί να δώσει πνοή στο αδικοχαμένο μελόδραμα εποχής. Και αποδεικνύεται τελικά μάστορας του είδους, καταφέρνοντας να χαρίσει στην κινηματογραφική ιστορία ένα μελόδραμα σκηνοθετημένο με σαφές όραμα και ανεξάντλητη ψυχή. Ένα όραμα που υπαγορεύεται από ένα γαϊτανάκι αστικού και φυσικού τοπίου, για να καταλήξει τελικά να ποντάρει στην απόλυτη κινηματογραφική ομορφιά. Και μια ψυχή που καταφέρνει να σταθεί ακέραιη και να ρέει ορμητικά μέσα σε ένα είδος που μοιάζει να αποσυντίθεται.
Κι αν η σκηνοθεσία συχνά αφήνει σινεφιλικά στόματα ορθάνοιχτα εν είδει απόλυτου θαυμασμού, και κινείται μακριά από ατραπούς σκηνοθετικής αυταρέσκειας, το σενάριο μοιάζει ενίοτε να παρασύρεται από την ίδια του την ορμή, και να ξεφεύγει σε μονοπάτια μελοδραματισμών και σχηματικών αντιθετικών ζευγών. Για χάρη ενός σεναρίου που «στάζει» φεμινισμό, όλες οι γυναίκες διακρίνονται για την καλοσύνη τους και όλοι οι άντρες για τον προφανή μισογυνισμό τους. Ενώ μοιάζοντας να υπαγορεύει στον εαυτό του το κλασικό αφήγημα περί δακρύβρεχτου τέλους, μας παραδίδει ένα φινάλε λειψό από ανατροπές. Αποσπά όμως στιβαρές ερμηνείες απαλλαγμένες από περιττές θεατρικότητες, και ποντάροντας στην ανανεωτική δύναμη της κάμερας του, κερδίζει εντέλει δάκρυα αγνής συγκίνησης παρά τα κλισέ στα οποία δείχνει τελικά να ενδίδει.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα μελόδραμα ζωντανό, που πάλλεται από αγνό κινηματογραφικό συναίσθημα. Και βρίσκει τελικά τη χρυσή τομή ανάμεσα στο παλιό κλασικό μελόδραμα που ναι, είναι «αλλιώς», και στο νέο (μη συμβατικές φόρμες) που είναι τελικά πολύ ωραίο!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
